دیهیم
/deyhim/
مترادف دیهیم: افسر، تاج، دیهول، اکلیل
معنی انگلیسی:
فرهنگ اسم ها
معنی: تاج، کلاهِ زرنشان، نوعی از گل آذین مانند آذین خوشه ای که گل های آن در یک سطح قرار دارد، ( مجاز ) سلطنت و ملک و پادشاهی، ( در گیاهی ) نوعی گل آذینِ گل، نوار جواهر نشان که به دور تاج یا به پیشانی می بستند، ( در قدیم ) ( به مجاز ) پادشاهی و سلطنت
برچسب ها: اسم، اسم با د، اسم پسر، اسم یونانی، اسم طبیعت، اسم گل
لغت نامه دهخدا
که شاهی گزیدی به گیتی که بخت
بدو نازد و تاج و دیهیم و تخت.
و از این رو، بی شبهه معانی که بعض لغت نامه ها بدین کلمه داده اند، از قبیل تاج و تخت و چهاربالش و چتر یا تاج و کلاه مرصع بر اساسی نیست :
به موبد چنین گفت بهرام گور
که یزدان دهد فر و دیهیم و زور.
فردوسی.
نخستین که دیهیم بر سر نهادجهان را به داد و دهش مژده داد.
فردوسی.
که بود آنکه دیهیم بر سر نهادندارد کس از روزگاران بیاد.
فردوسی.
سپه کرد و نزدیک او راه جست همی تخت و دیهیم کی شاه جست.
فردوسی.
- دیهیم و تخت ؛ تاج و تخت : هم از شاه یابند دیهیم و تخت
ز سالار زر و ز دادار بخت.
فردوسی.
|| پیشانی بند مرصع به جواهر زنان را. ( یادداشت مؤلف ). || کلاه مرصع. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). کلاهی مرصع بجواهر که ملوک پیشین داشتندی و گروهی تاج را دیهیم خوانند. ( از فرهنگ اسدی ) : بیک گردش به شاهنشاهی آرد
دهد دیهیم و تاج و گوشوارا.
رودکی.
- دیهیم از سر برداشتن ؛ از قبیل کلاه از سر برداشتن در ولایت ( یعنی ایران ) رسم است که چون کسی بشارتی و خبر خوشی کسی را آرد کلاه از سرش بردارد و تا مژدگانی نگیرد مژده نمی گوید. ( آنندراج ).|| چاربالش. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). جامه بالای تخت که پادشاهان بر آن نشینند. ( آنندراج ). || بعضی گویند افسری بوده که آن را در قدیم به جهت تیمن و تبرک بر بالای سر پادشاهان می آویختند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). || چتر. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( بهار عجم ). || تخت. ( برهان ) ( بهار عجم ) ( آنندراج ). || مایه افتخار. ( یادداشت مؤلف ) : بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - نواری مخصوص که گرد تاج پادشاه ایران بسته میشد . ۲ - تاج پادشاهی ۳ - کلاه مرصع . ۴ - نوعی گل آذین خوشهای است منتهی رشد و نمو دم گلهای پایین آن بیشتر است و گلها تقریبا در یک سطح قرار گرفتهاند .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. حلقه هایی از بخار که گرد ماه یا خورشید پیدا می شود.
۳. [قدیمی] تاج، افسر، کلاه پادشاهی: چو دیهیم شاهی به سر برنهاد / جهان را سراسر همه مژده داد (فردوسی: ۱/۱۶۱ ).
