ربیع بن انس بکری بصری

[ویکی فقه] ربیع بن انس بکری بصری، سپس خراسانی، راوی و مفسر بوده و از سوی شیعه و اهل سنت توثیق شده است.
ربیع از ستم حجاج بن یوسف ثقفی که به دنبال او بود به خراسان گریخت در دوران خلافت منصور دوانیقی به سال ۱۳۹ یا ۱۴۰ وفات یافت. او تفسیری دارد که بیشتر آن را از ابوالعالیه (متوفای ۹۰) گرفته است. قسمت عمده این تفسیر در «تفسیر طبری» وارد شده و دیگران نیز از آن گرفته اند. ثعلبی در تفسیر خود «الکشف و البیان» از این تفسیر به عنوان تفسیر «ابوالعالیه» نقل می کند. شیخ ابوجعفر طوسی در تفسیر «تبیان» و ابوعلی طبرسی در «مجمع البیان» روایات فراوانی از آن نقل می کنند. ربیع از انس بن مالک، ابوالعالیه، حسن بصری، صفوان بن محرز و دیگر بزرگان روایت می کند. از ام سلمه نیز به صورت مرسل روایت کرده است. از جمله کسانی که از او روایت می کنند، اعمش است.
توثیق ربیع
رجالیون عامه با آنکه ربیع را در تشیع افراطی دانسته اند، وی را توثیق کرده اند. عجلی می گوید: او صدوق است. نسائی می گوید: باکی در او نیست. ابن حبّان او را در زمره «ثقات» شمرده است. شمس الدین محمد بن علی داوودی، ربیع بن انس را راوی تفسیر ابوالعالیه می داند. شمس الدین ذهبی می گوید: در کتاب های سنن چهارگانه، احادیث او را آورده اند.