خودرو

خودرو یا اتومبیل ( به فرانسوی: Automobile ) ، به وسیلهٔ نقلیهٔ چرخ داری گفته می شود که نیروی پویشی خود را از موتور به دست می آورد. [ ۳]
نیکلاس جوزف کونیو فرانسوی در سال ۱۷۶۹، نخستین خودروی دارای موتور بخار را ساخت. امروزه خودرو در زندگی انسان نقش بسزایی دارد و بیشترین کاربرد خودرو در زمینهٔ ترابری می باشد. [ ۴] صنعت خودروسازی بزرگترین صنعت تولیدی جهان است به طوری که شرکت خودروسازی فولکس واگن در سال ۲۰۱۹ در هر ثانیه ۹۲۰۲٫۸۸ دلار درآمد داشته است. [ ۵]
خودروها دارای کنترل هایی برای رانندگی، پارک کردن، راحتی سرنشینان و روشنایی هستند. در طول دهه ها، ویژگی ها و کنترل های بیشتری نیز افزوده شده اند که آن ها را به تدریج پیچیده تر کرده است. این ها شامل دوربین های دنده عقب، تهویه مطبوع، سیستم های ناوبری و سرگرمی های درون خودرو می شود. ایمنی خودروها نیز از بخش های اصلی دیزاین آنان است. بیشتر خودروها در دهه ۲۰۲۰ میلادی توسط یک موتور احتراق درونی با سوخت های فسیلی، حرکت می کنند. خودروهای برقی که در نخستین دوره تاریخ خودرو اختراع شدند، در دهه ۲۰۰۰ میلادی به صورت تجاری در دسترس مردم قرار گرفتند و پیش بینی شده بود که پیش از سال ۲۰۲۵، هزینه خریدشان کمتر از خودروهای بنزینی شود. [ ۶] [ ۷] [ ۸]
شاید بتوان نخستین ایده مکتوب در مورد وسیله نقلیه ای را که بدون نیروی انسان یا جانوران قادر به حرکت باشد، در کتاب ایلیاد اثر هومر، شاعر یونانی یافت. در بخشی از رمان ایلیاد هفاستوس ( خدای آتش و فلزکاری ) یک سه چرخه متحرک می سازد و از آن برای جابه جایی استفاده می کند. اما در جهان واقع، این وسیله برای نخستین بار در سال ۱۶۷۸ توسط پدر فردیناند فربیست مبلغ مسیحی بلژیکی در چین طراحی و ساخته شد که توسط فشار بخار کار می کرد. این خودرو اولیه ۶۵ سانتی متر طول داشت و به عنوان وسیله سرگرمی برای امپراتور چین ساخته شده بود. نخستین خودرو واقعی با نیروی بخار که برای جابه جایی انسان و بار به کار گرفته شد در سال ۱۷۶۷ توسط نیکل ژوزف کان فرانسوی طراحی و ساخته شد. خودروی کان می توانست ۴ تن بار به همراه ۲ خدمه را با سرعت ۷/۸ کیلومتر بر ساعت به حرکت درآورد. نخستین تصادف خودرویی جهان نیز با این خودرو در سال ۱۷۷۱ اتفاق افتاد. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱]
موتور احتراقی در سال ۱۸۶۰ میلادی به وسیله یک فرد بلژیکی به نام اتین لونوار اختراع شد. پس از آن، روند تکامل صنعت خودروسازی تداوم یافت و در میان سال های ۱۸۶۰ تا ۱۸۷۰ میلادی در اروپا اختراعات مختلفی به وسیله چند تن از مهندسان انجام گرفت. [ ۱۲] [ ۱۳]

خودرو (فیلم ۱۹۹۷). «خودرو» ( انگلیسی: The Car ( 1997 film ) ) یک فیلم است که در سال ۱۹۹۷ منتشر شد.