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
دیهیم نوعی تاج به شکل پیشانی بندی جواهرکاری شده است. واژهٔ دیهیم از واژهٔ ( διάδημα ( diádēma یونانی گرفته شده که خود این واژه نیز از واژهٔ ( διαδέω ( diadéō به معنی می بندم یا سفت می کنم آمده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: دیهیم
دانشنامه آزاد فارسی
دِیْهیم
نوعی سربند، حلقه ای طلایی با بلندایی در حدود پنج سانتی متر، آراسته به جواهرات و برگ و گل. نمونه ای از آن در نقش های بیستون بر سر داریوش و دو شاهزادۀ پشت سر اوست. زنان هخامنشی دیهیم هایی کنگره دار بر سر داشتند که برخی مزین به تصاویر بودند. در روزهای عید و مراسم رسمی دیهیم بر سر می گذاشتند. در بخارای قرن ۵م، دیهیم را با یک هلال ماه فلزی در جلوی آن می آراستند. گاه دیهیم را روی کلاه می گذاشتند، مانند تصویر دو رقاص در نقاشی های دیواری کاخ جوسق الخاقانی در سامره در قرن ۳ق و گاه با جواهراتی تک یا گل آذین هایی به شکل هلال تزیین می شد، مثل تصاویر صور فلکی زنان در کتاب صورالکواکب الثابتة. در نقاشی های دیواری و سفالینه های جلادار در مصر دورۀ فاطمی و نیز دست نوشتۀ ورقه و گلشاه عیوقی، زنان دیهیم هایی مرصع به سر دارند که سبک آن اقتباس از تاج های سلطنتی ساسانی است.
نوعی سربند، حلقه ای طلایی با بلندایی در حدود پنج سانتی متر، آراسته به جواهرات و برگ و گل. نمونه ای از آن در نقش های بیستون بر سر داریوش و دو شاهزادۀ پشت سر اوست. زنان هخامنشی دیهیم هایی کنگره دار بر سر داشتند که برخی مزین به تصاویر بودند. در روزهای عید و مراسم رسمی دیهیم بر سر می گذاشتند. در بخارای قرن ۵م، دیهیم را با یک هلال ماه فلزی در جلوی آن می آراستند. گاه دیهیم را روی کلاه می گذاشتند، مانند تصویر دو رقاص در نقاشی های دیواری کاخ جوسق الخاقانی در سامره در قرن ۳ق و گاه با جواهراتی تک یا گل آذین هایی به شکل هلال تزیین می شد، مثل تصاویر صور فلکی زنان در کتاب صورالکواکب الثابتة. در نقاشی های دیواری و سفالینه های جلادار در مصر دورۀ فاطمی و نیز دست نوشتۀ ورقه و گلشاه عیوقی، زنان دیهیم هایی مرصع به سر دارند که سبک آن اقتباس از تاج های سلطنتی ساسانی است.
wikijoo: دیهیم
جدول کلمات
مترادف ها
تارک، نیم تاج، دیهیم، سربند یا پیشانی بند پادشاهان
گل اذین، دیهیم
پیشنهاد کاربران
diadema شاید در اصل و ریشه به شکل دَی آدما تلفظ و بیان میشده به معنای دیرزو یا زمان گذشته ی آدم ها.
یا اینکه دیهیم به شکل دهی ایم تلفظ و بیان میشده به این معنا که هرکدام از ما افراد انسانی ده تائی آفریده شده ایم یعنی به شکل خانواده های ده عضوی مشتمل بر پنج مرد و پنج زن خودی یا بصورت پنج زوج مشتمل بر ده نیمزوج ملکوتی یا آسمانی و هرکدام در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، توانائی، دانائی، هنرمندی، هوشمندی و دانش کامل با کمیت و کیفیت بهشت برین و هرکدام از عشق و زندگی جاودانه بر خوردار گردیده ایم.
... [مشاهده متن کامل]
این معنا در تضاد با داستان خلق بابا آدم و ننه حوای حضرات موسا و ایسا و محمّد از دیدگاه ادیان ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام در باغچه بهشت می باشد. اما همخوانی و همسوئی دارد با معنای واژگان یا واژه های جمله ای اوستائی؛ یکی خویدوده و دیگری آژی ده اکه، که هردو به زبان قوم ماد بوده و نه قوم پارس. اولی در میدان های خود و انسان شناسی در خطاب به خود و شنونده به معنای " خود تو ده تائی هستی " و دیگری در ریشه یابی زندگی انسانی بسوی گذشته های دور دست روی کره زمین و پیوند ریشه ها به آسمان به معنای" زندگانی های دهگانه آسمانی" .
