دارت

ورزش آماجه[ ۱] یا بصورت فنگلیش دارت را باید یکی از شاخه های ورزش و حتی آموزش و آمادگی نظامی دانست که به نوعی آن را یک هنر می دانند: هنر پرتاب تیر.
تاریخ نویسان تخمین می زنند که احتمالاً نخستین بار این ورزش که در زمان خود نوعی تفریح هم محسوب می شد، در سده های میانه در انگلیس آغاز شده است، چرا که شواهد و اسناد دقیقی از آن در دسترس نیست و به طور تقریبی به سرنخ هایی رسیده اند که نشان می دهد عده ای این ورزش را به دانش آموزان دوره متوسطه آموزش می دادند که بتوانند با قوی تر ساختن عضله های بازو و ساعد خود نشانه گیری دقیق تری داشته باشند که بعدها حتی در جنگ ها برای پرتاب کمان و نیزه نیز بسیار مفید بود.
اما حقیقت این است که در دوره های جنگ در قرن ۱۸، بطری های خالی مشروبات الکلی و نشانه گیری برای انداختن چوب کبریت از فاصله دور به داخل این بطری ها یکی از جالب ترین و سرگرم کننده ترین تفریحات این سربازها بود که بعدها این فکر به ذهنشان خطور کرد که می توانند به شکل بهتر و سرگرم کننده تری تفریح کنند و حتی از این بازی پول دربیاورند که پس از مدتی بطری ها تبدیل به یک تخته مسطح شد و با تکه چوب های تراشیده شده به قطعات کوچک و نوک تیز بدل گشتند.
صفحه چوبی و مسطح که «آماجه» نامیده می شود از تعدادی حلقه های رنگین که به فاصله هایی معین نقاشی شده تشکیل می گردد که هر پرتاب در داخل یکی از حلقه های رنگین امتیاز مخصوص به خود را دارد. از آنجایی که قرن ها پیش هر وسیله سرگرمی و وقت گذرانی از دید قشر مرفه و سطح بالای جوامع دور نمی ماند، آماجه و پرتاب تیر نیز به سرعت مورد توجه شاهزادگان و ثروتمندان اروپایی قرار گرفت و در مدت زمان کوتاهی تا حدی در میان آن ها شایع شد که گاهی ساعت ها در شبانه روز را به انجام این بازی اختصاص می دادند و بر سر پرتاب تیر با هم شرط بندی هم می کردند.
در این میان هنری هشتم یکی از آن دسته شاهانی بود که لذت زیادی از این بازی می برد و حتی به یکی از نجارهای معروف و به نام زمان خود دستور داد تا یک دست کامل از آماجه و نیزه های کوچک چوبی را با آرم سلطنتی بسازد تا به معشوقه خود ( آنه بولین ) هدیه کند. وی همچنین در میان شاهزادگان خوشگذران انگلیسی مسابقاتی را با جوایزی در خور توجه ترتیب داد.
اما این ورزش در آمریکا مثل تمام ورزش های دیگر تاریخچه خاص خود را دارد و مردمان این سرزمین شیوه مخصوص خود را برای انجام هر ورزشی دارند. پرتاب تیر هم مثل سایر رشته های ورزشی توسط مهاجرینی که به این قاره نقل مکان کرده بودند راه یافت. آماجه در آمریکا و در میان مردمان انگلوساکسون تا زمان ملکه ویکتوریا به شیوه ای بسیار تفننی انجام می شد و خب طبیعی ست که در بریتانیا بیش از هر جای دیگری پیشرفت کرد و از آنجایی که تا همین امروز هم به نظر می آید خورشید حکومت سلطنتی در بریتانیا هرگز غروب نمی کند، تمایل شاهزادگان انگلیسی به پرتاب تیر هم در طول این سال ها نسل به نسل منتقل شده است.

