درجه های نیروهای مسلح جمهوری تاجیکستان سامانه ای منظم برای تشخیص سلسله مراتب در نیروهای مسلح تاجیکستان است.
درجه بندی نظامی نیروهای مسلح تاجیکستان بازمانده از ارتش اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و همسان با درجه های نیروهای مسلح روسیه است. تاجیکستان پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نام روسی درجه های نظامی را نگه داشت. این درجه ها را مجلس نمایندگان تاجیکستان به شرح ذیل مقرر کرده است:
وزارت دفاع تاجیکستان در سال ۱۳۹۷ خواستار فارسی سازی درجه های نظامی نیروهای مسلح این کشور شد و از کمیته زبان واصطلاحات تاجیکستان درخواست کرد برابرهایی فارسی برای درجه های نظامی روسی پیشنهاد کند[ ۱] .
امید جیهانی، عضو کارگروه مشترک واژه گزینی کمیتهٔ زبان و اصطلاحات و وزارت دفاع تاجیکستان، اصطلاحات ارتش، سپاه، لشکر، گند، هنگ، گردان، وشت، تهم، گروه و رده را به ترتیب به جای وام واژه های روسی ارمیه ( армия ) ، کارپوس ( корпус ) ، دیویزیه ( дивизия ) ، بریگده ( бригада ) ، پالک ( полк ) ، بتلیان ( батальон ) ، راته ( рота ) ، وزواد ( взвод ) ، آتدیلینیه ( отделение ) و زوینا ( звено ) پیشنهاد کرد. وی همچنین از این اصطلاحات برای فرماندهان این یگان های ارتشی، به ترتیب، درجه های ارتش سالار، سپه سالار، لشکرسالار، گندسالار، سرهنگ، سرگرد، سروان، تهم آرا، گروهبان و رده بان را پیشنهاد کرد، که از اصطلاحات و القاب و مناصب نظامی دوران اشکانیان، ساسانیان، سامانیان و درجه های نیروهای مسلح ایران برگرفته و یا از روی آنها ساخته شده اند.
ارتش ایران باستان از چندین گروه بندی قابل کنترل تحت فرماندهی یک نفر تشکیل شده بود. این گروه بندی ها مبتنی بر سیستم شمارش دهدهی بود. برای مثال در ارتش هخامنشیان کوچکترین یگان از ۱۰ نفر سرباز تشکیل شده بود که به آن دَثه ( پارسی باستان: daθa «دهه» ) می گفتند و فرمانده آن یک دثه پَتی ( پارسی باستان: daθapati «ده بد» ) بود. پس از آن یگان ۱۰۰ نفری بود که به آن ثتَه ( پارسی باستان: θata «صده» ) می گفتند و فرمانده آن یک ثته پتی ( پارسی باستان: θatapati «صدبد» ) بود. یک یگان ۱۰۰۰ نفره هزاره ( پارسی باستان: hazāra ) نام داشت که فرمانده آن هزاره پتی ( پارسی باستان: hazārapati هزاربد ) خوانده می شد و یک یگان ۱۰٬۰۰۰ نفری بَیوَره ( پارسی باستان: baivara ) نامیده می شد که فرمانده آن یک بیوره پتی ( پارسی باستان: baivarapati «بیوربد» ) بود. کل نیروهای مسلح هخامنشیان سپاده ( پارسی باستان: spāda - «سپاه» ) و فرمانده کل نیروهای مسلح سپاده پَتی ( پارسی باستان: spādapati «سپاهبد» ) خوانده می شدند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرجه بندی نظامی نیروهای مسلح تاجیکستان بازمانده از ارتش اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و همسان با درجه های نیروهای مسلح روسیه است. تاجیکستان پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نام روسی درجه های نظامی را نگه داشت. این درجه ها را مجلس نمایندگان تاجیکستان به شرح ذیل مقرر کرده است:
وزارت دفاع تاجیکستان در سال ۱۳۹۷ خواستار فارسی سازی درجه های نظامی نیروهای مسلح این کشور شد و از کمیته زبان واصطلاحات تاجیکستان درخواست کرد برابرهایی فارسی برای درجه های نظامی روسی پیشنهاد کند[ ۱] .
امید جیهانی، عضو کارگروه مشترک واژه گزینی کمیتهٔ زبان و اصطلاحات و وزارت دفاع تاجیکستان، اصطلاحات ارتش، سپاه، لشکر، گند، هنگ، گردان، وشت، تهم، گروه و رده را به ترتیب به جای وام واژه های روسی ارمیه ( армия ) ، کارپوس ( корпус ) ، دیویزیه ( дивизия ) ، بریگده ( бригада ) ، پالک ( полк ) ، بتلیان ( батальон ) ، راته ( рота ) ، وزواد ( взвод ) ، آتدیلینیه ( отделение ) و زوینا ( звено ) پیشنهاد کرد. وی همچنین از این اصطلاحات برای فرماندهان این یگان های ارتشی، به ترتیب، درجه های ارتش سالار، سپه سالار، لشکرسالار، گندسالار، سرهنگ، سرگرد، سروان، تهم آرا، گروهبان و رده بان را پیشنهاد کرد، که از اصطلاحات و القاب و مناصب نظامی دوران اشکانیان، ساسانیان، سامانیان و درجه های نیروهای مسلح ایران برگرفته و یا از روی آنها ساخته شده اند.
ارتش ایران باستان از چندین گروه بندی قابل کنترل تحت فرماندهی یک نفر تشکیل شده بود. این گروه بندی ها مبتنی بر سیستم شمارش دهدهی بود. برای مثال در ارتش هخامنشیان کوچکترین یگان از ۱۰ نفر سرباز تشکیل شده بود که به آن دَثه ( پارسی باستان: daθa «دهه» ) می گفتند و فرمانده آن یک دثه پَتی ( پارسی باستان: daθapati «ده بد» ) بود. پس از آن یگان ۱۰۰ نفری بود که به آن ثتَه ( پارسی باستان: θata «صده» ) می گفتند و فرمانده آن یک ثته پتی ( پارسی باستان: θatapati «صدبد» ) بود. یک یگان ۱۰۰۰ نفره هزاره ( پارسی باستان: hazāra ) نام داشت که فرمانده آن هزاره پتی ( پارسی باستان: hazārapati هزاربد ) خوانده می شد و یک یگان ۱۰٬۰۰۰ نفری بَیوَره ( پارسی باستان: baivara ) نامیده می شد که فرمانده آن یک بیوره پتی ( پارسی باستان: baivarapati «بیوربد» ) بود. کل نیروهای مسلح هخامنشیان سپاده ( پارسی باستان: spāda - «سپاه» ) و فرمانده کل نیروهای مسلح سپاده پَتی ( پارسی باستان: spādapati «سپاهبد» ) خوانده می شدند. [ ۲]
