ربوبیت در جهاد

[ویکی فقه] ربوبیت در جهاد (قرآن). یکی از مسائلی که مقتضای ربوبیت پروردگار را می رساند، حرکت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای جهاد است.
حرکت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای جهاد، اقتضای ربوبیت خداوند متعال است: «کما اخرجک ربک من بیتک بالحق وان فریقـا من المؤمنین لکـرهون»؛ «همان گونه که خدا تو را به حق از خانه (به سوی میدان بدر،) بیرون فرستاد؛ در حالی که گروهی از مؤمنان ناخشنود بودند (ولی سرانجامش پیروزی بود! ناخشنودی عده ای از چگونگی تقسیم غنایم بدر نیز چنین است)!».
← دیدگاه تفسیر نمونه
و اما کلمه (حق) - منظور از این کلمه مقابل باطل است، و آن عبارت است از امر ثابتی که آثار واقعی مطلوبش بر آن مترتب بشود، و به حق بودن فعل خدا (بیرون کردن) به این معنا است که به حسب واقع متعین و واجب، همین فعل باشد. بعضی گفته اند: منظور از آن وحی است. بعضی دیگر گفته اند: منظور از آن جهاد است، ولیکن اینها معناهای بعیدی است.اما (جدل) اصل در معنای جدل تافتن است؛ مثلا می گویند: (زمام جدیل) یعنی لگامی که به شدت تابیده شده، و اگر جدال را هم جدال می گویند - به طوری که در مجمع البیان گفته - به این اعتبار است که نزاع در آن از ناحیه پیچیدن از مذهبی به مذهبی دیگر برخاسته می شود.و معنای دو آیه مورد بحث این است که خدای تعالی با اینکه مردم میل نداشتند مع ذلک در امر انفال حکم به حق کرد، هم چنان که تو را در مدینه از خانه ات بیرون کرد، بیرون کردنی که توأم با حق بود، و طایفه ای از مؤمنین از آن کراهت داشتند، و با تو در امر حق نزاع می کردند، و این نزاعشان بعد از آن بود که حق به طور اجمال برای ایشان روشن شده بود، و ایشان شبیه به مردمی هستند که بخواهند آنان را بکشند و آنها ایستاده و وسایل و ابزار قتل خود را تماشا می کنند.