دیوارهای قسطنطنیه یا دیوارهای کُنستانتینوپول ( به انگلیسی: Walls of Constantinople ) یک رشته از دیوارهای پدافندی دورتادور شهر قسطنطنیه یا کُنستانتینوپول ( استانبول کنونی در ترکیه ) هستند که از آغاز بنیاد نهادنش به عنوان پایتخت تازه امپراتوری روم به دستور کنستانتین بزرگ ( کنستانتین یکم ) از این شهر پاسداری و نگاهبانی می کردند.
با افزوده های بی شمار و بازنگری های فراوان در درازنای تاریخ، این دیوارها واپسین سامانه باروهای بزرگ در دوران کهن بودند و نیز یکی از پیچیده ترین و فنی ترین سامانه های که تا آن زمان خودش ساخته شده بود.
دیوارها که در آغاز به دستور کنستانتین کبیر ساخته شده بودند، از همه سو شهر را دربرگرفته بودند و از آن در برابر یورش های زمینی و دریایی پاسداری می کردند. در سده پنجم میلادی، هنگامی که شهر آغاز به گسترش نمود، دیوارهای دو ردیفهٔ تئودوسیوس ساخته شدند. با اینکه دیگر بخش ها به اندازه این دیوارها ماهرانه طراحی نشده بودند، زمانی که نفرات کافی از آنها محافظت می کردند، برای هر محاصره کننده قرون وسطایی تقریباً نفوذناپذیر می شدند. دیوارهای قسطنطنیه در زمان محاصره آوارها ( مردم شمال شرقی قفقاز ) ، اعراب، روس های کیف و بلغارها از شهر قسطنطنیه و امپراتوری بیزانس محافظت کردند. تنها ظهور توپ های جنگی باروتی باروها را تضعیف کرده و باعث محاصره و فروپاشی نهایی قسطنطنیه در ماه می ۱۴۵۳ و افتادن آن به دست عثمانیها شد.
در دوران عثمانی دیوارها دست نخورده باقی ماندند و زمانی که شهر در قرن نوزدهم شروع به گسترش فراتر از مرزهای قرون وسطایش کرد، بخش هایی از دیوارهای قسطنطنیه رو به خرابی رفتند. با وجود کوتاهی های صورت گرفته در نگهداری از بنا، بسیاری از بخش های دیوارها سالم ماندند و هنوز سر پا هستند. در سالیان اخیر، برنامه بازسازی در مقیاس بزرگی در دست انجام است.
دیوارهای قسطنطنیه نه تنها در اندازه، که در ساخت و طراحی ( در آن ابزارهای دفاعی ساخته دست انسان با موانع طبیعی آمیخته شده بود ) بی همتا بودند، از نامدارترین سازه های دوره قرون وسطی هستند. آمیزه اصلی دیوارها، تکه سنگ پوشانده شده با بلوکهای سنگ آهک و تقویت شده با لایه هایی از آجر قرمز است. جهت بهبود یکپارچگی کل سازه، برج ها و دیوارهایی مستقل ساخته شدند. مداری دفاعی متشکل از ۲۲/۵ کیلومتر دیوار تقویت شده با بیش از ۴۰۰ برج و سنگر و چندین دژ و بارو قوی، شهر را تماماً دربرگرفته بود. مستحکم ترین سازه، مشرف به غرب و در مقابل یک راه زمینی قرار داشت. در آن مکان، در امتداد محدوده ای ۶/۵ کیلومتری از خشکی، دیوارهای افسانه ای تئودوسیوس ( Theodosian Walls ) قرار دارند که ژرفایشان با یکدیگر آمیخته شده و دیوارپایه هایشان به مانند دندان های کوسه ای المپیایی روی هم قرار گرفته اند. اگر دشمن آهنگ یورش از این بخش را داشت باید از چهار ردیف دیوار که هر کدام بر فراز دیگری قرار داشتند ( با عمقی حدود ۶۰ متر ) ، گذر می کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا افزوده های بی شمار و بازنگری های فراوان در درازنای تاریخ، این دیوارها واپسین سامانه باروهای بزرگ در دوران کهن بودند و نیز یکی از پیچیده ترین و فنی ترین سامانه های که تا آن زمان خودش ساخته شده بود.
دیوارها که در آغاز به دستور کنستانتین کبیر ساخته شده بودند، از همه سو شهر را دربرگرفته بودند و از آن در برابر یورش های زمینی و دریایی پاسداری می کردند. در سده پنجم میلادی، هنگامی که شهر آغاز به گسترش نمود، دیوارهای دو ردیفهٔ تئودوسیوس ساخته شدند. با اینکه دیگر بخش ها به اندازه این دیوارها ماهرانه طراحی نشده بودند، زمانی که نفرات کافی از آنها محافظت می کردند، برای هر محاصره کننده قرون وسطایی تقریباً نفوذناپذیر می شدند. دیوارهای قسطنطنیه در زمان محاصره آوارها ( مردم شمال شرقی قفقاز ) ، اعراب، روس های کیف و بلغارها از شهر قسطنطنیه و امپراتوری بیزانس محافظت کردند. تنها ظهور توپ های جنگی باروتی باروها را تضعیف کرده و باعث محاصره و فروپاشی نهایی قسطنطنیه در ماه می ۱۴۵۳ و افتادن آن به دست عثمانیها شد.
در دوران عثمانی دیوارها دست نخورده باقی ماندند و زمانی که شهر در قرن نوزدهم شروع به گسترش فراتر از مرزهای قرون وسطایش کرد، بخش هایی از دیوارهای قسطنطنیه رو به خرابی رفتند. با وجود کوتاهی های صورت گرفته در نگهداری از بنا، بسیاری از بخش های دیوارها سالم ماندند و هنوز سر پا هستند. در سالیان اخیر، برنامه بازسازی در مقیاس بزرگی در دست انجام است.
دیوارهای قسطنطنیه نه تنها در اندازه، که در ساخت و طراحی ( در آن ابزارهای دفاعی ساخته دست انسان با موانع طبیعی آمیخته شده بود ) بی همتا بودند، از نامدارترین سازه های دوره قرون وسطی هستند. آمیزه اصلی دیوارها، تکه سنگ پوشانده شده با بلوکهای سنگ آهک و تقویت شده با لایه هایی از آجر قرمز است. جهت بهبود یکپارچگی کل سازه، برج ها و دیوارهایی مستقل ساخته شدند. مداری دفاعی متشکل از ۲۲/۵ کیلومتر دیوار تقویت شده با بیش از ۴۰۰ برج و سنگر و چندین دژ و بارو قوی، شهر را تماماً دربرگرفته بود. مستحکم ترین سازه، مشرف به غرب و در مقابل یک راه زمینی قرار داشت. در آن مکان، در امتداد محدوده ای ۶/۵ کیلومتری از خشکی، دیوارهای افسانه ای تئودوسیوس ( Theodosian Walls ) قرار دارند که ژرفایشان با یکدیگر آمیخته شده و دیوارپایه هایشان به مانند دندان های کوسه ای المپیایی روی هم قرار گرفته اند. اگر دشمن آهنگ یورش از این بخش را داشت باید از چهار ردیف دیوار که هر کدام بر فراز دیگری قرار داشتند ( با عمقی حدود ۶۰ متر ) ، گذر می کرد.
wiki: دیوارهای قسطنطنیه