دائمه ازلیه

[ویکی فقه] دائمه ازلیه یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای قضیه موجهه دالّ بر دوام محمول برای موضوع بدون هیچ قید و شرطی است.
دائمه ازلیه، قضیه ای است دارای جهت دوام ازلی. در این قضیه، بدون هیچ قیدی حکم به دوام می شود؛ یعنی محمول برای موضوع بدون هیچ قید و شرطی، حتی شرط تحقق موضوع، دوام دارد؛ مانند: خداوند بر بندگان خود دائم الفضل است. دائمه ازلیه با ضروریه ازلیه در این نکته مشترک اند که هیچ امری غیر از ذات موضوع و کمال آن، دخالتی در دوام یا ضرورت ثبوت محمول برای موضوع ندارد و محدود به هیچ حدّی و مقیّد به هیچ قیدی نیست. کتاب های منطقی، غالباً از این قسم نام نبرده اند و برای قضایای مقیّد به دوام، تنها دو قسم ذکر کرده اند؛ دائمه مطلقه و عرفیه عامه.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.
۱. ↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۳۱۲.
...