داستان هایی از امام زمان

[ویکی فقه] داستان هایی از امام زمان (کتاب). داستان هایی از امام زمان عجّل الله فرجه الشریف اثر حسن ارشاد می باشد. انسان به منظور انتقال یافته های علمی و اعتقادی خود در طول تاریخ از ابزارهای زیادی کمک گرفته است که هر یک از آن ها در شرایط خاص خود برای مخاطبان مناسب است. یکی از کارآمدترین ابزارها در این رابطه، شیوه داستان نویسی است.
از دوران های بسیار گذشته تا به امروز، استفاده از زبان قصه و داستان برای ترویج و تفهیم مواد آموزشی امری رایج بوده است. روشی که قرآن برای بیان معارف بلند خود نیز از آن سود جسته است که این کار در نوع خود اهمیت و کارآیی بالای شیوه داستان نویسی را مورد تایید قرار می دهد. در لابلای روایات اهل بیت علیهم السّلام نیز به تعداد زیادی قصه و حکایت آموزنده بر می خوریم که استفاده از آن ها در راستای آموزش و پرورش همگانی مردم به ویژه قشر جوان بسیار مفید و موثر است. مؤلف هم اثر حاضر را با هدف ترویج فرهنگ مهدویت و نشر معارف امام زمان عجّل الله فرجه الشریف در همین راستا گردآوری نموده است و در آن به ترجمه یکصد و سی و نه داستان از کتاب بحارالانوار جلدهای ۵۱، ۵۲ و ۵۳ اقدام نموده است.
گزارش محتوا
اثر از مقدمه و مجموعه ای از یکصد و سی و نه داستان در مورد ملاقات با امام زمان عجّل الله فرجه الشریف تشکیل شده است. در مقدمه، ناشر به انگیزه تالیف و نشر این اثر می پردازد. مؤلف سپس، در آغاز روایاتی در معرفی شخصیت امام عصر عجّل الله فرجه الشریف و توضیح نام ایشان ارائه می نماید و آن ها را طی ماجرای ولادت حضرت مهدی عجّل الله فرجه الشریف از دیدگاه حکیمه خاتون عمه امام حسن عسکری علیه السّلام و ماجرای ازدواج امام حسن عسکری علیه السّلام با نرجس خاتون از زبان بشر بن سلیمان و دلیل نام گذاری حضرت مهدی علیه السّلام به قائم آل محمد علیه السّلام طبق فرمایش امام محمد باقر علیه السّلام بیان می کند. و سپس وقایعی را که در ملاقات علما و صالحان با امام عصر عجّل الله فرجه الشریف اتفاق افتاده است، نقل می کند. از جمله آن ها می توان از فرمایش امام محمد باقر علیه السّلام در مورد وجوب سپردن زکات به امام هنگام قیام حضرت مهدی علیه السّلام ، اشاره به برخی از نشانه های خروج حضرت مهدی علیه السّلام در شب معراج، روایتی از امام صادق علیه السّلام درباره معتقدان امام عصر علیه السّلام ، سؤال حضرت موسی علیه السّلام درباره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم و جانشینان دوازده گانه ایشان، اجازه دادن حضرت مهدی علیه السّلام به دخول علی بن احمد بن طنین در مرقد امام حسن عسکری علیه السّلام ، دعای حضرت مهدی علیه السّلام برای فرزنددار شدن قاسم بن علاء (داستان ۳۶)، اهدای خلعت و اجازه حج رفتن توسط امام عصر عجّل الله فرجه الشریف به احمد بن اسحاق (داستان ۴۰)، دعای حضرت مهدی علیه السّلام برای فرزنددار شدن علی بن حسین بن بابویه قمی (پدر شیخ صدوق) و تولد شیخ صدوق به دعای آن حضرت (داستان ۴۱)، ظهور پس از یاس و ناامیدی (داستان ۵۶)، دعای حضرت مهدی علیه السّلام (داستان ۵۷)، سفارش حضرت مهدی علیه السّلام برای رفتن به کربلا برای شفای یک فرد لال (داستان ۶۰)، زیات حضرت مهدی علیه السّلام در مرقد امام کاظم علیه السّلام تشرف حسن بن وجناء نصیبی خدمت حضرت مهدی علیه السّلام (داستان ۱۰۸)، و تعلیم دعای فرج و دستور نماز به او، حدیث امام صادق علیه السّلام در مورد ماجرای بچه دار شدن ابراهیم و تاثیر دعا برای تعجیل فرج، داستان احمد بن فارس ادیب و من قائم آل محمد علیه السّلام هستم (داستان ۱۰۹)، عجز ماموران خلیفه عباسی از دسترسی به امام عصر عجّل الله فرجه الشریف (داستان ۱۱۲)، نامه ای در کنار قبر مطهر امام حسن عسکری علیه السّلام از ورام بن ابی فراس (داستان ۱۱۴)، توسل اسماعیل بن حسن هرقلی و دست مسیحیایی (داستان ۱۲۰) و آخرین داستان جهان پیش از ظهور نور.