خودرو (مجله). خودرو ( انگلیسی: Car ) یک مجله بریتانیایی مرتبط با خودرو است که توسط گروه رسانه ای بائر اداره می شود و ماهانه به چاپ می رسد. نسخه بین المللی این مجله همه ساله توسط بائر اتوموبیل در جمهوری کره ( از مارس ۲۰۱۶ ) ، برزیل، چین، یونان، هند، مالزی ( از دسامبر ۲۰۱۲ تا مارس ۲۰۱۷ از طریق تلویزیون آسترو ) ، مکزیک، خاور میانه، رمانی، روسیه، آفریقای جنوبی ( تحت عنوان تاپ کار ) ، اسپانیا، تایلند و ترکیه منتشر می شود. این مجله یک گروه تست معمول را نیز تحت عنوان «تست غولپیکر» را دارا می باشد که از سال ۱۹۷۰ به این مجموعه افزوده شد. همچنین مجله فوق اقدام به تست خودروهایی که تازه عرضه شده اند نیز می کند و نتیجه را در مجله به چاپ می رساند. مصاحبه با چهره های شاخص صنعت خودرو نیز جزوی از فعالیت های مجله است.

خودرو (car)
وسیلۀ نقلیۀ کوچک مسافربر. راننده ای آن را هدایت می کند. اغلب خودروها چهار چرخ دارند و دارای موتورهای درون سوز پیستونیاند که با آب خنک می شوند و با بنزین یا گازوئیل کار می کنند. ده ها سال است که نمونه هایی از موتورهای ابتکاری و غالباً غیرآلاینده عرضه می شوند و مدت هاست که صنعت خودروسازی طرح های مذکور را به بازار معرفی می کند. نمونه های آزمایشی و مسابقه ای دست ساز دربرابر مقاومت هوا بهینه سازی شده اند و از نظر مصرف انرژی به صرفه اند. عموماً سلف خودرو را درشکۀ بخار بدهیبتی می دانند که نیکلا ژوزف کونیو در ۱۷۶۹ ساخت و هم اکنون در پاریس نگهداری می شود. از نظر مبتکران انگلیسی، بخار مولد مؤثر نیرو بود و در ۱۸۰۳، ریچارد ترویتیک کالسکۀ بخاری واقعی ساخت. در اواخر قرن ۱۹، از کالسکه های بخار مناسبی برای حمل ونقل عمومی استفاده می شد. گرچه ژان اتین لونوارفرانسوی در ۱۸۶۰ نخستین موتور درون سوز، گازسوز اما ساکن، را به نام خود ثبت کرد و زیگفرید مارکوس اتریشی نیز خودرویی ساخت که در نمایشگاه وین (۱۸۷۳) به نمایش درآمد، عموماً دو آلمانی، با نام های گوتلیب دایملر و کارل بنز، را مبتکر و پدیدآورندۀ خودرو می شناسند. دایملر و بنز در ۱۸۸۵ نخستین خودرو بنزینی را ساخته و به کار انداختند. آن دو مستقل از هم شروع به کار کرده بودند. دایملر طراح موتوری بسیار کارآمد بود و بنز نیز اتومبیلی با موتوری ضعیف طراحی کرده بود. پانهارد در ۱۸۹۱ خودرویی امروزی ساخت که رادیاتور آن در جلو بود و از موتور دایملر زیر کاپوت، گیربکس، دنده کشویی و شاسی نردبانی استفاده می کرد. در ۱۹۰۱، مرسدس با رادیاتور لانه زنبوری، موتور چهارسیلندر خطی، گیربکس دروازه ای، و شاسی ای از جنس فولاد فشرده عرضه شد. نخستین تولیدکنندگان امریکایی در اوایل دهه ۱۸۹۰ هینز و دوریا بودند. ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ سرآغاز ترقی و رونق جهانی خودرو بود؛ رونقی که همچنان ادامه دارد. پس از جنگ جهانی دوم، خودرو های کوچک اروپایی به سه دسته تقسیم می شدند: موتور در جلو و دیفرانسیل در عقب، که همان ترتیب سنتی قرارگیری بود؛ موتور در جلو و دیفرانسیل در جلو؛ و موتور در عقب و دیفرانسیل در عقب. موتور خودروهای مسابقه ای در وسط قرار می گیرد تا تعادل بیشتری برقرار شود. از دهه ۱۹۵۰، ابداعات جدید تسهیلاتی فراهم کردند که عبارت بودند از دندۀ اتوماتیک برای خودروهای کوچک، فنربندی لاستیکی، قرارگیری عرضی موتور، حرکت خودتراز ترمزهای دیسکی، و تایرهای