دایی

[ویکی فقه] دایی به برادر مادر گفته می شود.
از آن در بابهای تجارت، نکاح، اطعمه و اشربه و ارث نام برده ‏اند.

احکام دایی
انسان می‏ تواند مالک دایی خود- که برده است- گردد، گرچه مکروه است
دایی محرم انسان است؛ بنابر این، ازدواج با او جایز و صحیح نیست؛ هرچند با واسطه باشد، مانند دایی پدر یا مادر. در این حکم فرقی بین دایی نسبی و رضاعی نیست.

← نفقه دایی
۱. ↑ جواهر الکلام ج۲۴،ص ۱۴۴- ۱۴۵
...

دایی (عنوان). دایی[ ۱] ( به عربی: دای ) لقبی تُرکی[ ۲] [ ۳] و عنوان اشرافی بود که به حاکمان پادشاهی الجزایر عثمانی، طرابلس و تونس تحت سلطه امپراتوری عثمانی از سال ۱۶۷۱ به بعد داده می شد. [ ۴] از آغاز تا پیش از اشغال الجزایر توسط فرانسه در سال ۱۸۳۰، بیست و نه دایی منصوب شده بودند. این عنوان توسط رهبران غیرنظامی، نظامی و مذهبی محلی برای حکومت مادام العمر انتخاب می شد و با درجه بالایی از خودمختاری از سلطان عثمانی حکومت می کرد. منابع اصلی درآمد وی مالیات بر مردم کشاورزی، خراجهای مذهبی و پرداخت های حمایتی از طرف دزدان دریایی بربر بود که به حمل و نقل دریای مدیترانه حمله می کردند. در بخش اروپایی امپراتوری عثمانی، به ویژه در دوره انحطاط، رهبران غیرقانونی یا ماک که گاه غیرقانونی بودند، گاهی عنوان داهی را کسب می کردند که از عنوان دایی گرفته شده بود. قلمرو سلطنت الجزایر به سه استان ( کنستانتین، تیتری و ریمل ) تقسیم شد که هر یک از آنها توسط یک بیگ ( بای ) که او منصوب کرده بود اداره می شد. آخرین فرد دارای منصب «دایی» طرابلس، توسط احمد قارامانلی کشته شد، وی سلسله قارامانلی را در سال ۱۷۱۱ تأسیس کرد. [ ۵]