رکن و مقام

[ویکی فقه] رکن و مقام محل بیعت مردم با امام مهدی (علیه السّلام) در آغاز ظهور و کشته شدن نفس زکیه است.
«رکن» در لغت به معنای جانب و ناحیۀ قوی یک چیز است و «مقام» به جایگاهی که قدم در آن قرار می گیرد یا جایگاهی که شخص در آنجا می ایستد، گفته می شود. هر یک از چهار زاویه کعبه را یک «رکن» می نامند. هرگاه واژۀ رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود آن رکنی است که حجر الاسود در آن هست و مقصود از مقام نیز در این جا مقام ابراهیم (علیه السّلام) است.
مقام ابراهیم
یکی از نقاط مقدس مسجد الحرام مقام ابراهیم (علیه السّلام) است. این مقام، یکی از شعائر الهی است. و آن جا را بدین دلیل مقام ابراهیم گویند که آن حضرت، وقتی دیوارهای کعبه را بالا می برد، سنگی اختیار کرده بر روی آن می ایستاد، تا به راحتی دیوار را بالا ببرد. همچنین در روایات آمده است: حضرت ابراهیم (علیه السّلام)، روی این سنگ ایستاده و مردم را به حج فرا می خواند. گفته شده است: در این هنگام، جای پای حضرت در سنگ فرورفت که هم اکنون این اثر به چشم می خورد.
اصطلاح شناسی
آنچه در بحث مهدویت از رکن و مقام مورد نظر بوده و از آن به بزرگی یاد شده، محلی ما بین رکن و مقام است. شکی نیست که این مکان، دارای ارزشی بسیار والا نزد خداوند سبحانه و تعالی است. ابو حمزه ثمالی می گوید: امام سجاد (علیه السّلام) به ما فرمود: «آیا می دانید کدامین قسمت از زمین برترین مکان است»؛ عرض کردیم: خداوند سبحانه و تعالی و پیامبر و فرزند پیامبر بهتر می داند. سپس فرمود: «بهترین مکان ها بین رکن و مقام است.»؛ «اما افضل البقاع ما بین الرکن و المقام...» در روایات مهدویت، وقتی سخن از بین رکن و مقام به میان می آید، مربوط به یکی از موارد ذیل است:
← محل بیعت
...