رسائل

[ویکی فقه] رسائل (سید جمال الدین موسوی گلپایگانی). «رسائل»، عنوان کتابی مشتمل بر پنج رساله از فقیه بزرگ سید جمال الدین موسوی گلپایگانی (۱۲۹۵- ۱۳۷۷ ق)، به زبان عربی است.
این اثر بیشتر به دو رساله «الاجتهاد و التقلید» (تالیف ۱۳۴۹ ق) و « اجتماع الامر و النهی » (تالیف ۱۳۳۷ ق) شناخته می شود، اما رساله «فی البقاء علی تقلید المیت» که جزء مسائل اجتهاد و تقلید است در ضمن رساله مستقلی در سال ۱۳۵۶ ق، تالیف شده و دو رساله دیگر نیز در این کتاب دیده می شود. اهمیت این اثر بدین جهت است که نویسنده آن، از شاگردان برجسته میرزا حسین غروی نایینی (۱۲۷۷- ۱۳۵۵ ق)، بوده و حدود سی سال از محضر ایشان بهره مند شده است.

[ویکی فقه] رسائل (موسوی گلپایگانی). «رسائل»، عنوان کتابی مشتمل بر پنج رساله از فقیه بزرگ سید جمال الدین موسوی گلپایگانی (۱۲۹۵- ۱۳۷۷ ق)، به زبان عربی است.
این اثر بیشتر به دو رساله «الاجتهاد و التقلید» (تالیف ۱۳۴۹ ق) و « اجتماع الامر و النهی » (تالیف ۱۳۳۷ ق) شناخته می شود، اما رساله «فی البقاء علی تقلید المیت» که جزء مسائل اجتهاد و تقلید است در ضمن رساله مستقلی در سال ۱۳۵۶ ق، تالیف شده و دو رساله دیگر نیز در این کتاب دیده می شود. اهمیت این اثر بدین جهت است که نویسنده آن، از شاگردان برجسته میرزا حسین غروی نایینی (۱۲۷۷- ۱۳۵۵ ق)، بوده و حدود سی سال از محضر ایشان بهره مند شده است.
ساختار کتاب
رساله های پنج گانه کتاب با سبکی روان، اما به شیوه تبویب قدیم نگارش شده است و لذا ممکن است برای یافتن موضوعی خاص در یک رساله وقت زیادی صرف شود.
گزارش محتوا
← فی الاجتهاد و التقلید
...

[ویکی نور] رسائل (موسوی گلپایگانی). «رسائل»، عنوان کتابی مشتمل بر پنج رساله از فقیه بزرگ سید جمال الدین موسوی گلپایگانی(1295 - 1377ق)، به زبان عربی است. اگر چه این اثر بیشتر به دو رساله «الاجتهاد و التقلید»(تألیف 1349ق) و«اجتماع الامر و النهی»(تألیف 1337ق) شناخته می شود، اما رساله «فی البقاء علی تقلید المیت» که جزء مسائل اجتهاد و تقلید است در ضمن رساله مستقلی در سال 1356ق، تألیف شده و دو رساله دیگر نیز در این کتاب دیده می شود. اهمیت این اثر بدین جهت است که نویسنده آن، از شاگردان برجسته میرزا حسین غروی نایینی(1277 - 1355ق)، بوده و حدود سی سال از محضر ایشان بهره مند شده است.
رساله های پنج گانه کتاب با سبکی روان، اما به شیوه تبویب قدیم نگارش شده است و لذا ممکن است برای یافتن موضوعی خاص در یک رساله وقت زیادی صرف شود.
مبحث اول: نویسنده، در ابتدای این رساله، متذکر شده است که اجتهاد، نتیجه علم اصول و فایده آن است، پس شایسته است که آن را از مسائل اصولی به حساب نیاوریم، اما تقلید، اینکه آن را جزء مسائل فقهی بدانیم، اولی از این است که آن را از مسائل اصولی بخوانیم.
تعریف مجتهد، اینکه جریان اصول عملیه در شبهات حکمیه وظیفه مجتهد است، اما جریان آن در شبهات موضوعیه خارج از وظیفه مجتهد، علوم مورد نیاز مجتهد، اجتهاد متجزی و مطلق و وظایف و اختیارات آنها، جایز بودن قضاوت مجتهد متجزی، حجیت فتوای غیر اعلم، شرط عدالت در اجتهاد از جمله مطالب مبحث اول این رساله است.
مبحث دوم: بحث تقلید در دو مقام طرح شده است: