[ویکی فقه] خوردن انار (قرآن). در قرآن کریم سفارش به خوردن انار شده است و آن را از جمله میوه های بهشتی شمرده است که خوردنش مستحب است.
خوردن میوه انار، امری روا و مباح است و توصیه زیادی در روایات ما شده است که این روایات از متن قرآن گرفته شده است. ...والرمان متشـبها وغیر متشـبه کلوا من ثمره اذا اثمر...(...و انار شبیه به یکدیگر و غیر شبیه پدید آورد از میوه آن چون ثمر داد بخورید...)
تفسیر مرتبط
جناب فیض کاشانی در تفسیر (کلوا من ثمره) فرموده است: «کلوا من ثمره: من ثمر کل واحد من ذلک. اذا اثمر: وان لم یدرک ولم یینع بعد، وقیل: فائدته رخصة المالک فی الاکل منه قبل اداء حق الله.» علامه طباطبایی هم در تفسیر این فراز از آیه فرموده اند: «امری که در اینجا است امر وجوبی نیست، بلکه تنها اباحه را می رساند، چون از اینکه قبلا مسأله خلقت جنات معروشات و نخل و زرع و غیر آن را خاطر نشان ساخته بود به دست می آید که امر به خوردن از میوه های آنها امر در مورد توهم منع است و معلوم است در چنین موردی صیغه امر تنها اباحه را می رساند نه وجوب را. در حقیقت تقدیر کلام این است که : (خداوند آن کسی است که جنات و نخل و زرع را آفرید و به شما دستور داد تا از میوه های آنها بخورید و امر فرمود که در موقع چیدن آن حق واجبش را بپردازید، و شما را از اسراف در آن منع و نهی کرد) و این سیاق بهترین دلیل است بر اینکه معنای (دستور داد) این است که به شما اجازه داد. » در این که جمله «اذا اثمر» (هنگامی که میوه دهد) با ذکر کلمه «ثمره» قبل از آن، چه منظوری را تعقیب می کند، در میان مفسران گفتگو است، ولی ظاهرا هدف از این جمله این است که: به مجرد این که میوه بر درختان، و خوشه و دانه در زراعت آشکار شود، بهره گرفتن از آنها مباح و جایز است، اگر چه حق مستمندان هنوز پرداخته نشده است و این حق را تنها در موقع چیدن میوه و در درو کردن (یوم الحصاد) باید پرداخت (دقت کنید).
خوردن میوه انار، امری روا و مباح است و توصیه زیادی در روایات ما شده است که این روایات از متن قرآن گرفته شده است. ...والرمان متشـبها وغیر متشـبه کلوا من ثمره اذا اثمر...(...و انار شبیه به یکدیگر و غیر شبیه پدید آورد از میوه آن چون ثمر داد بخورید...)
تفسیر مرتبط
جناب فیض کاشانی در تفسیر (کلوا من ثمره) فرموده است: «کلوا من ثمره: من ثمر کل واحد من ذلک. اذا اثمر: وان لم یدرک ولم یینع بعد، وقیل: فائدته رخصة المالک فی الاکل منه قبل اداء حق الله.» علامه طباطبایی هم در تفسیر این فراز از آیه فرموده اند: «امری که در اینجا است امر وجوبی نیست، بلکه تنها اباحه را می رساند، چون از اینکه قبلا مسأله خلقت جنات معروشات و نخل و زرع و غیر آن را خاطر نشان ساخته بود به دست می آید که امر به خوردن از میوه های آنها امر در مورد توهم منع است و معلوم است در چنین موردی صیغه امر تنها اباحه را می رساند نه وجوب را. در حقیقت تقدیر کلام این است که : (خداوند آن کسی است که جنات و نخل و زرع را آفرید و به شما دستور داد تا از میوه های آنها بخورید و امر فرمود که در موقع چیدن آن حق واجبش را بپردازید، و شما را از اسراف در آن منع و نهی کرد) و این سیاق بهترین دلیل است بر اینکه معنای (دستور داد) این است که به شما اجازه داد. » در این که جمله «اذا اثمر» (هنگامی که میوه دهد) با ذکر کلمه «ثمره» قبل از آن، چه منظوری را تعقیب می کند، در میان مفسران گفتگو است، ولی ظاهرا هدف از این جمله این است که: به مجرد این که میوه بر درختان، و خوشه و دانه در زراعت آشکار شود، بهره گرفتن از آنها مباح و جایز است، اگر چه حق مستمندان هنوز پرداخته نشده است و این حق را تنها در موقع چیدن میوه و در درو کردن (یوم الحصاد) باید پرداخت (دقت کنید).
wikifeqh: خوردن_انار_(قرآن)