روایت

روایت می تواند در قالب های مختلفی مانند داستان های تخیلی، تاریخی، خاطرات شخصی یا حتی گزارش های مستند ارائه شود و نقش اساسی در ایجاد معنا و ساختاردهی تجربه های انسانی ایفا می کند.
این مفهوم در مطالعات ادبیات و نظریه های روایت شناسی ( Narratology ) به طور گسترده بررسی شده که بر اهمیت ساختار روایت و نحوه ی بازنمایی واقعیت تأکید دارد.

داستان سرایی شفاهی اولین روش شناخته شده تاریخی برای به اشتراک گذاری روایت بوده. در دوران کودکی اکثر مردم، از روایت ها برای راهنمایی کودکان در مورد رفتار مناسب، تاریخ فرهنگی، شکل گیری و یاددهی هویت جمعی و ارزش هایشان به کودکان استفاده می کنند. داستان سرایی شفاهی امروزه در انسان شناسی و در میان مردمان بومی سنتی مورد مطالعه قرار می گیرد.
روایت ها را می توان در همه اشکال خلاقیت، هنر و سرگرمی انسان از جمله گفتار، ادبیات، تئاتر، موسیقی و آهنگ، کمیک، روزنامه، فیلم، تلویزیون و ویدئو، بازی های ویدئویی، رادیو، بازی، تفریحات بدون ساختار، و اجرا یافت. به طور کلی، و همچنین در نقاشی، مجسمه سازی، طراحی، عکاسی، و دیگر هنرهای تجسمی، تا زمانی که دنباله ای از رویدادها ارائه می شود نیز می توان روایت را یافت. چندین جنبش هنری، مانند هنر نوگرا، روایت را به نفع امر هنر انتزاعی و مفهومی رد می کنند.
روایت همچنین ممکن است در درون روایت های دیگر، مانند روایت هایی که توسط یک راوی غیرقابل اعتماد ( یک شخصیت ) گفته می شود وجود داشته باشد. بخش مهمی از بسیاری از روایت ها، شیوه روایت است. شیوه روایت عبارت است از مجموعه روش هایی که برای انتقال روایت از طریق تفسیر نوشتاری یا گفتاری استفاده و دیده می شود.
داستان های عامیانه و افسانه های درون آن ها هیچگاه به عنوان مدرکِ قابل استناد، استفاده نمی شوند، اغلب آن ها بسته به فرهنگ شکل گرفته در آن منطقه دستخوش تغیراتی هم از لحاظ زبانی و لهجه و هم از لحاظ ساختار می شوند، در این میان تنها چیزی که دست نخورده باقی می ماند ریشهٔ تاریخی داستان عامیانه است. این داستان ها اغلب بیانگر مکنونات درونی، آرزوها، آرمان ها، پیروزی ها و حتی شکست های یک قوم در بستر تاریخ و جغرافیای آن قوم بوده اند. نام داستان عامیانه اولین بار توسط بانویی به نام مادام دالنویی در اواخر قرن هفدهم مصطلح گردید، بسیاری از داستان های عامیانه، تاریخی افزون بر یکصد ساله دارند که به نظر می رسد با تغییرات، در فرهنگ های مختلف جهان همراه بوده اند، بررسی و یافتن تاریخِ ایجاد داستان های عامیانه با توجه به اینکه تنها فُرم ها و شکل های ادبی باقی می مانند، کاری محال و تقریباً غیرممکن است، با این حال به گفتهٔ محققان در دانشگاه های دورهام و لیسبون، ممکن است ریشهٔ اصلی داستان های عامینهٔ امروزی به هزاران سال پیش نیز بازگردد، داستان های عامیانه در رده های مختلفی طبقه بندی می شوند و در این مورد سیستم طبقه بندی آرنه تامپسون و آنالایز مورفولوژیک از ولادیمیر پراپ قابل توجه هستند

۲ ) آنچه که توسط خدا و فرشتگان و رسول و ائمه و یا صحابه گفته یا نوشته یا اتفاق شده و توسط یاران صادق و همراهان آنها و مورخان و محدثان و اهل علم وفقه و روایات و حدیث، روایت شده و مکمل قرآن است در تشریح معانی و بیان مطالب جدید
مثلا نسیم خدمتکار امام عصر گوید: آن حضرت به من فرمود: آیا تو را در مورد عطسه کردن بشارت دهم؟ گفتم: آرى. فرمود: عطسه، علامتِ امان از مرگ تا سه روز است.