دائمه مطلقه

[ویکی فقه] دائمه مطلقه یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای قضیه موجهه دالّ بر دوام محمول برای موضوع تا هنگام وجود ذات موضوع است.
«دائمه مطلقه» قضیه ای است که در آن به دوام ثبوت محمول برای ذات موضوع و یا دوام سلب محمول از موضوع تا مدتی که ذات موضوع باقی است، حکم شده باشد؛ فرقی ندارد که ثبوت محمول برای ذات موضوع یا سلبش از آن ضروری باشد یا نباشد؛ مانند: هر فلکی تا زمانی که فلک هست همواره در حرکت است و یا مانند: هیچ گاه انسان مادامی که انسان است سنگ نخواهد بود.
وجه تسمیه
دلیل نام گذاری این قضیه به «دائمه» این است که مشتمل بر جهت دوام است و «مطلقه» گفته می شود، چون دوام مقید به قید و مشروط به شرطی خارج از ذات موضوع نشده است، بر خلاف عرفیه عامه که مقید به وصفی از اوصاف خارج از ذات موضوع است که «وصف عنوانی» خوانده می شود.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• شیرازی، قطب الدین، درة التاج (منطق).• مظفر، محمدرضا، المنطق.
...