لغت نامه دهخدا
درکة. [ دِ ک َ ] ( ع اِ ) حلقه زه و وتر. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). حلقه زه کمان که در فُرضه افکنند. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || دوالی که بدان زه کمان را پیوند کنند. || پاره ای ازرسن و جز آن که بدان تنگ اسپ و شتر را اگر کوتاه باشد پیوند نمایند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
درکه. [ دَ رَ ک َ ] ( اِخ ) ( از: دَرَ، مخفف دره + که [ ک َ / ک ِ ] علامت تصغیر ) و آن نام قریه ای است کوهستانی به شمال غربی تهران نزدیک اوین. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). اسم دره ای است از کوه شمیران در بلوک شمیران تهران که قرای آن درکه و اوین و در جنوب آنها ونک است. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ).
درکه. [ دَ رَ ک َ ] ( اِخ ) دهی است از بخش شمیران شهرستان تهران واقع در 12 هزارگزی باختر تجریش ، با 742 تن سکنه ( طبق سرشماری سال 1335 هَ. ق. ). آب آن از رودخانه محلی سرچشمه از توچال ، و راه آن فرعی است. در کوه آن سنگهای الوانی وجود دارد که برای موزائیک سازی مورد استفاده است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).
درکه. [ دَ رَ ک َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان ماهیدشت پائین بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه. واقع در 9 تا 14 هزارگزی باختر کرمانشاه و 2 الی 5 هزارگزی شمال راه شوسه کرمانشاه به شاه آباد، با 740 تن سکنه. آب آن از چشمه سار و قنوات. تابستان از راه شوسه اتومبیل می توان برد. این ده در شش محله بفاصله یک الی 3 هزار گز واقع است که نام آنها بقرار ذیل است : درکه غلامعلی ، درکه چشمه سعید، درکه محمدعلی ، درکه خلیفه قلی ، درکه حسن خان ، درکه ملاعلی کرم ، و بترتیب سکنه آنها 120، 700، 150، 90، 110، 200 تن است و فقط درکه ملاعلی کرم باغ دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
درکه. [ دَ رَ ک َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان حومه بخش صحنه شهرستان کرمانشاه واقع در 4 هزارگزی جنوب صحنه ، با 180 تن سکنه.آب آن از رودخانه صحنه و گاماسیاب ، و از راه آن اتومبیل میتوان برد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - ته تک . ۲ - نشیب سرازیری . ۳ - طبقه پایین . ۴ - طبقه دوزخ جمع درکات .
دهی است از دهستان جانکی بخش لردگان شهرستان شهرکرد واقع در ۷ هزار گزی جنوب لردگان و ۷ هزار گزی راه لردگان به پل کره
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. نشیب.
۳. طبقه و پله رو به سرازیری و نشیب.
۴. طبقۀ دوزخ.
گویش مازنی
دانشنامه عمومی
درکه، یکی از محله های شمال شهر تهران است. درکه در نزدیکی محله های اوین و ولنجک و در غرب شمیران قرار دارد. این محله به دلیل قرار گرفتن در دامنه کوه های شمالی تهران، ار محل های مناسب برای کوه پیمایی در تهران به شمار می رود. و جزوء شمالی ترین محله های تهران به حساب می آید.
پناهگاه پلنگ چال، در کوه های درکه و در مسیر صعود به قله توچال قرار دارد.
