دانشگاه گوتینگن

دانشگاه گوتینگن ( به آلمانی: Georg - August - Universität Göttingen ) شناخته شده با نام دانشگاه گئورگ آگوست، یک دانشگاه تحقیقاتی دولتی در گوتینگن آلمان است. این دانشگاه در ۱۷۳۷ میلادی بناشده و تاکنون ۴۴ نفر از استادان، پژوهشگران و دانش آموختگان آن، در رشته های گوناگون، جایزه نوبل گرفته اند. [ ۲]
دانشگاه گوتینگن، یکی از ده دانشگاه برتر آلمان است و در علوم انسانی، علوم پایه و پزشکی و شاخه های آن ها، شهرت و اعتبار جهانی دارد. این دانشگاه، ۲۰۰۷، از سوی وزارت آموزش و پژوهش فدرال آلمان به عنوان دانشگاه برتر ( آلمانی: Exzellenzinitiative ) برگزیده شد. [ ۳] هم چنین در رده بندی معتبر جهانی، این دانشگاه، ۲۰۱۰، بهترین دانشگاه آلمان و هشتمین دانشگاه برتر اروپا، و میان دانشگاه های جهان، چهل وسوم شد.
تاریخ و فرهنگ گوتینگن، بیشتر بر محور دانشگاه و مسائل آن شکل گرفته است. برای نمونه می توان به ماجراهای هفت گوتینگنی ( به آلمانی: Göttinger Sieben ) و هجده گوتینگنی ( به آلمانی: Göttinger Achtzehn ) اشاره کرد. هم چنین آداب جشن فارغ التحصیلی دانشجویان دکتری در این شهر نیز در نوع خود قابل توجه است.
برخی از مشهورترین ریاضی دانان تاریخ، مانند کارل فریدریش گاوس، برنهارت ریمان و داویت هیلبرت، از استادان دانشگاه گوتینگن بوده اند.
در جنگ جهانی دوم، بر اساس قراردادی نانوشته، ارتش آلمان نازی از بمباران شهرهای دانشگاهی کمبریج و آکسفورد، خودداری می کرد و نیروهای متفقین نیز دو شهر دانشگاهی گوتینگن و هایدلبرگ را هیچ گاه بمباران نکردند.
۱۲ درصد دانشجویان دانشگاه گوتینگن، خارجی هستند، که در کنار دانشجویان آلمانی در ۸۰ رشتهٔ دانشگاهی تحصیل می کنند. ۸۰ رشتهٔ تحصیلی در ۱۳ دانشکده ارائه می شود که از میان آن ها می توان دانشکدهٔ علوم کشاورزی، پزشکی، ریاضی و علوم رایانه را نام برد. رشته هایی چون زیست شناسی، شیمی، فیزیک، تاریخ، ریاضی، جامعه شناسی و دندان پزشکی از جمله رشته های مطرح در دانشگاه گوتینگن هستند که در رتبه بندی های بین المللی نیز از جایگاه مناسبی برخوردارند. [ ۴]
از دیگر ویژگی های دانشگاه گوتینگن، می توان به کتابخانهٔ آن اشاره کرد که با بیش از چهارمیلیون کتاب و مجله، از مجهزترین کتابخانه های آلمان به شمار می رود و ۲۰۰۲ میلادی نیز کتابخانه سال آلمان شد. [ ۵]
رشتهٔ شرق شناسی دانشگاه گوتینگن، در میانه قرن ۱۸ میلادی بنیان نهاده شد و رشتهٔ ایران شناسی از ۱۹۰۳ میلادی در چند مقطع تحصیلی در این دانشگاه تدریس می شود. این دانشگاه، در حال حاضر، انستیتوهای ایران شناسی، شرق شناسی قدیم، باستان شناسی مصر، اسلام شناسی، زبان و ادبیات عربی و خط میخی دارد. [ ۶] [ ۷] ۱۹۰۳ میلادی، فردریش کارل آندریاس که روی زبان های ایرانی در تاریخ و دین ایران باستان کار می کرد، رئیس دانشکده بود و ۱۹۳۷، پروفسور والتر هینتس، مدیر کرسی تدریس تاریخ خاورمیانه شد. او در ایرا ن شناسی، به ویژه درباره هخامنشیان و صفویان، پژوهش می کرد. اما به سبب گرایشش به نژادپرستی، پس از جنگ جهانی دوم از تدریس کنار گذاشته شد، [ ۸] و ۱۹۴۶، ادامهٔ تدریس ایران شناسی به هانس هاینریش شدر سپرده شد. او در چندین موضوع پژوهشی، مانند دین و فیلولوژی ایرانی کار می کرد. از میان آثار او می توان چند رساله درباره اثر دیوان حافظ بر شاعر بزرگ آلمان، گوته، و کتاب معروف او، دیوان غربی - شرقی را برشمرد. پس از درگذشت شدر، والتر هینتس دوباره سرپرست انستیتوی ایران شناسی شد. او سپس انستیتوی باستان شناسی را برای تحقیقات بیشتر در منطقهٔ ایران، در دانشگاه گوتینگن بنا نهاد. در این انستیتو، که ۱۹۷۲ میلادی تأسیس شد و کلاوس شیپمان مدیرش بود، تحقیقات باستان شناسی گسترده ای آغاز شد که مهم ترین آن ها در زمینهٔ پارت ها و تاریخ ساسانیان بود و متون گوناگونی به چاپ رسید. بعد از بازنشستگی شیپمان، به سبب کمبود بودجه، این انستیتو تعطیل شد. [ ۹]