خون بند ناف ( به انگلیسی: Cord blood ) که به عنوان خون جفتی شناخته شده است که در جنین در حال تکوین داخل رحم جریان دارد. پس از تولد نوزاد، خون باقی مانده در بند ناف و جفت که غنی از سلول های بنیادی است به عنوان یک زباله بیولوژیک دور ریخته می شود. درحالیکه این خون حاوی سلول های بنیادی و سلول های خونساز است که می تواند برای درمان بیماری ها استفاده شود.
سلول های بنیادی که از بند ناف گرفته می شوند بسیار پر توان و نامیرا هستند و همچنین در اثر تکثیرهای پی در پی دچار پیری نمی شوند، به طوری که با تزریق یا جایگزینی آن ها در بافتهایی که آسیب جدی دیده اند می توانیم به بهبودی و تشکیل سلول های جدید بافت کمک نمائیم. همچنین دستیابی به این سلول ها بسیار آسان است.
مغز استخوان و بند ناف هر دو واجد سلول های بنیادی خونسازند که به بازسازی مجدد سیستم خونی و نیز سیستم ایمنی بدن کمک می کنند. مغز استخوان دارای بالاترین درصد از سلول های بنیادی خونساز ( ۱ تا ۳درصد ) وخون بند ناف دارای ۰٫۶ تا ۱ درصد سلول های پیش ساز خونی و بنیادی خونساز است. در خون محیطی نیز کمتر از ۰٫۲ درصد سلول های بنیادی خونساز شناسایی شده است. مزایای استفاده از خون بند ناف در مقایسه با مغز استخوان عبارتند از:
• میزان واکنش های رد پیوند علیه میزبان ( GVHD ) گیرندگان خون بند ناف نسبت به مغز استخوان کمتر است. GVHD واکنش جدی و گاه مرگبار به دنبال پیوند مغز استخوان است که در این حالت سلول های ایمنی فرد دهنده پیوند، به بدن میزبان حمله می کند و آسیب به بخش هایی از بدن میزبان را موجب می شود.
• حضور سلول های اولیه و نابالغ سیستم ایمنی در خون بند ناف سبب کاهش رد ایمنولوژیک پیوند نسبت به مغز استخوان می شود. به طوری که رد پیوند شدید در حدود ۶۰ درصد از پیوندهای خون بند ناف دیده شده است.
• با استفاده از خون بند ناف، امکان انجام پیوند موفق با تشابه کمتر HLA بین دهنده و گیرنده نسبت به خون مغز استخوان بیشتر است لذا تعداد زیادی گیرنده را در برخواهد گرفت.
• اهدای خون بند ناف خطری برای اهداکننده آن ( جنین و مادر ) به دنبال ندارد.
• جمع آوری خون بند ناف نسبت به مغز استخوان ساده تر و آسان تر صورت می گیرد. به این ترتیب که پس از تولد نوزاد، بند ناف و جفت جدا و خون آن توسط کیسه یا سرنگ جمع آوری می شود. طی این فرایند به مادر و فرزند آسیبی وارد نمی شود. علاوه بر آن که این کار کاملاً بدون درد انجام می شود. این در حالی است که جمع آوری خون مغز استخوان نیازمند روش های جراحی است و معمولاً تحت بیهوشی صورت می گیرد و می تواند همراه با درد برای دهنده باشد.
• میزان ابتلا به عفونت های ویروسی فرد دهنده از جمله سایتومگالو ویروس در خون بند ناف کمتر از خون مغز استخوان است.
• سلول های بنیادی و پیش سازی خون بند ناف نسبت به مغز استخوان قدرت تکثیر بیشتری دارند.
• به علت آن که روزانه تعداد بسیاری نوزاد متولد می شود، لذا تعداد زیادی واحد خونی در دسترس بوده که این امر استفاده از آن ها را آسان می سازد.