وجه تسمیه نام درکه از ( دَرِ ) مخفف دره و ( که ) علامت صغیر به معنای دره کوچک است. [ ۱]
موقعیت دره کوهستانی درکه در شمال غربی تهران و بر روی مخروط افکنه رودخانه درکه مشرف به حصارک و از جنوب به اوین و سعادت آباد و از شمال به ارتفاعات توچال و شاه نشین محدود است. از نظر ارتفاعی بین حداقل ۱۵۹۰ متر در جنوبی ترین نقطه و حداکثر ۳۹۴۴ متر توچال و طول دره قریب ۶ کیلومتر است. [ ۲]
با ارتفاع گرفتن در طول مسیر دره، تغییرات محسوس آب و هوایی حاصل می شود. قریب ۵ ماه از سال آب و هوا سرد و یخبندان است و میانگین درجه حرارت در گرمترین ماه های سال از ۲۰ تا ۲۷ درجه تجاوز نمی کند. میانگین نزولات جوی نزدیک به ۵۰۰ میلی متر در سال است که در ارتفاعات به صورت برف می بارد. [ ۲]
درکه، یک دره شمالی - جنوبی است که از دو طرف به ارتفاعات محصور است. ارتفاعات شرقی مرتفع ترین در طول مسیر رودخانه درکه که از ارتفاعات توچال و چشمه های مسیر درکه سرچشمه گرفته از شمال به جنوب در حرکت است. در حاشیه رودخانه در بسیاری از محدوده ها پوشش درختان جنگلی وجود دارد. یک جاده باریک کوهستانی، تنها مسیر ارتباطی به ارتفاعات پلنگ چال و سایر قله های مسیر با توجه به شرایط طبیعی و عوارض، با پلهای باریک در عرض رودخانه جابه جا می شود. در حاشیه رودخانه محدوده هایی به صورت تراس پوشیده از درختان است. جهت ارتفاعات شرقی - غربی و امکان آفتاب گیری و نورگیری دارای محدودیت است. [ ۲]
منطقه از دو ستیغ موازی با امتداد تقریبی شمالی - جنوبی تشکیل شده که در فاصله بین مابین دو ستیغ، دره طویلی با مشخصات توپوگرافی بسیار متنوع دیده می شود و شامل چشم اندازهای متفاوت به محدوده هایی با پوشش گیاهی یا عاری از آن است. دو ستیغ موازی مذکور در انتهای شمالی خود به ستیغ اصلی و طویل تری با امتداد غرب به شمال غرب - شرق، جنوب شرق ختم می شود که دامنه شمالی این قله توچال ( ۳۹۴۴ متر ) را شامل شده است و اکثر اوقات سال پوشیده از برف است. [ ۲]
پناهگاه پلنگ چال، در کوه های درکه و در مسیر صعود به قله توچال قرار دارد.
وجه تسمیه نام درکه از ( دَرِ ) مخفف دره و ( که ) علامت صغیر به معنای دره کوچک است. [ ۱]
موقعیت دره کوهستانی درکه در شمال غربی تهران و بر روی مخروط افکنه رودخانه درکه مشرف به حصارک و از جنوب به اوین و سعادت آباد و از شمال به ارتفاعات توچال و شاه نشین محدود است. از نظر ارتفاعی بین حداقل ۱۵۹۰ متر در جنوبی ترین نقطه و حداکثر ۳۹۴۴ متر توچال و طول دره قریب ۶ کیلومتر است. [ ۲]
با ارتفاع گرفتن در طول مسیر دره، تغییرات محسوس آب و هوایی حاصل می شود. قریب ۵ ماه از سال آب و هوا سرد و یخبندان است و میانگین درجه حرارت در گرمترین ماه های سال از ۲۰ تا ۲۷ درجه تجاوز نمی کند. میانگین نزولات جوی نزدیک به ۵۰۰ میلی متر در سال است که در ارتفاعات به صورت برف می بارد. [ ۲]
درکه، یک دره شمالی - جنوبی است که از دو طرف به ارتفاعات محصور است. ارتفاعات شرقی مرتفع ترین در طول مسیر رودخانه درکه که از ارتفاعات توچال و چشمه های مسیر درکه سرچشمه گرفته از شمال به جنوب در حرکت است. در حاشیه رودخانه در بسیاری از محدوده ها پوشش درختان جنگلی وجود دارد. یک جاده باریک کوهستانی، تنها مسیر ارتباطی به ارتفاعات پلنگ چال و سایر قله های مسیر با توجه به شرایط طبیعی و عوارض، با پلهای باریک در عرض رودخانه جابه جا می شود. در حاشیه رودخانه محدوده هایی به صورت تراس پوشیده از درختان است. جهت ارتفاعات شرقی - غربی و امکان آفتاب گیری و نورگیری دارای محدودیت است. [ ۲]
منطقه از دو ستیغ موازی با امتداد تقریبی شمالی - جنوبی تشکیل شده که در فاصله بین مابین دو ستیغ، دره طویلی با مشخصات توپوگرافی بسیار متنوع دیده می شود و شامل چشم اندازهای متفاوت به محدوده هایی با پوشش گیاهی یا عاری از آن است. دو ستیغ موازی مذکور در انتهای شمالی خود به ستیغ اصلی و طویل تری با امتداد غرب به شمال غرب - شرق، جنوب شرق ختم می شود که دامنه شمالی این قله توچال ( ۳۹۴۴ متر ) را شامل شده است و اکثر اوقات سال پوشیده از برف است. [ ۲]
wiki: درکه
درکه (خانمیرزا). درکه، روستایی در دهستان خانمیرزا بخش مرکزی شهرستان خانمیرزا در استان چهارمحال و بختیاری ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۴۷۷ نفر ( ۱۲۶ خانوار ) بوده است. [ ۱]
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۴۷۷ نفر ( ۱۲۶ خانوار ) بوده است. [ ۱]
wiki: درکه (خانمیرزا)
درکه (رود). رودخانهٔ درکه رودی در شهرستان شمیرانات تهران است. سرچشمه رودخانه درکه از دامنه جنوبی قلّه توچال آغاز و با شش شاخه فرعی به رود اصلی می ریزد. [ ۱] این رود و پیرامون آن یکی از گردشگاه های قدیمی و مناطق کوهنوردی و در واقع ریه تنفسی تهرانی ها است.
