راکتور آب سبک استخر آزاد استرالیا. راکتور آب سبک استرالیایی با استخر آزاد ( OPAL ) یک راکتور تحقیقاتی هسته ای استخری با ظرفیت ۲۰ مگاوات ( MW ) است. در آوریل 2007 به طور رسمی افتتاح شد و جایگزین راکتور های شار بالا استرالیا به عنوان تنها راکتور هسته ای استرالیا شد و در موسسه تحقیقاتی سازمان علوم و فناوری هسته ای استرالیا ( ANSTO ) در لوکاس هایتس، نیو ساوت ولز، حومه سیدنی واقع شده است. OPAL و سلف آن معمولاً به عنوان راکتور Lucas Heights شناخته می شوند.
کاربردهای اصلی راکتور عبارتند از:
• تابش مواد هدف برای تولید ایزوتوپ پرتوزا برای کاربردهای پزشکی و صنعتی
• تحقیق در زمینه علم مواد و زیست شناسی ساختاری با استفاده از پرتوهای نوترونی و مجموعه پیچیده تجهیزات آزمایشی آن
• تجزیه و تحلیل کانی ها و نمونه ها با استفاده از فراکافت شیمیایی نوترونی و تکنیک فعال سازی تاخیری نوترون
• تابش شمش های سیلیکون به منظور دوپ کردن آن ها با فسفر و تولید مواد اولیه مورد استفاده در ساخت دستگاه های نیمه هادی
راکتور در یک چرخه عملیاتی 30 روزه بدون وقفه با قدرت کامل کار می کند و پس از آن 5 روز برای جابجایی سوخت متوقف می شود.
در طول سال 2014، OPAL در مجموع 290 روز در و در سال 2015 بیش از 300 روز کار کرده است.
شرکت آرژانتینی آی ان وی ای پی از طریق قرارداد کلید در دست که در ژوئن 2000 امضا شد، مسئولیت تحویل راکتور، انجام طراحی، ساخت و راه اندازی را بر عهده داشت. ساخت و ساز شهری محلی توسط شریک INVAP، صنایع جان هالند - ایوانز دیکین انجام شد. [ ۱] این مرکز دارای منبع بزرگ نوترون سرد دوتریوم مایع ( 20 لیتری ( 4. 4 ایمپ گال؛ 5. 3 گالری آمریکا ) ) ، [ ۲] راهنماهای سوپرآینه مدرن و سالن راهنمای 35 در 65 متر ( 115 فوت × 213 فوت ) است. منبع سرد توسط موسسه فیزیک هسته ای پترزبورگ، [ ۳] سیستم برودتی طراحی و عرضه شده توسط ایر لیکوئید و مجموعه اولیه چهار راهنمای سوپرآینه ای که توسط میرورترون ارائه شده است، طراحی شده است. [ ۴]
در 17 دسامبر 2001، 46 فعال صلح سبز تاسیسات لوکاس هایتس را در اعتراض به ساخت و ساز OPAL اشغال کردند. معترضان به محوطه، راکتور HIFAR، انبار زباله های رادیواکتیو سطح بالا و برج رادیویی دسترسی پیدا کردند. اعتراض آنها خطرات امنیتی و زیست محیطی ناشی از تولید مواد هسته ای و ارسال زباله های رادیواکتیو از تاسیسات را برجسته کرد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکاربردهای اصلی راکتور عبارتند از:
• تابش مواد هدف برای تولید ایزوتوپ پرتوزا برای کاربردهای پزشکی و صنعتی
• تحقیق در زمینه علم مواد و زیست شناسی ساختاری با استفاده از پرتوهای نوترونی و مجموعه پیچیده تجهیزات آزمایشی آن
• تجزیه و تحلیل کانی ها و نمونه ها با استفاده از فراکافت شیمیایی نوترونی و تکنیک فعال سازی تاخیری نوترون
• تابش شمش های سیلیکون به منظور دوپ کردن آن ها با فسفر و تولید مواد اولیه مورد استفاده در ساخت دستگاه های نیمه هادی
راکتور در یک چرخه عملیاتی 30 روزه بدون وقفه با قدرت کامل کار می کند و پس از آن 5 روز برای جابجایی سوخت متوقف می شود.
در طول سال 2014، OPAL در مجموع 290 روز در و در سال 2015 بیش از 300 روز کار کرده است.
شرکت آرژانتینی آی ان وی ای پی از طریق قرارداد کلید در دست که در ژوئن 2000 امضا شد، مسئولیت تحویل راکتور، انجام طراحی، ساخت و راه اندازی را بر عهده داشت. ساخت و ساز شهری محلی توسط شریک INVAP، صنایع جان هالند - ایوانز دیکین انجام شد. [ ۱] این مرکز دارای منبع بزرگ نوترون سرد دوتریوم مایع ( 20 لیتری ( 4. 4 ایمپ گال؛ 5. 3 گالری آمریکا ) ) ، [ ۲] راهنماهای سوپرآینه مدرن و سالن راهنمای 35 در 65 متر ( 115 فوت × 213 فوت ) است. منبع سرد توسط موسسه فیزیک هسته ای پترزبورگ، [ ۳] سیستم برودتی طراحی و عرضه شده توسط ایر لیکوئید و مجموعه اولیه چهار راهنمای سوپرآینه ای که توسط میرورترون ارائه شده است، طراحی شده است. [ ۴]
در 17 دسامبر 2001، 46 فعال صلح سبز تاسیسات لوکاس هایتس را در اعتراض به ساخت و ساز OPAL اشغال کردند. معترضان به محوطه، راکتور HIFAR، انبار زباله های رادیواکتیو سطح بالا و برج رادیویی دسترسی پیدا کردند. اعتراض آنها خطرات امنیتی و زیست محیطی ناشی از تولید مواد هسته ای و ارسال زباله های رادیواکتیو از تاسیسات را برجسته کرد. [ ۵]
