دیجوجین (اردبیل). دیجوجین یا ( دیژویژین ) ( دِژِ بیژن ) روستایی است که در استان اردبیل، شهرستان اردبیل، بخش مرکزی، دهستان سردابه قرار دارد. این روستا مهد تولد حسن علی علی پور از بزرگ ترین خیرین مدرسه ساز و نیکوکاران ایران است.
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، جمعیّت این روستا ۱۱۴۴ نفر با ۳۴۸ خانوار است.
دیجویجین به خاطر موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد به عنوان چهار راه ارتباطی چندین روستا شناخته می شود. این روستا با روستاهای امیدچه، باروق، خشکه رود و جناقرود همسایه است و همچنین مسیر عبور روستاهای دیگر مثل خیارک می باشد. دارای دو مسیر ارتباطی با شهر اردبیل است و دو جاده ی مهم آسفالت شده دهستان سردابه را به هم وصل می کند. این روستا در دشت اردبیل و در نزدیکی دامنه کوه سبلان و در ۱۴ کیلومتری غرب شهر اردبیل واقع شده است که جزو نزدیک ترین روستاها به شهر اردبیل است.
دیجویجین، زمستان های سرد و برفی و تابستان های بسیار معتدلی دارد. این روستا به عنوان یکی از بهترین ییلاق های اردبیل شناخته میشود. به دلیل مجاورت این روستا با بخش مرکزی، آب و هوای آن تابعِ آب و هوای شهرستان اردبیل است.
رود معروف «نشته رود» از کنار دیجوجین می گذرد. گلابی ( به زبان محلی: آرمود ) از جمله میوه های مشهور این روستا است و این منطقه را با ضرب المثل "باروقین بال آرمودی و دیژویژینین کال آرمودی" مشهور کرده است. درختان گردو نیز در این روستا زیاد وجود دارد. باغ های این روستا بیشتر در کنار نشترود قرار گرفته است. چشمه مختر بلاغی دارای آب بسیار گوارایی است و مردم روستا سالیان بسیاری، قبل از آب رسانی روستا از آب این چشمه استفاده می کردند.
تپه تاریخی《نصیر تپه سی》که از آثار مورد حفاظت سازمان میراث فرهنگی است در دیجوجین قرار دارد. قالی بافی از صنایع دستی مردم این روستا است. از جمله غذاهای محلی می توان خینگل، آش دوغ ، خشیل ، یارما پلو و حلوای سیاه اردبیل را نام برد. نقاشان این روستا در سطح شهر اردبیل نیز معروف هستند. از جمله نقاشان پیشکسوت در این روستا می توان به " اوستا مَندی " اشاره کرد.
این روستا به دلیل داشتن طبیعت زیبا و انواع غذاهای سنتی و آبگوشت و کباب های معروفش، از جاهای توریستی و دیدنی اردبیل است. دیجویجین همه ساله در عید نوروز و فصل تابستان پذیرای مسافران زیادی از شهرهای مختلف و بیشتر تهران می باشد.
دیجوجین از روستاهای پیشتاز و اول منطقه اردبیل است که در آن مدرسه به شکل امروزی ساخته شده و دانش آموزانی از روستاهای عموقین، امیدچه، جناقرود، خشکه رود، باروق، خیارک، جمادی، قره تپه، وکیل آباد، اروانق، قلعه جوق و. . . در آن مدرسه تحصیل کردند. بنیان گذار این مدرسه در روستا فردی به نام "میر علی بِیگ" ( نام محلی: میرعالی بی ) با همت اهالی آن را بنا کرده بوده و به همین علت مدرسه سازی در این روستا و در نزد اهالی دیجوجین مرسوم بوده که ساخت ۷۲ مدرسه توسط حسن علی علی پور در ادامه این روند است و همچنین می توان به ساخت ۹ مدرسه در قالب ۲۴ کلاس درس توسط خانم روح انگیز یشمی که اصالتا اهل این روستا هستند، اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، جمعیّت این روستا ۱۱۴۴ نفر با ۳۴۸ خانوار است.
دیجویجین به خاطر موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد به عنوان چهار راه ارتباطی چندین روستا شناخته می شود. این روستا با روستاهای امیدچه، باروق، خشکه رود و جناقرود همسایه است و همچنین مسیر عبور روستاهای دیگر مثل خیارک می باشد. دارای دو مسیر ارتباطی با شهر اردبیل است و دو جاده ی مهم آسفالت شده دهستان سردابه را به هم وصل می کند. این روستا در دشت اردبیل و در نزدیکی دامنه کوه سبلان و در ۱۴ کیلومتری غرب شهر اردبیل واقع شده است که جزو نزدیک ترین روستاها به شهر اردبیل است.
دیجویجین، زمستان های سرد و برفی و تابستان های بسیار معتدلی دارد. این روستا به عنوان یکی از بهترین ییلاق های اردبیل شناخته میشود. به دلیل مجاورت این روستا با بخش مرکزی، آب و هوای آن تابعِ آب و هوای شهرستان اردبیل است.
رود معروف «نشته رود» از کنار دیجوجین می گذرد. گلابی ( به زبان محلی: آرمود ) از جمله میوه های مشهور این روستا است و این منطقه را با ضرب المثل "باروقین بال آرمودی و دیژویژینین کال آرمودی" مشهور کرده است. درختان گردو نیز در این روستا زیاد وجود دارد. باغ های این روستا بیشتر در کنار نشترود قرار گرفته است. چشمه مختر بلاغی دارای آب بسیار گوارایی است و مردم روستا سالیان بسیاری، قبل از آب رسانی روستا از آب این چشمه استفاده می کردند.
تپه تاریخی《نصیر تپه سی》که از آثار مورد حفاظت سازمان میراث فرهنگی است در دیجوجین قرار دارد. قالی بافی از صنایع دستی مردم این روستا است. از جمله غذاهای محلی می توان خینگل، آش دوغ ، خشیل ، یارما پلو و حلوای سیاه اردبیل را نام برد. نقاشان این روستا در سطح شهر اردبیل نیز معروف هستند. از جمله نقاشان پیشکسوت در این روستا می توان به " اوستا مَندی " اشاره کرد.
این روستا به دلیل داشتن طبیعت زیبا و انواع غذاهای سنتی و آبگوشت و کباب های معروفش، از جاهای توریستی و دیدنی اردبیل است. دیجویجین همه ساله در عید نوروز و فصل تابستان پذیرای مسافران زیادی از شهرهای مختلف و بیشتر تهران می باشد.
دیجوجین از روستاهای پیشتاز و اول منطقه اردبیل است که در آن مدرسه به شکل امروزی ساخته شده و دانش آموزانی از روستاهای عموقین، امیدچه، جناقرود، خشکه رود، باروق، خیارک، جمادی، قره تپه، وکیل آباد، اروانق، قلعه جوق و. . . در آن مدرسه تحصیل کردند. بنیان گذار این مدرسه در روستا فردی به نام "میر علی بِیگ" ( نام محلی: میرعالی بی ) با همت اهالی آن را بنا کرده بوده و به همین علت مدرسه سازی در این روستا و در نزد اهالی دیجوجین مرسوم بوده که ساخت ۷۲ مدرسه توسط حسن علی علی پور در ادامه این روند است و همچنین می توان به ساخت ۹ مدرسه در قالب ۲۴ کلاس درس توسط خانم روح انگیز یشمی که اصالتا اهل این روستا هستند، اشاره کرد.

wiki: دیجوجین (اردبیل)