رویین

در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین نام خوانده شده اند: ۱. دلاور تورانی، پسر پیران که در چوگان بازی افراسیاب و سیاوش ، به فرمان افراسیاب ، در گروه سیاوش بود. چون پیلسم و فرشیدورد او را از کشته شدن سیاوش و خطری که فرنگیس را تهدید می کرد آگاه کردند، برای چاره جویی به پدر روی آورد. هنگامی که بهرام ِ گودرز در پی تازیانۀ گم شده اش، در رزمگاه دلاوران تورانی را شکست داد، پیران رویین را به دستگیری بهرام گمارد، اما رویین از نبرد با بهرام خسته شد و نزد پدر گریخت . رویین، در جنگ یازده رخ ، نامۀ پدر را برای گودرز برد و او را ستود و در برابر او سر فرود آورد. گودرز نیز پذیرایی شاهانه ای از او کرد. رویین یکی از یازده دلاور تورانی بود که در آن جنگ کشته شد؛ ۲. دلاور ایرانی از خاندان پشنگ و داماد طوس که در جنگ کیخسرو با افراسیاب ۳۳ مهتر از خاندان خود را فرماندهی می کرد.