• مطالعات نشان داده اند که سلول های بنیادی بند ناف سلول های خونی بیشتری نسبت به مغز استخوان تولید می کنند. ( سلول های خون بند ناف ده برابر سلول بیشتر تولید می کنند و بنابراین با تعداد کم سلول نیز می توان پیوند موفقی داشت )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسلول های بنیادی که از بند ناف گرفته می شوند بسیار پر توان و نامیرا هستند و همچنین در اثر تکثیرهای پی در پی دچار پیری نمی شوند، به طوری که با تزریق یا جایگزینی آن ها در بافتهایی که آسیب جدی دیده اند می توانیم به بهبودی و تشکیل سلول های جدید بافت کمک نمائیم. همچنین دستیابی به این سلول ها بسیار آسان است.
مغز استخوان و بند ناف هر دو واجد سلول های بنیادی خونسازند که به بازسازی مجدد سیستم خونی و نیز سیستم ایمنی بدن کمک می کنند. مغز استخوان دارای بالاترین درصد از سلول های بنیادی خونساز ( ۱ تا ۳درصد ) وخون بند ناف دارای ۰٫۶ تا ۱ درصد سلول های پیش ساز خونی و بنیادی خونساز است. در خون محیطی نیز کمتر از ۰٫۲ درصد سلول های بنیادی خونساز شناسایی شده است. مزایای استفاده از خون بند ناف در مقایسه با مغز استخوان عبارتند از:
• میزان واکنش های رد پیوند علیه میزبان ( GVHD ) گیرندگان خون بند ناف نسبت به مغز استخوان کمتر است. GVHD واکنش جدی و گاه مرگبار به دنبال پیوند مغز استخوان است که در این حالت سلول های ایمنی فرد دهنده پیوند، به بدن میزبان حمله می کند و آسیب به بخش هایی از بدن میزبان را موجب می شود.
• حضور سلول های اولیه و نابالغ سیستم ایمنی در خون بند ناف سبب کاهش رد ایمنولوژیک پیوند نسبت به مغز استخوان می شود. به طوری که رد پیوند شدید در حدود ۶۰ درصد از پیوندهای خون بند ناف دیده شده است.
• با استفاده از خون بند ناف، امکان انجام پیوند موفق با تشابه کمتر HLA بین دهنده و گیرنده نسبت به خون مغز استخوان بیشتر است لذا تعداد زیادی گیرنده را در برخواهد گرفت.
• اهدای خون بند ناف خطری برای اهداکننده آن ( جنین و مادر ) به دنبال ندارد.
• جمع آوری خون بند ناف نسبت به مغز استخوان ساده تر و آسان تر صورت می گیرد. به این ترتیب که پس از تولد نوزاد، بند ناف و جفت جدا و خون آن توسط کیسه یا سرنگ جمع آوری می شود. طی این فرایند به مادر و فرزند آسیبی وارد نمی شود. علاوه بر آن که این کار کاملاً بدون درد انجام می شود. این در حالی است که جمع آوری خون مغز استخوان نیازمند روش های جراحی است و معمولاً تحت بیهوشی صورت می گیرد و می تواند همراه با درد برای دهنده باشد.
• میزان ابتلا به عفونت های ویروسی فرد دهنده از جمله سایتومگالو ویروس در خون بند ناف کمتر از خون مغز استخوان است.
• سلول های بنیادی و پیش سازی خون بند ناف نسبت به مغز استخوان قدرت تکثیر بیشتری دارند.
• به علت آن که روزانه تعداد بسیاری نوزاد متولد می شود، لذا تعداد زیادی واحد خونی در دسترس بوده که این امر استفاده از آن ها را آسان می سازد.
• مطالعات نشان داده اند که سلول های بنیادی بند ناف سلول های خونی بیشتری نسبت به مغز استخوان تولید می کنند. ( سلول های خون بند ناف ده برابر سلول بیشتر تولید می کنند و بنابراین با تعداد کم سلول نیز می توان پیوند موفقی داشت )
wiki: خون بند ناف