رانکوه
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
رانکوه شهری از توابع بخش رانکوه شهرستان املش در استان گیلان در شمال ایران است که از شمال به دریای خزر و از جنوب به خط الراس اصلی رشته کوه البرز می رسد. [ ۱]
رانکوه یکی از زیباترین بخش های استان گیلان هست که به دلیل همجواری با رشته کوه های البرز همواره توریست های فراوانی را جذب می کند.
این شهر با جمعیت ۲٬۱۵۴ نفر ( ۱۳۹۵ ) در بخش رانکوه شهرستان املش قرار دارد.
رانکوه نام منطقه ای است از گیلان و حدود آن بشرح زیر است: از طرف شمال دریای خزر، از جنوب خط الرأس اصلی سلسلهٔ جبال البرز که حد طبیعی گیلان و قزوین است، از خاور شهرستان شهسوار ( چابکسر آخرین ده رانکوه از طرف باختر است ) . بنابراین این منطقهٔ رانکوه همان بخش های رودسر و لنگرود است.
براساس آخرین تقسیمات کشوری شهر سرسبز رانکوه یکی از شهرهای شهرستان املش است که در پنج کیلومتری جنوب شرقی شهر املش واقع شده است. این شهر از شمال و شرق به شهرستان رودسر و شهرهای رحیم آبادو کلاچای ارتباط دارد و در سال ۱۳۸۲ از تجمیع سه روستای آسیابسران - اسماعیل گوابر سفلی به مرکزیت شبخوسلات به شهر تبدیل شد. وسعت این شهر ۲۵۰ هکتار و جمعیت آن ۲٬۶۵۰ نفر ( برآورد ۱۳۸۳خ ) است.
قسمت جنوبی جنگلی و کوهستانی و خوش آب و هوا و سردسیر و قسمت شمالی که در ساحل دریای خزر و در جلگه واقع است مانند گیلان معتدل و مرطوبست.
محصول عمدهٔ آن چای، برنج، ابریشم، کنف، غلات و فندق است.
آب قراء جلگه از رودخانه های پلرود، شلمان رود، خشک رود، سیاهکل رود، سامان رود و لنگرود؛ و آب قراء کوهستانی از چشمه سار و رودخانه های محلی و استخر تأمین می شود.
بخش رودسر خود از یازده دهستان بشرح زیر تشکیل شده است، حومه، املش، پلرودباز، رحیم آباد، سیارستاق قشلاقی، سیاهکل رود، اوشیان، اشکور وسطی، اشکور پائین، سیارستاق ییلاقی و سمام، که جمع دیه های بخش ۴۰۲ آبادی و کوچک و بزرگ با ۸۷هزار تن نفوس می باشد و بخش لنگرود نیز از ۵۸ آبادی کوچک و بزرگ تشکیل شده که جمعیت بخش باضافهٔ خود شهر در حدود ۴۰ هزارتن است و دیه های مهم آن عبارتند از: شلمان، دیوشل، نالکیاشر، بجاریس، فتیده، گلسفید، دریاسر، دریاکنار، ملاطه، سیگارود، و کیاکلایه. راه شوسهٔ لاهیجان به شهسوار از وسط این بخش عبور می کند و علاوه بر آن راه های فرعی نیزدر داخل بخش وجود دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۲ ) .
در جغرافیای سیاسی کیهان این منطقه تحت عنوان «رانکوه و لنگرود» آمده. مؤلف کتاب گوید: «شرقی ترین ناحیهٔ گیلان و طول آن ۴۴ و عرض آن ۴۳هزار گز و عبارت است از حاشیهٔ باریکی از بحر خزر که متدرجاً از طرف جنوب ارتفاعش فزونی می یابد و به کوه های دیلمان متصل می شود. رانکوه به چندین بلوک تقسیم می شود از این قرار: رودسر، لنگرود، رانکوه، گزاف رود، سمام، سیارستاق، اشکور سفلی، اشکور علیا، که لنگرود مرکز رانکوه است». ( رجوع کنید: لغت نامه دهخدا ذیل واژه لنگرود و رودسر و نیز کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۲ و نیز جغرافیای سیاسی کیهان و هم چنین فهرست سفرنامهٔ مازندران و استرآباد رابینو )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرانکوه یکی از زیباترین بخش های استان گیلان هست که به دلیل همجواری با رشته کوه های البرز همواره توریست های فراوانی را جذب می کند.
