روابط فنلاند و ناتو

جمهوری فنلاند در ۴ آوریل ۲۰۲۳ به عضویت سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) درآمد. با این حال فنلاند از سال ۱۹۹۴، زمانی که به برنامهٔ مشارکت برای صلح پیوست، دارای روابط رسمی با ناتو بوده است و از سال ۱۹۹۵ عضوی از اتحادیه اروپا ( EU ) ، که تا حد زیادی با عضویت در ناتو همپوشانی دارد، بوده است.
فنلاند از لحاظ تاریخی موضع بی طرفی خود را در مواجهه با روابط اغلب پیچیده خود با روسیه حفظ کرده است. امکان عضویت پس از پایان جنگ سرد به موضوع بحث در این کشور تبدیل شد و پس از حمله روسیه به اوکراین، این کشور رسماً در ۱۸ مهٔ ۲۰۲۲ درخواست پیوستن به ناتو را ارائه داد.
در ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ناتو پروتکل الحاق فنلاند را برای پیوستن به این اتحاد امضا کرد. [ ۱] تا پایان سپتامبر، ۲۸ کشور از ۳۰ کشور عضو ناتو پروتکل الحاق را تصویب کرده بودند، دو کشور باقی مانده ترکیه و مجارستان بودند که در پایان مارس ۲۰۲۳ آن ها نیز این پروتکل را تصویب کردند. فنلاند در تاریخ ۴ آوریل ۲۰۲۳ طی یک نشست برنامه ریزی شده رسماً به عضویت ناتو درآمد. [ ۲] که سریع ترین روند الحاق در تاریخ این معاهده بوده است. [ ۳] فنلاند دارای ۱٬۳۴۰ کیلومتر مرز با روسیه است، که بیش از معادل دو برابر مرز ناتو با روسیه است. [ ۴] [ ۵]
در پایان جنگ جهانی دوم، فنلاند مجبور شد روابط خود را با آلمان که علیه اتحاد جماهیر شوروی در ادامه جنگ متحد شده بود، قطع کند. پس از جنگ، سیاست خارجی فنلاند با دکترین پاآسیکیوی - ککونن هدایت شد که هدف این دکترین تضمین بقای فنلاند به عنوان یک کشور مستقل، دموکراتیک و سرمایه داری در کنار اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. این امر باید با حفظ روابط خوب با اتحاد جماهیر شوروی برای جلوگیری از جنگ با همسایه شرقی خود محقق می شد. دولت فنلاند به دلیل فشارهای اتحاد جماهیر شوروی از کمک های خارجی ایالات متحده آمریکا بر اساس طرح مارشال خودداری کرد. اندکی بعد، براساس معاهده فنلاند - شوروی ۱۹۴۸ که بین فنلاند و اتحاد جماهیر شوروی منعقد شد. جنگ سرد با فنلاندی شدن این کشور برجسته شد و در آن فنلاند استقلال اسمی خود را در امور داخلی حفظ کرد، در حالی که سیاست خارجی آن تابع ممانعت از درگیری با سیاست خارجی اتحاد جماهیر شوروی بود. در نتیجه فنلاند، برای دور ماندن از درگیری های قدرت های بزرگ، مواضع بی طرفی اتخاذ کرد و از پیوستن به ناتو خودداری نمود.