گزارش وضعیت
مؤلف، در پاروقی ها آدرس حکایات وداستان ها را از منابع و مصادری که استخراج نموده است، آورده است. فهرست مطالب در آغاز اثر آمده است.

[ویکی نور] داستانهایی از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه). داستان هایی از امام زمان(عج) اثر حسن ارشاد می باشد.
انسان به منظور انتقال یافته های علمی و اعتقادی خود در طول تاریخ از ابزارهای زیادی کمک گرفته است که هر یک از آن ها در شرایط خاص خود برای مخاطبان مناسب است. یکی از کارآمدترین ابزارها در این رابطه، شیوه داستان نویسی است.
از دوران های بسیار گذشته تا به امروز، استفاده از زبان قصه و داستان برای ترویج و تفهیم مواد آموزشی امری رایج بوده است. روشی که قرآن برای بیان معارف بلند خود نیز از آن سود جسته است که این کار در نوع خود اهمیت و کارآیی بالای شیوه داستان نویسی را مورد تایید قرار می دهد. در لابلای روایات اهل بیت(علیهم السلام) نیز به تعداد زیادی قصه و حکایت آموزنده بر می خوریم که استفاده از آن ها در راستای آموزش و پرورش همگانی مردم به ویژه قشر جوان بسیار مفید و موثر است. مؤلف هم اثر حاضر را با هدف ترویج فرهنگ مهدویت و نشر معارف امام زمان(عج) در همین راستا گردآوری نموده است و در آن به ترجمه یکصد و سی و نه داستان از کتاب بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع) جلدهای 51، 52 و 53 اقدام نموده است.
اثر از مقدمه و مجموعه ای از یکصد و سی و نه داستان در مورد ملاقات با امام زمان(عج) تشکیل شده است.
در مقدمه، ناشر به انگیزه تألیف و نشر این اثر می پردازد. مؤلف سپس، در آغاز روایاتی در معرفی شخصیت امام عصر(عج) و توضیح نام ایشان ارائه می نماید و آن ها را طی ماجرای ولادت حضرت مهدی(عج) از دیدگاه حکیمه خاتون عمّه امام حسن عسکری(ع) و ماجرای ازدواج امام حسن عسکری(ع) با نرجس خاتون از زبان بشر بن سلیمان و دلیل نام گذاری حضرت مهدی(ع) به قائم آل محمد(ع) طبق فرمایش امام محمد باقر(ع) بیان می کند. و سپس وقایعی را که در ملاقات علما و صالحان با امام عصر(عج) اتفاق افتاده است، نقل می کند. از جمله آن ها می توان از فرمایش امام محمد باقر(ع) در مورد وجوب سپردن زکات به امام هنگام قیام حضرت مهدی(ع)، اشاره به برخی از نشانه های خروج حضرت مهدی(ع) در شب معراج، روایتی از امام صادق(ع) درباره معتقدان امام عصر(ع)، سؤال حضرت موسی(ع) درباره پیامبر اکرم(ص) و جانشینان دوازده گانه ایشان، اجازه دادن حضرت مهدی(ع) به دخول علی بن احمد بن طنین در مرقد امام حسن عسکری(ع)، دعای حضرت مهدی(ع) برای فرزنددار شدن قاسم بن علاء (داستان 36)، اهدای خلعت و اجازه حج رفتن توسط امام عصر(عج) به احمد بن اسحاق (داستان 40)، دعای حضرت مهدی(ع) برای فرزنددار شدن علی بن حسین بن بابویه قمی (پدر شیخ صدوق) و تولد شیخ صدوق به دعای آن حضرت (داستان 41)، ظهور پس از یاس و ناامیدی (داستان 56)، دعای حضرت مهدی(ع) (داستان 57)، سفارش حضرت مهدی(ع) برای رفتن به کربلا برای شفای یک فرد لال (داستان 60)، زیات حضرت مهدی(ع) در مرقد امام کاظم(ع) تشرف حسن بن وجناء نصیبی خدمت حضرت مهدی(ع) (داستان 108)، و تعلیم دعای فرج و دستور نماز به او، حدیث امام صادق(ع) در مورد ماجرای بچه دار شدن ابراهیم و تاثیر دعا برای تعجیل فرج، داستان احمد بن فارس ادیب و من قائم آل محمد(ع) هستم (داستان 109)، عجز مأموران خلیفه عباسی از دسترسی به امام عصر(عج) (داستان 112)، نامه ای در کنار قبر مطهر امام حسن عسکری(ع) از ورّام بن ابی فراس (داستان 114)، توسل اسماعیل بن حسن هرقلی و دست مسیحیایی (داستان 120) و آخرین داستان جهان پیش از ظهور نور.