این شهر با جمعیت ۲٬۱۵۴ نفر ( ۱۳۹۵ ) در بخش رانکوه شهرستان املش قرار دارد.
رانکوه نام منطقه ای است از گیلان و حدود آن بشرح زیر است: از طرف شمال دریای خزر، از جنوب خط الرأس اصلی سلسلهٔ جبال البرز که حد طبیعی گیلان و قزوین است، از خاور شهرستان شهسوار ( چابکسر آخرین ده رانکوه از طرف باختر است ) . بنابراین این منطقهٔ رانکوه همان بخش های رودسر و لنگرود است.
براساس آخرین تقسیمات کشوری شهر سرسبز رانکوه یکی از شهرهای شهرستان املش است که در پنج کیلومتری جنوب شرقی شهر املش واقع شده است. این شهر از شمال و شرق به شهرستان رودسر و شهرهای رحیم آبادو کلاچای ارتباط دارد و در سال ۱۳۸۲ از تجمیع سه روستای آسیابسران - اسماعیل گوابر سفلی به مرکزیت شبخوسلات به شهر تبدیل شد. وسعت این شهر ۲۵۰ هکتار و جمعیت آن ۲٬۶۵۰ نفر ( برآورد ۱۳۸۳خ ) است.
قسمت جنوبی جنگلی و کوهستانی و خوش آب و هوا و سردسیر و قسمت شمالی که در ساحل دریای خزر و در جلگه واقع است مانند گیلان معتدل و مرطوبست.
محصول عمدهٔ آن چای، برنج، ابریشم، کنف، غلات و فندق است.
آب قراء جلگه از رودخانه های پلرود، شلمان رود، خشک رود، سیاهکل رود، سامان رود و لنگرود؛ و آب قراء کوهستانی از چشمه سار و رودخانه های محلی و استخر تأمین می شود.
بخش رودسر خود از یازده دهستان بشرح زیر تشکیل شده است، حومه، املش، پلرودباز، رحیم آباد، سیارستاق قشلاقی، سیاهکل رود، اوشیان، اشکور وسطی، اشکور پائین، سیارستاق ییلاقی و سمام، که جمع دیه های بخش ۴۰۲ آبادی و کوچک و بزرگ با ۸۷هزار تن نفوس می باشد و بخش لنگرود نیز از ۵۸ آبادی کوچک و بزرگ تشکیل شده که جمعیت بخش باضافهٔ خود شهر در حدود ۴۰ هزارتن است و دیه های مهم آن عبارتند از: شلمان، دیوشل، نالکیاشر، بجاریس، فتیده، گلسفید، دریاسر، دریاکنار، ملاطه، سیگارود، و کیاکلایه. راه شوسهٔ لاهیجان به شهسوار از وسط این بخش عبور می کند و علاوه بر آن راه های فرعی نیزدر داخل بخش وجود دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۲ ) .
در جغرافیای سیاسی کیهان این منطقه تحت عنوان «رانکوه و لنگرود» آمده. مؤلف کتاب گوید: «شرقی ترین ناحیهٔ گیلان و طول آن ۴۴ و عرض آن ۴۳هزار گز و عبارت است از حاشیهٔ باریکی از بحر خزر که متدرجاً از طرف جنوب ارتفاعش فزونی می یابد و به کوه های دیلمان متصل می شود. رانکوه به چندین بلوک تقسیم می شود از این قرار: رودسر، لنگرود، رانکوه، گزاف رود، سمام، سیارستاق، اشکور سفلی، اشکور علیا، که لنگرود مرکز رانکوه است». ( رجوع کنید: لغت نامه دهخدا ذیل واژه لنگرود و رودسر و نیز کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۲ و نیز جغرافیای سیاسی کیهان و هم چنین فهرست سفرنامهٔ مازندران و استرآباد رابینو )
wiki: رانکوه
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید