خلابه

[ویکی فقه] خِلابه به کسر خاء به معنی نیرنگ است. این عنوان به مناسبت در باب تجارت به کار رفته است.
عنوان یاد شده در حدیثی منسوب به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله از طریق عامه آمده و مضمون آن، این است که آن حضرت به مردی که بر اثر آسیب وارد شده بر سرش، در معامله فریب می‏خورد، توصیه کرد هنگام معامله بگوید: «لا خِلابَه» (برای تو فریب دادن من روا نیست یا نیرنگ تو دامن گیر من نمی‏شود) و با گفتن جمله یاد شده برای او سه روز خیار قرار داد. برخی گفته‏اند:
مفاد جمله یاد شده در شرع، شرط خیار به مدت سه روز است.
احکام خلابه
بنابر قول مشهور، شرط صحت خیار در معامله، ذکر مدت خیار و تعیین آن است، و چنانچه مدت، ذکر یا تعیین نشود، مانند اینکه فروشنده بگوید: این خانه را به تو فروختم به شرط آنکه تا مدتی خیار داشته باشم، شرط فاسد است.
لیکن برخی قدما گفته‏اند: هر گاه مدت را مطلق ذکر کند، سه روز خیار ثابت می‏شود.
برخی متأخران گفته‏اند: چنانچه یکی از دو طرف معامله بگوید: «لاخِلابه»، در صورتی که مغبون واقع شود، سه روز خیار غبن خواهد داشت، و نیز گفته‏اند: هر گاه این جمله با علم به مفاد آن به کار رود، برای گوینده‏اش سه روز خیار ثابت می‏شود، برخلاف صورت جهل به معنای آن.
البته حدیث یاد شده به جهت عدم نقل آن از طریق معتبر، پذیرفته نشده است.