در این زمینه شاید مفید، ثمربخش و راهگشا باشد بدانیم که آبراهام یا ابراهیم ( به اصطلاح پدر اقوام یهود و عرب ) و اجداد سومری و فارسی زبان وی حکم خبری و امری زیر را صادر نموده اند: جو ده، خبری یعنی جوینده ی ده ( ۱۰ ) و امری یعنی ده ( 10 ) را بجوی.
آن حکم صادر شده بعدا در ایران رمزی و راز آلود و معمائی گردیده و به شکل جهود تحول یافته و توسط پادشاهان هخامنشی حدود 520 سال قبل از میلاد ایسا مسیح بصورت یهود ( Jahud یا yahud ) روی سرزمین یودا ( Juda ) بخش جنوبی اسرائیل امروز در آن دوران گذاشته شده و سپس حدود صد سال قبل از میلاد توسط رومیان به شکل Judaa با تلفظ احتمالی یودا آ، تحول یافته.
امروز و آینده شاید بتوانیم با یقین و اطمینان هم بدانیم و هم باور داشته باشیم که آن ده های حقیقی از دیدگاه پیشینیان سومری - ابراهیمی، اشاره به ده امر یهوه ( Jhwh ) ابلاغ گردیده به گوش سر و دل موسا تحت عنوان هالیوودی ده فرمان موسا و اعداد یک رقمی دهگانه خردمندان گمنام هندو از صفر تا نُه ( ۰ تا ۹ ) یا ( 0 آنتیل 9 ) و کاتِگوری ها یا مفاهیم دهگانه ارسطو در شرح و توضیح هستی یا وجود به کمک ده مقوله یا مفهوم نداشته که هرکدام از لحاظ عددی برابرند با تعداد انگشتان دست ها یا پاهای افراد انسانی ( به استثنای عده قلیل یا انگشت شماری از انسان ها که دارای شش انگشت می باشند ) .
حال سوال اینست که آن نُه عضو خانوادگی هر کدام از ما افراد انسانی ( به تعداد شمع های شمعدان خانوکیای قوم یهود ) در لحظه جاودانه حال کجا هستند، از چه نوع موجودیت و عشق و زندگی برخوردارند و هرکدام کَی و کجا از مادر متولد میشوند و مثل ما عشق و زندگی بهشتی - جهنمی - دنیوی خود را تجربه و سپری می نمایند؟.
چون ایسا مسیح نتوانسته است این سوال را طرح نماید و به آن یک پاسخ ساده، روشن، حقیقی و قابل فهم و درک برای هرفرد انسانی، ارائه دهد، شاید بتوان با یقین و اطمینان هم باور داشت و هم دانست که ایسای دوهزار سال پیش نمی تواند آن سوشیانت، مسیا، ماشیاخ، جی شوای حقیقی و وعده داده شده بوده باشد.
یک نکته مهم اینکه آن نوار سر بند طلائی و آرایشی دیادمی یا دیهیمی دارای نُه دانه در سمت چپ و نُه دانه بصورت قرینه در سمت راستِ یک دانه درشت در نقطه تقارن می باشد که در عمل شمارش یکبار از چپ به راست و بار دیگر از راست به چپ تا نکته ی مرکزی یا کانونی و یا قرینه ای ( یا سیمتری ) دو بار شمرده میشود که مجموعا ۲۰ تا می باشند، ده تا برای یک مرد و ده تا برای یک زن به شکل یک زوج دنیوی - زمینی.
شاید پیشینان خود ما ایرانیان به این دلیل به شاگرد اول ها بجای یک ( ۱ ) نمره ی بیست ( ۲۰ ) میداده اند که امروز هم مرسوم می باشد.
