دوره شووا

دوره شووا ( به ژاپنی: 昭和時代, Shōwa jidai ) از ۲۵ دسامبر ۱۹۲۶ تا ۷ ژانویه ۱۹۸۹ که دوران پادشاهی امپراتور هیروهیتو بود، به درازا انجامید. دوره سلطنت امپراتور هیروهیتو، از دوران همه امپراتورهای قبلی ژاپن طولانی تر بود.
انفجار مشکوک در بخشی از ریل های متعلق به شرکت راه آهن جنوب منچوری، باعث خشم ژاپن و حمله این کشور به منچوری چین شد. هنگامی که جامعه ملل به این رفتار اعتراض کرد، ژاپن این سازمان را ترک کرد. ترک جامعه ملل به معنای تنهایی ژاپن بود و این موضوع به گسترش بیشتر ملی گرایی افراطی در این کشور یاری رساند. تا پیش از ۱۸۶۸، بیشتر ژاپنی ها هویت خود را با قلمرو فئودال نشینی که به آن وابسته بودند تعریف می کردند و کمتر در اندیشه ژاپن به منزله یک کل واحد بودند. با معرفی آموزش عمومی، خدمت نظام وظیفه و تمرکزگرایی و با رشد روزافزون صنایع، ناسیونالیسم ژاپنی، و به دنبال آن ملی گرایی افراطی، به منزله یک نیروی قدرتمند اجتماعی سر برآورد. ژاپن در مسیر تمامیت خواهی، ملی گرایی افراطی و فاشیسم گام نهاد و حاصل چنین رویه ای در نهایت، تهاجم به چین در سال ۱۹۳۷ بود. ورود ژاپن به جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۱، در حقیقت نقطه آغازی بر پایان امپراتوری ژاپن بود.
با شروع خصومت بین ژاپن و چین در سال ۱۹۳۷، گفتگوها برای اتحاد ژاپن و آلمان آغاز شد. سرانجام در سال ۱۹۴۰ اتحادی سه جانبه شکل گرفت و رم، توکیو و برلین در کنار هم قرار گرفتند. در ۱۳ دسامبر ۱۹۳۷، ارتش امپراتوری ژاپن نانجینگ و سپس پایتخت چین را تصرف کرد. حاصل جنگی که ژاپن آغاز کرد، کشتار وسیع و تجاوز بود. هنگامی که ژاپن حاضر به عقب نشینی از چین نشد، دولت های آمریکا و فرانسه ژاپن را تحریم نفتی کردند. ژاپن این موضوع را دستاویز قرار داد و در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ به پرل هاربر حمله ای غافلگیرکننده کرد. در اوت ۱۹۴۵، دولت ژاپن خبر تسلیم مقدماتی این کشور را به متفقین اعلام کرد و فردای آن روز، امپراتور هیروهیتو در یک نطق رادیویی، تسلیم بی قید و شرط ژاپن را به اطلاع مردم رساند اما در اوت ۱۹۴۵ شهرهای هیروشیما و ناگاساکی هدف حمله اتمی آمریکا قرار گرفت.
با شکست ژاپن، نیروهای متفقین این کشور را اشغال کردند. اتحاد جماهیر شوروی مسئولیت کره شمالی و جزیره هایی را که در جنگ با ژاپن از دست داده بود به عهده گرفت. بقیه تصرفات ژاپن در اقیانوسیه و چین، زیر نظر آمریکا قرار گرفت. ژنرال داگلاس مک آرتور از سوی هری ترومن، رئیس جمهور ایالات متحده، به کار نظارت بر ژاپن اشغالی منصوب شد. نیروهای مسلح ژاپن به طور کامل خلع سلاح شدند. قانون اساسی ۱۹۴۷ ژاپن، این کشور را از آغاز هر جنگی بازداشت. امپراتور از دعوی خداگونگی صرف نظر کرد و از دخالت در سیاست منع شد. دادگاهی برای رسیدگی به جرائم جنگی، به سان آنچه که در نورنبرگ جریان داشت، در توکیو تشکیل شد. تعدادی از اعضای برجسته کابینه ژاپن و شخص نخست وزیر هیدکی توجو اعدام شدند. اما امپراتور و اعضای خانواده او محاکمه نشدند.