این گردشگاه کوهستانی در تمام فصل ها و روزهای سال پرجنب و جوش است. مخصوصاً در روزهای تعطیل هزاران نفر از این رودخانه بهره می برند.
این رود پس از عبور مراتع ( یوردها ) و پناهگاه پلنگ چال و با گذر از لا به لای دره های تنگ و فراخ، سنگ ها و علفزارها و آبشار جوزک و هفت حوض به درکه می رسد و از اوین نیز می گذرد و با گذشتن از زیر پل مدیریت کم کم وارد مسیل بسیار پهناور غرب بزرگراه چمران شده و پس از طی حدود ۴٫۵ کیلومتر مسیرش مسدود می شود و از طریق کانال فاضل کوی گیشا به سمت غرب تهران منحرف می شود. اما این رود فصلی نبوده و به سبب بارش های فراوان بالا دست تقریبا در تمام فصول سال جاری می باشد با این تفاسیر اگر در فصل زمستان و اوایل فصل بهار بارندگی ها غالب به صورت برف باشد رودخانه در تابستان هم جوشان خروشان می باشد . ولی برعکس اگر در زمستان بارش کم و جنب حاره به منطقه نزدیک باشد و در اواخر اسفند باران در ارتفاعات ببارد احتمال آن هست که برف کوه ها به سبب باران حاصل شده حالت سیل طغیان کرده و به پایین دست جاری شود، سپس در تابستان رود درکه مانند ابراهه باریک در پایین دست نمایان می شود اما کماکان باقیست. . . از این رو کسانی که بیشتر روزهای سال را درکوه به گردشگری می پردازندحالتی دلگیر رابرایشان تداعی می کند و وقتی که رودخروشان می شود گویی جانی تازه به دل طبیعت و گردشگران می بخشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین گردشگاه کوهستانی در تمام فصل ها و روزهای سال پرجنب و جوش است. مخصوصاً در روزهای تعطیل هزاران نفر از این رودخانه بهره می برند.
این رود پس از عبور مراتع ( یوردها ) و پناهگاه پلنگ چال و با گذر از لا به لای دره های تنگ و فراخ، سنگ ها و علفزارها و آبشار جوزک و هفت حوض به درکه می رسد و از اوین نیز می گذرد و با گذشتن از زیر پل مدیریت کم کم وارد مسیل بسیار پهناور غرب بزرگراه چمران شده و پس از طی حدود ۴٫۵ کیلومتر مسیرش مسدود می شود و از طریق کانال فاضل کوی گیشا به سمت غرب تهران منحرف می شود. اما این رود فصلی نبوده و به سبب بارش های فراوان بالا دست تقریبا در تمام فصول سال جاری می باشد با این تفاسیر اگر در فصل زمستان و اوایل فصل بهار بارندگی ها غالب به صورت برف باشد رودخانه در تابستان هم جوشان خروشان می باشد . ولی برعکس اگر در زمستان بارش کم و جنب حاره به منطقه نزدیک باشد و در اواخر اسفند باران در ارتفاعات ببارد احتمال آن هست که برف کوه ها به سبب باران حاصل شده حالت سیل طغیان کرده و به پایین دست جاری شود، سپس در تابستان رود درکه مانند ابراهه باریک در پایین دست نمایان می شود اما کماکان باقیست. . . از این رو کسانی که بیشتر روزهای سال را درکوه به گردشگری می پردازندحالتی دلگیر رابرایشان تداعی می کند و وقتی که رودخروشان می شود گویی جانی تازه به دل طبیعت و گردشگران می بخشد.
wiki: درکه (رود)
دانشنامه آزاد فارسی
پیشنهاد کاربران
درکه به نظر میرسد به آبگیر عمیقی گفته می شود که عبور از ان مشکل می باشد آبگیری که ته ان پیدا نیست هر چه هست به آب ربط دارد این اسم در چندین جای ایران برای نامگذاری روستا به کار رفته است چون در ایران نامگذاری اماکن در بسیاری از موارد با توجه به عنصر آب است.
مازندرانی :
درکا یا درکه به معنای جایی از مسیر رود خانه که پهنای بیشتری دارد و شبیه آبگیر و سرعت آن کاهش می یابد .
درکا یا درکه به معنای جایی از مسیر رود خانه که پهنای بیشتری دارد و شبیه آبگیر و سرعت آن کاهش می یابد .