مرا به بزرگواری خویش ببخشائید از اینکه اندکی :
ایسا وار از هر گول و گولیاد و آدم و آدمکی بیزارم و محمّد آسا از هر دیو و دد و غول و جن و جنکی ملولم و انسانم آرزوست/.
یا اینکه دیهیم به شکل دهی ایم تلفظ و بیان میشده به این معنا که هرکدام از ما افراد انسانی ده تائی آفریده شده ایم یعنی به شکل خانواده های ده عضوی مشتمل بر پنج مرد و پنج زن خودی یا بصورت پنج زوج مشتمل بر ده نیمزوج ملکوتی یا آسمانی و هرکدام در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، توانائی، دانائی، هنرمندی، هوشمندی و دانش کامل با کمیت و کیفیت بهشت برین و هرکدام از عشق و زندگی جاودانه بر خوردار گردیده ایم.
... [مشاهده متن کامل]
این معنا در تضاد با داستان خلق بابا آدم و ننه حوای حضرات موسا و ایسا و محمّد از دیدگاه ادیان ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام در باغچه بهشت می باشد. اما همخوانی و همسوئی دارد با معنای واژگان یا واژه های جمله ای اوستائی؛ یکی خویدوده و دیگری آژی ده اکه، که هردو به زبان قوم ماد بوده و نه قوم پارس. اولی در میدان های خود و انسان شناسی در خطاب به خود و شنونده به معنای " خود تو ده تائی هستی " و دیگری در ریشه یابی زندگی انسانی بسوی گذشته های دور دست روی کره زمین و پیوند ریشه ها به آسمان به معنای" زندگانی های دهگانه آسمانی" .
در این زمینه شاید مفید، ثمربخش و راهگشا باشد بدانیم که آبراهام یا ابراهیم ( به اصطلاح پدر اقوام یهود و عرب ) و اجداد سومری و فارسی زبان وی حکم خبری و امری زیر را صادر نموده اند: جو ده، خبری یعنی جوینده ی ده ( ۱۰ ) و امری یعنی ده ( 10 ) را بجوی.
آن حکم صادر شده بعدا در ایران رمزی و راز آلود و معمائی گردیده و به شکل جهود تحول یافته و توسط پادشاهان هخامنشی حدود 520 سال قبل از میلاد ایسا مسیح بصورت یهود ( Jahud یا yahud ) روی سرزمین یودا ( Juda ) بخش جنوبی اسرائیل امروز در آن دوران گذاشته شده و سپس حدود صد سال قبل از میلاد توسط رومیان به شکل Judaa با تلفظ احتمالی یودا آ، تحول یافته.
امروز و آینده شاید بتوانیم با یقین و اطمینان هم بدانیم و هم باور داشته باشیم که آن ده های حقیقی از دیدگاه پیشینیان سومری - ابراهیمی، اشاره به ده امر یهوه ( Jhwh ) ابلاغ گردیده به گوش سر و دل موسا تحت عنوان هالیوودی ده فرمان موسا و اعداد یک رقمی دهگانه خردمندان گمنام هندو از صفر تا نُه ( ۰ تا ۹ ) یا ( 0 آنتیل 9 ) و کاتِگوری ها یا مفاهیم دهگانه ارسطو در شرح و توضیح هستی یا وجود به کمک ده مقوله یا مفهوم نداشته که هرکدام از لحاظ عددی برابرند با تعداد انگشتان دست ها یا پاهای افراد انسانی ( به استثنای عده قلیل یا انگشت شماری از انسان ها که دارای شش انگشت می باشند ) .
حال سوال اینست که آن نُه عضو خانوادگی هر کدام از ما افراد انسانی ( به تعداد شمع های شمعدان خانوکیای قوم یهود ) در لحظه جاودانه حال کجا هستند، از چه نوع موجودیت و عشق و زندگی برخوردارند و هرکدام کَی و کجا از مادر متولد میشوند و مثل ما عشق و زندگی بهشتی - جهنمی - دنیوی خود را تجربه و سپری می نمایند؟.
