دوران

[ویکی فقه] دوران یکی از طرق کشف علت حکم شرعی در قیاس فقهی است.
دوران، یکی از مسالک علت - طرق کشف علت در قیاس - بوده و به معنای ملازمه میان حکم شرعی و وصف در وجود و عدم است؛ یعنی هر جا وصف موجود باشد، آن حکم شرعی نیز موجود می شود و هر گاه آن وصف از بین برود، آن حکم هم از بین می رود. هر گاه وصفی دارای این ویژگی باشد، کشف می شود که آن وصف، علت برای حکم شرعی است؛ برای مثال، وصف " اسکار " نسبت به حرمت خمر، دوران دارد، زیرا آب انگور تا زمانی که مستی نیاورد، حرمت ندارد و هرگاه مستی آورد، حرام نیز هست.
دوران و کشف علت حکم
در این که آیا به وسیله " دوران "، علت حکم کشف می شود یا نه، اختلاف وجود دارد؛ گروهی از علمای اهل سنت ـ حنفی مذهبان و برخی از شافعیان هم چون " غزالی "، " آمدی " و " ابن حاجب " می گویند دوران مطلقاً ـ نه به صورت قطعی و نه ظنی ـ مفید علیت نیست.بیشتر شافعیان هم چون " فخر الدین رازی " و " بیضاوی " معتقدند که دوران، علت قطعی را افاده نمی کند، ولی به طور ظنی علت حکم را ثابت می کند. جمعی نیز بر این باورند که دوران به طور قطع افاده علیت می نماید.
اختلاف در تعریف دوران
در تعریف " دوران " اختلاف وجود دارد:
← تعریف غزالی
...

دوران (ریاضیات). دَوَران یا چَرخِش ( به انگلیسی: Rotation ) مفهومی در ریاضیات است، که از هندسه سرچشمه می گیرد و به گرداندن یک شکل، پیرامون یک نقطه یا خط گویند. هر دَوَران، حرکت یک فضای مشخص، حول یک نقطه خاص می باشد، برای نمونه می توان حرکت یک جسم صلب را در اطراف یک نقطه ثابت فرض نمود. دوران با دیگر گونه های حرکات، گوناگون می باشد. در زمان بدست آوردن میزان دوران، چرخشِ ساعت گرد، دارای مقدار منفی و پادساعت گرد، دارای مقدار مثبت گرفته می شود.

دوران (فرانسه). دورنگت ( به فرانسوی: Dorengt ) یک کمون ( فرانسه ) در فرانسه است که در ان ( ا - دو - فرانس ) واقع شده است. [ ۱] دورنگت ۱۰٫۵ کیلومتر مربع مساحت دارد ۵۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

دوران (هندسه). دَوَران، حرکت یک جسم در جهت دایره ای است.
برای یک جسم دوبعدی، دوران به دور یک نقطه است. در فضا، دوران می تواند به دور یک محور یا یک نقطه انجام شود. در حالت دوران حول محور، ذرات تشکیل دهندهٔ جسم، بر روی دوایری هم محور با محور دوران حرکت می کنند. [ ۱]
در دوران جسم سه بعدی، ممکن است جسم به دور یکی از محورهای تقارن خود بچرخد که به آن حرکت اسپینی گفته می شود یا محور دوران خارج از جسم واقع باشد که به آن حرکت اُربیتی گفته می شود.
از دوران یک مستطیل حول یکی از اضلاعش=استوانه
از دوران یک مثلث قائم الزاویه حول یکی از اضلاع مجاورش=مخروط
از دوران یک مثلث قائم الزاویه حول وتر= دو مخروط
از دوران یک دایره حول قطر به اندازه○180=کره
از دوران یک نیم دایره حول قطر به اندازه○360=کره
در دوران حجمی آن ضلعی که حول شکل آن دوران میدهد بچرخد ارتفاع میشود اما آن ضلعی که چرخیده میشود شعاع آن جسم است.

دَوَران (rotation)
در هندسه، تبدیلیکه در آن شکل حول نقطه ای مفروض، با نام مرکز دوران، می چرخد. دوران ۱۸۰ درجه، نیم دور نامیده می شود. سه عامل برای توصیف دوران لازم است: زاویۀ دوران، جهت دوران که هم سو با حرکت عقربه های ساعت یا خلاف آن است، و مرکز دوران.

دوران (زمین شناسی). دوران (زمین شناسی)(era)
هر کدام از تقسیمات اصلی ازمنۀ زمین شناسی، شامل چندین دوره و بخشی از اِئون. دوران های اِئونِ فانروزوئیک به ترتیب گاه شناختی عبارت اند از پالئوزوئیک، مزوزوئیک و سنوزوئیک. ما در عصر حاضر از دورۀ کواترنری (چهارم) و دوران سنوزوئیک زندگی می کنیم. ازمنۀ زمین شناختی به واحدهای زمین گاه شناختی تقسیم شده اند که دوران یکی از این تقسیم بندی هاست. مراتب تقسیمات زمین گاه شناختی عبارت اند از اِئون، دوران، دوره، عصر، سن و زمان (گاه). دوران زیرتقسیم ائون و دوره زیرتقسیم دوران اند. سنگ های مبیّن یک دوران از ازمنۀ زمین شناسی یک اِراتِم تشکیل می دهند. نیز← پالئوزوئیک؛ مزوزوئیک؛ سنوزوئیک؛ دورۀ سوم؛ دورۀ چهارم