رجعت از دیدگاه اهل سنت

[ویکی فقه] گر چه اعتقاد به رجعت که با تفکر مهدویت وجریانات بعد از ظهور ارتباط دارد، مورد انکار شدید اهل سنت واقع شده است؛ اما خود آنها حکایات اغراق آمیز بسیاری را که دال بر مسئله رجعت است در کتاب هایشان آورده اند.
با توجه به اعتقادات اهل سنت که از کتب عالمان این فرق به دست می آید، می توان به یک نتیجه کلی در گزینشی بودن برخی اعتقادات ایشان دست یافت. معمولا اعتقادتی که به نحوی به ولایت اهل بیت (علیه السّلام) مرتبط می باشد، مورد انکار اهل سنت واقع شده است. رجعت یکی از این اعتقادات است که با توجه به پیوندی که با مهدویت وجریانات بعد از ظهور دارد، به شدت مورد انکار آن فرق شده؛ درحالی که در این مقاله به نقض این عقیده توسط خودشان آشنا می شویم.
علت انکار رجعت
بطور کلی اهل سنت اعتقادات مخالف و ضد با عقیده خلفاء جور را به هر نحو ممکن رد می کنند و برای انکار خود دلیلی جز اتهام ندارند. موقعیت اعتقاد به رجعت وابستگی حقیقی با مهدویت و ظهور منجی بشریت حضرت حجه بن الحسن (عجّل الله فرجه الشریف) و حکومت اهل بیت (علیه السّلام) و مجازات دشمنان دارد. در این صورت خلفاء جور و بنی امیه و بنی عباس و حامیان کلامی این ظالمین از اهل حدیث و معتزله و اشاعره، هرگز راضی به این اعتقاد و اشاعه آن نبوده، همانطور که راضی به وجود منجی بشریت نیز نمی باشند. به همین دلیل راه انکار را برگزیدند و برای انکار خود ادله واهی تراشیده اند. سید مرتضی می گوید: بسیاری از مخالفین که منکر رجعت هستند دلیل شان بر انکار رجعت محال بودن (غیرمقدور بودن) آن است. درحالی که حضرت عزیر (علیه السّلام) بعد از اینکه زنده شد و زنده شدن الاغ خود را دید فرمود: «ان الله علی کل شئ قدیر» و این خود جوابی است بر مدعیان جاهل انکار رجعت.
استدلال به آیات قرآن
اهل سنت اگر چه به روایات اهل بیت (علیه السّلام) بی توجهی می کنند اما قرآن را نمی توانند انکار کنند. به همین دلیل برخی از آیاتی که بر امکان و وقوع رجعت دلالت دارند را ذکر می کنیم تا با توجه به این آیات عقیده اهل سنت در مورد رجعت مخالف قرآن محسوب شود و واضح است که عقیده ای که مخالف با آیات الهی است جز خسارت در عقیده و دوری از حقیقت، واقعیتی ندارد.
← تصریح آیات به رجعت
...