ایمن تر در هوای بارانی. در خودروهای سواری با اندازه متوسط، که امروز معمول اند، بدنه و شاسی تقریباً یکپارچه اند. در این روش ساخت، صفحات بدنه که به صورت مناسب تقویت شده اند، وزن را با استفاده از فنرهای مستقلی در جلو و عقب تحمل می کنند و برای تأمین راحتی سرنشین، صندلی ها بین دو محور قرار می گیرند. معمولاً نیروی محرکۀ این خودروها را موتوری بنزینی تأمین می کند که کاربراتوری برای مخلوط کردن بنزین و هوا و ارسال آن به سیلندرهای چهار یا شش گانۀ موتور دارد و موتور نیز معمولاً با آب خنک می شود. در دهۀ ۱۹۸۰، موتورهای کارآمد دیزل برای استفاده در خودروهای شخصی پدید آمدند و پیش بینی می شود که این روند به سبب صرفۀ اقتصادی آن ادامه یابد. قدرت موتور از طریق کلاج به گیربکسی چهار یا پنج سرعته منتقل می شود و از آن جا، در خودروهای موتور جلو و دیفرانسیل عقب، از طریق میل گاردان به دیفرانسیل که چرخ های عقب را به حرکت درمی آورد، منتقل می شود. در خودروهای موتور جلو و دیفرانسیل جلو، کلاج، گیربکس، و دیفرانسیل در مجموعۀ موتور ادغام شده اند. تعداد فزاینده ای از خودروهای کارآمد به صورت دو دیفرانسیل عرضه می شوند. این امر منجر به بهبود کنترل خودرو در یخ بندان و روی زمین خیس می شود و امکان رانندگی خارج از جاده را نیز فراهم می کند. خودروها موجب انتشار حدود یک چهارم آلایندۀ دی اکسید کربن جهان اند. مبارزه با آلودگی محیط زیست پس از دهۀ ۱۹۶۰، و بحران سوخت دهه ۱۹۷۰ سبب شد که خودرو هایی متفاوت عرضه شوند. خودروهای بخار بیش از حد حجیم؛ موتورهای دیزلی کم سرعت و سنگین، اما مقرون به صرفه؛ خودروهایی که با باتری خورشیدی کار می کنند؛ و خودروهای دوگانه سوز که در شهر از برق شهر و در جاده ها از بنزین استفاده می کنند. صاحبان صنایع خودرو بنزینی ای با سوخت لایه بندی شده به بازار عرضه کرده اند. این موتور که از انژکتور (تزریق کننده) سوخت استفاده می کند، مصرف بنزین را حدود بیست درصد کاهش می دهد. علاوه براین، تولیدکننده ها وزن بدنه را با به کارگیری آلومینیوم و انواع پلاستیک کاهش داده اند و طرح هایی برای بدنه عرضه کردند که مقاومت هوا یا نیروی بازدارنده را به حداقل می رساند. دایملرـ بنز در ۱۹۹۶ نخستین خودروی دارای پیل سوختی را عرضه کرد؛ موتوری که ممکن است کاربردی ترین جایگزین غیرآلاینده در صنعت خودروسازی شود. این خودرو ۲۵۰ کیلومتر مسافت را طی می کند و به سرعت بیش از ۱۶۰ کیلومتر در ساعت می رسد. ریزپردازنده هایی نیز تولید شده اند تا دما، سرعت موتور، فشار، و حجم اکسیژن و دی اکسید کربنِ گازهای خروجی را اندازه گرفته، عملکرد موتور را با توجه به این سنجش ها تنظیم کنند. در ۱۹۹۲، شرکت های جنرال موتورز و فورد برای تولید نوعی باتری به منظور به حرکت درآوردن وسایل نقلیۀ غیرآلاینده متحد شدند. ۱۳۰میلیون دلار برای تحقیق دربارۀ این پروژه اختصاص یافت. بسیاری از ابداعات مبارزه با آلودگی محیط زیست را ابتدا شرکت های بزرگ و قدرتمند خودروسازی ژاپن عرضه کردند. شرکت کرایسلر در فوریه ۱۹۹۷ اعلام کرد که درحال ساخت خودرویی برقی است که برای به حرکت درآوردن خودرو بنزین را به هیدروژن تبدیل می کند. این خودرو با شش سرنشین نیاز به رسیدگی ندارد و تقریباً هیچ گونه آلودگی نیز تولید نمی کند. نخستین نمونه از این دست طی دو سال ساخته می شود و تا ۲۰۱۵ به بازار عرضه خواهد شد.