ذات الصلاصل

[ویکی فقه] ذات الصَلاصِل: مکانی است که بین مکه و مدینه قرار دارد.
صلاصل جمع صلصال به معنای گِل داغ آمیخته با ریگ است که پس از خشک شدن، با راه رفتن بر آن، از آن صدا بر می خیزد.
الف)بسیاری ذات الصلاصل را به مکانی معیّن در راه مکّه تعریف کرده اند. البته امروزه مکانی به این نام بین مکّه و مدینه شناخته شده نیست.
ب)برخی آن را به یکی از مکان هایی که دشمنان خدا در آن جا به عذاب خسف ،گرفتار شده اند، تعریف کرده وگفته اند: نماز گزاردن در هر زمینی که عذاب خسف در آن جا نازل شده باشد کراهت دارد.
کاربرد فقهی
ازذات الصلاصل به مناسبت در باب صلاة نام برده اند.
احکام نماز در ذات الصلاصل
۱)نماز گزاردن در ذات الصلاصل مکروه است.
۲)ظاهر کلام برخی، تعمیم عنوان ذات الصلاصل به هر زمین دارای صدا و کراهت نماز گزاردن در آن جا است.