دوران بین محذورین توصلی

[ویکی فقه] دوران بین محذورین توصلی به معنی دوران بین دو چیز با عدم امکان احتیاط، و توصّلی بودن هر دو محذور است.
دوران بین محذورین توصلی، مقابل دوران بین محذورین تعبدی بوده و در جایی است که هر دو طرف محذور ( وجوب و حرمت ) از امور توصلی باشد ـ که در سقوط امر آنها قصد قربت شرط نیست ـ مانند: شک در محقون الدم بودن یا واجب القتل بودن کسی، که شک میان وجوب قتل یا حرمت قتل است و ذات فعل ( در وجوب قتل ) یا ذات ترک ( در حرمت قتل ) مطلوب است نه همراه با قصد قربت.
حکم دوران بین محذورین توصلی
میان عالمان اصول بحث است که آیا دوران بین محذورین توصلی محکوم به حکم ظاهری است یا واقعی؛ اگر حکم آن،حکم ظاهری باشد، دیدگاه های پنج گانه ای که در دوران بین محذورین بیان شد، در این جا نیز جریان پیدا می کند.