امروزه با گسترش دانش و زیرساخت های فناوری اطلاعات، حوزه های گوناگونی از این دانش بهره می گیرند، یکی از این حوزه ها خدمات الکترونیکی سلف سرویس سازمان های بزرگ و دانشگاه ها می باشد که با بکارگیری سیستم اتوماسیون تغذیه، کلیه امور مربوط به این حوزه را مکانیزه می کنند.
در ایران اواسط دهه ۷۰ شمسی، اولین سیستم های اتوماسیون سلف سرویس در دانشگاه های کشور به کارگیری شد، در این سیستم ها از بارکد برای کارت های شناسایی افراد استفاده می شد و دستگاهی که توسط یک میکروکنترلر برنامه ریزی شده بود به عنوان دستگاه تحویل غذا مورد استفاده قرار می گرفت. با رشد فناوری و از رده خارج شدن کارت های بارکد، در اوایل دهه ۸۰ شمسی این کارت ها جای خود را به کارت های تماسی مغناطیسی دادند. با گسترش زیرساخت های اینترنت در ایران و همچنین نیازهای کاربران استفاده کننده از این سیستم ها، در اواسط دهه ۸۰ شمسی این سیستم ها مجهز به قابلیت رزرو اینترنتی شدند و درهمین ایام بود که با تجاری شدن فناوری کارتهای بدون تماس سامانه بازشناسی با امواج رادیویی، کم کم این کارت ها جایگزین کارتهای قبلی شدند. اکنون نیز با توجه فراگیری این سیستم در دانشگاه ها و سازمان ها و نیاز آنان به امکانات جدیدتر، این سیستم ها روز به روز پیشرفت می کنند تا جایی که به یک سیستم اتوماسیون مدرن و مرتبط با چند سامانه دیگر تبدیل شده اند.
با استفاده از این قابلیت کاربران می توانند با دسترسی به شبکه اینترنت وعده های غذایی مربوط به خود رارزو نمایند.
با استفاده از این ویژگی کاربران می توانند اعتبار خود را با استفاده از یک کارت بانکی متصل به شبکه شتاب، افزایش دهند.
با استفاده از این سیستم، مدیران می توانند کاربران و گروه های مربوطه را تعریف نموده و به آن ها نقش های مربوطه را تخصیص دهند. با استفاده از این قابلیت مدیران سیستم می توانند از هر جا و در هر زمانی با در اختیار داشتن رایانه متصل به اینترنت، سیستم را مدیریت نمایند. در برخی از سیستم های پیشرفته تر، می توان از طریق موبایل یا تبلت ها به سیستم دسترسی پیدا کرد.
این زیرسیستم به مدیر یا مدیران اجازه تعریف غذاها را داده و ایشان می توانند غذاهای تعریف شده را در برنامه غذایی مورد نظر قرار دهند.
در این زیرسیستم می توان وعده های غذایی تعریف شده را به سلف مورد نظر تخصیص داد و نیز می توان گروهاهای کاربری تعریف شده را مجاز یا غیرمجاز برای استفاده از این سلف نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ایران اواسط دهه ۷۰ شمسی، اولین سیستم های اتوماسیون سلف سرویس در دانشگاه های کشور به کارگیری شد، در این سیستم ها از بارکد برای کارت های شناسایی افراد استفاده می شد و دستگاهی که توسط یک میکروکنترلر برنامه ریزی شده بود به عنوان دستگاه تحویل غذا مورد استفاده قرار می گرفت. با رشد فناوری و از رده خارج شدن کارت های بارکد، در اوایل دهه ۸۰ شمسی این کارت ها جای خود را به کارت های تماسی مغناطیسی دادند. با گسترش زیرساخت های اینترنت در ایران و همچنین نیازهای کاربران استفاده کننده از این سیستم ها، در اواسط دهه ۸۰ شمسی این سیستم ها مجهز به قابلیت رزرو اینترنتی شدند و درهمین ایام بود که با تجاری شدن فناوری کارتهای بدون تماس سامانه بازشناسی با امواج رادیویی، کم کم این کارت ها جایگزین کارتهای قبلی شدند. اکنون نیز با توجه فراگیری این سیستم در دانشگاه ها و سازمان ها و نیاز آنان به امکانات جدیدتر، این سیستم ها روز به روز پیشرفت می کنند تا جایی که به یک سیستم اتوماسیون مدرن و مرتبط با چند سامانه دیگر تبدیل شده اند.
با استفاده از این قابلیت کاربران می توانند با دسترسی به شبکه اینترنت وعده های غذایی مربوط به خود رارزو نمایند.
با استفاده از این ویژگی کاربران می توانند اعتبار خود را با استفاده از یک کارت بانکی متصل به شبکه شتاب، افزایش دهند.
با استفاده از این سیستم، مدیران می توانند کاربران و گروه های مربوطه را تعریف نموده و به آن ها نقش های مربوطه را تخصیص دهند. با استفاده از این قابلیت مدیران سیستم می توانند از هر جا و در هر زمانی با در اختیار داشتن رایانه متصل به اینترنت، سیستم را مدیریت نمایند. در برخی از سیستم های پیشرفته تر، می توان از طریق موبایل یا تبلت ها به سیستم دسترسی پیدا کرد.
این زیرسیستم به مدیر یا مدیران اجازه تعریف غذاها را داده و ایشان می توانند غذاهای تعریف شده را در برنامه غذایی مورد نظر قرار دهند.
در این زیرسیستم می توان وعده های غذایی تعریف شده را به سلف مورد نظر تخصیص داد و نیز می توان گروهاهای کاربری تعریف شده را مجاز یا غیرمجاز برای استفاده از این سلف نمود.
wiki: رستوران خودکار