چون ایسا مسیح نتوانسته است این سوال را طرح نماید و به آن یک پاسخ ساده، روشن، حقیقی و قابل فهم و درک برای هرفرد انسانی، ارائه دهد، شاید بتوان با یقین و اطمینان هم باور داشت و هم دانست که ایسای دوهزار سال پیش نمی تواند آن سوشیانت، مسیا، ماشیاخ، جی شوای حقیقی و وعده داده شده بوده باشد.
یک نکته مهم اینکه آن نوار سر بند طلائی و آرایشی دیادمی یا دیهیمی دارای نُه دانه در سمت چپ و نُه دانه بصورت قرینه در سمت راستِ یک دانه درشت در نقطه تقارن می باشد که در عمل شمارش یکبار از چپ به راست و بار دیگر از راست به چپ تا نکته ی مرکزی یا کانونی و یا قرینه ای ( یا سیمتری ) دو بار شمرده میشود که مجموعا ۲۰ تا می باشند، ده تا برای یک مرد و ده تا برای یک زن به شکل یک زوج دنیوی - زمینی.
شاید پیشینان خود ما ایرانیان به این دلیل به شاگرد اول ها بجای یک ( ۱ ) نمره ی بیست ( ۲۰ ) میداده اند که امروز هم مرسوم می باشد.
مرا به بزرگواری خویش ببخشائید از اینکه اندکی :
ایسا وار از هر گول و گولیاد و آدم و آدمکی بیزارم و محمّد آسا از هر دیو و دد و غول و جن و جنکی ملولم و انسانم آرزوست/.
دیهیم:تاج
دکتر کزازی در مورد واژه ی "دیهیم " می نویسد : ( ( دیهیم به معنی تاج است این واژه ی پارسی با diademe در فرانسوی و diademaدر اسپانیایی سنجیدنی است. این ریخت ها از واژه ی یونانی "دیادِما" بر آمده اند. "دیادِما"، در یونانی از دیادِئو به معنی فرو گرفتن، فروبستن، گرد چیزی را گرفتن و به زندان و در حصار افکندن بر آمده است و "نوار یا رشته ای بوده است بر گِرد ِکلاه پادشاهی، فرمانروایان ایران را "چنان می نماید که " دیادما " نخست به ریخت دَیْدِم و دَیْدیم در آمده است و از آن پس، با دگرگونی " د " به "هـ" دیهیم شده است. ) )
... [مشاهده متن کامل]
( ( که بود آنکه دیهیم بر سر نهاد ؟
ندارد کس آن روزگاران به یاد ؛ ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 231. )
دکتر کزازی در مورد واژه ی "دیهیم " می نویسد : ( ( دیهیم به معنی تاج است این واژه ی پارسی با diademe در فرانسوی و diademaدر اسپانیایی سنجیدنی است. این ریخت ها از واژه ی یونانی "دیادِما" بر آمده اند. "دیادِما"، در یونانی از دیادِئو به معنی فرو گرفتن، فروبستن، گرد چیزی را گرفتن و به زندان و در حصار افکندن بر آمده است و "نوار یا رشته ای بوده است بر گِرد ِکلاه پادشاهی، فرمانروایان ایران را "چنان می نماید که " دیادما " نخست به ریخت دَیْدِم و دَیْدیم در آمده است و از آن پس، با دگرگونی " د " به "هـ" دیهیم شده است. ) )
... [مشاهده متن کامل]
( ( که بود آنکه دیهیم بر سر نهاد ؟
ندارد کس آن روزگاران به یاد ؛ ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 231. )
تاج
دِیهیم ( دِیهول ) - واژه فارسی میانه ( پهلوی ) - diadema برگرفته شده از فارسی است!
معنی: تاج، افسر، کلاه جواهرنشان، کَلیل، گَرزَن، بَساک!
معنی: تاج، افسر، کلاه جواهرنشان، کَلیل، گَرزَن، بَساک!