دارت (زبان برنامه نویسی). دارت ( به انگلیسی: Dart ) ، یک زبان برنامه نویسی است که توسط گوگل توسعه داده می شود. هدف دارت جایگزین کردن جاوااسکریپت که زبان داخلی مرورگرهای وب است می باشد. دارت راه حلی برای مشکلات موجود در جاوا اسکریپت ( به طور مثال مشکل حافظه ) می باشد که کارایی بهتر، قابلیت استفاده ساده تر برای پروژه های بزرگ و امنیت بیشتری را فراهم می کند. گوگل همچنین بسیار تلاش دارد تا دارت را پیچیده تر بسازد و ویژگی ها و قابلیت های فراوانی به آن ببخشد. [ ۳]
دارت زبانی برپایه کلاس، وراثت یگانه و شی گرایی است که نحوه پیاده سازی یا سینتکس آن شبیه زبان C بوده و دارای Interface، reified generics کلاسهای Abstract و Optional typing می باشد. type annotationهای ایستا تأثیری بر روی سمانتیک کد در زمان اجرا ندارد. در عوض type annotation می تواند پرونده هایی برای ابزارهایی مانند checkerهای ایستا و checkهای پویای در زمان اجرا را فراهم نماید. این پروژه توسط لارس بک و کسپر لاند پایه گذاری شده است.
برنامه های دارت در یکی از دو حالت اجرا می شوند. در مد چک شده، که مد پیش فرض نیست و باید فعال شود، type assertion پویا فعال می شود. این type assertionها می توانند در صورتی فعال شوند که تایپ های ایستا در کد فراهم شده باشد، و همچنین می تواند مقداری از خطاها را هنگامی که نوع ها نامناسب باشند را catch نماید. برای مثال اگر متدی این گونه annotate شده باشد که رشته ای را بازگرداند، ولی در شمار  درست ( عدد درست ) برگرداند، type assertion پویا این خطا را catch کرده و خطایی را ارسال می نماید. اجرای برنامه در مد چک شده برای حالت تست و توسعه توصیه می شود. برنامه های دارت به صورت پیش فرض در مد تولید است که تمام مدهای type assertion پویای آن غیر فعال می باشد. این حالت مد پیش فرض است زیرا که سریع ترین حالت برای اجرای برنامه های دارت می باشد.
dartc اولین کامپایلری بود که توانایی تولید جاوا اسکریپت از روی کد دارت را داشت، ولی هم اکنون از رده خارج شده است. Frog دومین برنامه از کامپایلر دارت به جاوا اسکریپت بود که به زبان دارت نوشته شده است. Frog هرگز نتوانست مفاهیم کلی زبان دارت را پیاده سازی نماید، گرچه کامپایلر جدید به نام dart2js ساخته شده بود. همچنین این برنامه نیز به زبان دارت نوشته شده است و هم اکنون کامپایلری است که تمام ویژگی ها و مفاهیم این زبان را پشتیبانی می نماید.

دارْت (darts)
دارْت
بازی سالنی با تخته ای گِرد. دارت که شبیه تیری کوچک به طول تقریباً سیزده سانتی متر است، به سمت تخته ای منطقه بندی شده پرتاب می شود و برحسب این که در کدام منطقه فرود آید، امتیاز دارد. شاید این بازی از تمرین هدف زنی با تیرهای شکسته در روزگاری نشأت گرفته باشد که تیراندازی مشقی اجباری در ارتش بوده است. گویند در ۱۶۲۰ پدران آواره در کشتی مِیفلاور دارت بازی می کرده اند. روش امتیازدهی فعلی را برایان گملین از شهر بری در لنکشر انگلستان در ۱۸۹۶ طراحی کرد. مسابقات قهرمانی جهان این رشته از ۱۹۷۸ آغاز شد و از آن زمان سالانه برگزار می شود. از ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴ دو دسته مسابقۀ قهرمانی جهان در این رشته برگزار شده است. سازمان دارت بریتانیا (بی دی اُ) مسابقات حرفه ای قهرمانی جهان را (تحت حمایت مالی امبسی) در ۱۹۷۸ پایه گذاری کرد و از ۱۹۸۶ در باشگاه لِیک ساید در فریملی گرین در ساری انگلستان برگزار شده است. در ۱۹۹۳ گروهی از بازیکنان ردۀ اول، انجمن جهانی دارت (دبلیو دی سی) را دایر کردند و مسابقات قهرمانی جهان را (تحت حمایت مالی اسکول) در دسامبر ـ ژانویۀ ۱۹۹۳ـ۱۹۹۴ در پِرفلیت در اسکس برگزار کردند. در ۱۹۹۷ انجمن جهانی دارت نام خود را به انجمن دارت حرفه ای (پی دی سی) تغییر داد. در مسابقات قهرمانی «پی دی سی» در انگلستان در ۱۹۹۸ـ۱۹۹۹ فیل تیلر که بزرگ ترین دارت باز تاریخ شناخته می شد، پنجمین عنوان قهرمانی پیاپی جهان و هفتمین پیروزی خود را کسب کرد. در ۱۰ ژانویۀ ۱۹۹۹ ریموند بارنِوِلت هلندی اولین بازیکنی بود که عنوان مشابه را در «بی دی اُ» به دست آورد.