روز خشم

روز خشم (نیایش لاتین). روز خشم ( به لاتین: "Dies irae" ) سرودی گریگوری لاتینی است که به توماس سلانوی فرانسیسکنی یا به مالابرانکا اورسینی نسبت داده می شود. [ ۱] پیشینه این سرود به قرن سیزدهم میلادی برمیگردد، اگرچه احتمال دارد بسیار قدیمی تر باشد؛ طوری که برخی منشأ آن را سنت گریگوری بزرگ ( متوفی ۶۰۴ ) ، برنارد کلیرو ( ۱۰۹۰–۱۱۵۳ ) یا بوناونتوره ( ۱۲۲۱–۱۲۷۴ ) می دانند. از مشهور ترین آثاری که بر اساس این سرود ساخته شده، میتوان رقص مردگان، اثر فرانتز لیست را نام برد.
از این ملودی گریگوری به عنوان زمینه موسیقایی در بسیاری از ساخته های کلاسیک، موسیقی فیلم ها و آثار محبوب مورد استفاده قرار گرفته است؛
از جمله:
• فرانتز لیست - رقص مردگان
• رابرت لوپز و کریستن اندرسون - لوپز - Frozen II ( موسیقی متن ) ، " به ناشناخته "
• کامی سن - سانس - رقص مردگان ( سن - سانس ) ، سمفونی شماره ۳ ( سمفونی ارگان ) ، رکویم
• سرگئی راخمانینف - سمفونی شماره ۱، Op. 13؛ سمفونی شماره ۲، Op. 27؛ سمفونی شماره ۳، Op. 44؛ Isle of the Dead , Op. 29 سمفونی کرال The Bells , Op. 35؛ راپسودی در موضوعی از پاگانینی، Op. 43؛ رقص های سمفونیک، Op. 45، سونات پیانو شماره ۱، Études - Tableaux , Op. 39 شماره ۲
• پیوتر ایلیچ چایکوفسکی - سمفونی مانفرد، مجموعه ارکستر شماره 3[ ۲]
• Marc - Antoine Charpentier - Prose des morts "Dies irae" H 12 ( 1670 )
• توماس آدس - رقص مردگان
• شارل والنتین آلکان - Souvenirs: Trois morceaux dans le genre pathétique , Op. 15 ( شماره ۳: مرت )
• ارنست بلوک - Symphonique Suite
• هکتور برلیوز - سمفونی فانتاستیک، رکوئیم
• یوهانس برامس - شش قطعه برای پیانو، Op. 118، شماره ۶، Intermezzo در مینور E - flat
• وندی کارلوس و راشل الکیند - The Shining، ۱۹۸۰
• Mario Castelnuovo - Tedesco - 24 Caprichos de Goya , Op. 195: "XII. بدون hubo remedio» ( صفحه ۲۴ )
• جرالد فرید - بازگشت دراکولا، ۱۹۵۸
• جری گلداسمیت - The Mephisto Waltz ( 1971 ) و Poltergeist ( 1982 ) - استفاده در آهنگ "فرار از حومه شهر"
• چارلز گونود - اپرا فاوست، اقدام ۴
• جوزف هایدن - سمفونی شماره ۱۰۳، "The Drumroll"
• گوستاو هولست - سیارات، جنبش ۵، "زحل، آورنده پیری"؛ Ode to Death برای گروه کر و ارکستر ( ۱۹۱۹ )
• آرتور هونگر - La Danse des Morts , H. 131
• آرام خاچاتوریان - سمفونی شماره ۲
• گوستاو مالر - سمفونی شماره ۲، حرکات ۱ و ۵
• مودست موسورگسکی - آهنگ ها و رقص های مرگ، شماره ۳ "ترپاک"
• نیکولای میاسکوفسکی - سمفونی شماره ۶، Op. 23
• اتورینو رسپیگی - اواخر حرکت دوم Impressioni Brasiliane ( برداشت برزیل )
• لئونارد روزنمن - اتومبیل ( ۱۹۷۷ )
• دیمیتری شوستاکوویچ - سمفونی شماره ۱۴؛ بویایی، Op. 13 - شماره ۷، "رقص مرگ"
• استفان سوندهایم - سوئینی تاد - به نقل از "تصنیف سوئینی تاد" و همراهی با "Epiphany"
• اوژن ایزایی - سونات ویولن انفرادی در یک مینور، Op. 27، شماره ۲ "وسواس"
• انیو موریکونه - "Penance" برای The Mission