ذو الراسین

لغت نامه دهخدا

ذوالرأسین. [ ذُرْ رَءْ س َ ] ( ع ص مرکب ) خداوند دو سر. دوسَرَه. || ( اِخ ) لقب خشین ابن لای بن عصیم. رجوع به خشین شود. || لقب امیةبن جشم بن کنانة.

ذوالرأسین. [ ذُرْ رَءْ س َ ] ( اِخ ) نام یکی از اجداد محمدبن ابراهیم بن حبیب بن سمرة. معجم الادباء یاقوت ج 6 ص 268 س 3 از چ مارگلیوث.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] کسی که دارای دو سر است را ذُوالرَأسَین (ذوالحَقْوَین) گویند. از احکام آن در باب ارث سخن گفته اند. برخی نیز به مناسبت در بعضی ابواب دیگر به احکام آن اشاره کرده اند، برخی هم ذیل عنوان ذی الحقوین به تفصیل، به بیان مسائل آن پرداخته اند.
مراد از ذوالرأسین که در کلمات فقها آمده، فردی است دارای دو سر و یا دو سر و دو بدن بر یک کمر و دو پا.
ملاک وحدت و تعدد
فقها بر پایۀ روایتی که از امیرمؤمنان علیه السّلام دربارۀ ارث ذوالرأسین رسیده، گفته اند: اگر در حال خواب با بیدار کردن یکی، دیگری هم بیدار شود، یک نفر به شمار می روند، امّا اگر بیداری یکی تأثیری در بیداری دیگری نداشته باشد، دو نفر خواهند بود.
← اعتبار ملاک در ابواب مختلف
بسیاری از فقها، بویژه قدما در احکام ذوالرأسین تنها به مورد نصّ، یعنی میراث بسنده کرده و به احکام آن در غیر میراث از عبادات و معاملات و احکام (قصاص، حدود و دیات)- به دلیل عدم وجود نصّ و نادر بودن چنین فرضی در خارج- نپرداخته اند. آنان که متعرض شده اند، احکامی را- گاه با بیان احتمالات- ذکر کرده اند که به نمونه هایی از آن اشاره می شود.
← وضو
...

پیشنهاد کاربران

بپرس