خضری دشت بیاض شهری از توابع شهرستان قائنات در استان خراسان جنوبی و مرکز بخش نیمبلوک است. این شهر به دلیل اینکه شمالی ترین و نخستین شهر خراسان جنوبی پس از ورود به این استان ( از خراسان رضوی ) است، به «پیشانی سرسبز خراسان جنوبی» شهرت یافته است. جمعیت خضری دشت بیاض بنا بر آمار سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۵٫۶۸۰ نفر[ ۲] بوده است.
خضری و دشت بیاض دارای تاریخی کهن و مربوط به پیش از اسلام هستند. آنچه قطعی است، در روایت داستان تدفین امامزاده عبدالله کارشک که در سال ۲۴۷ هجری ( ۲۴۰ شمسی ) درگذشت، سخن از خضری و دشت بیاض به میان آمده است.
در دوره جدید، خضری و دشت بیاض دو روستای نزدیک به یکدیگر بودند که در سال ۱۳۶۲ با تجمیع جمعیت دو روستا، به شهر تبدیل شدند.
شهر خضری دشت بیاض از شمال با شهرستان گناباد، از جنوب با بخش مرکزی شهرستان قائنات، از شرق با شهرستان زیرکوه و از غرب با شهرستان فردوس و شهرستان سرایان همجوار می باشد. فاصله آن تا قاین ۵۵ کیلومتر، تا بیرجند ۱۶۰ کیلومتر، تا فردوس ۹۵ کیلومتر، تا گناباد ۴۵ کیلومتر و تا مشهد ۳۲۰ کیلومتر است.
خضری دشت بیاض در غرب دشتی قرار گرفته که توسط کوه های زیر احاطه شده است:
• کوه آینه ( کوه علی پلنگ ) در جنوب غرب خضری
• کوه خان ( مردان شاه ) در جنوب خضری
• کوه سیاه کوه در غرب خضری
• رشته کوه های عباس آباد در شرق خضری
آب و هوای منطقه به طور معمول گرم و خشک است. گرمترین ماه های سال در این منطقه تیر و مرداد و سردترین آن ها دی و بهمن می باشد و ماه های یخبندان از اواخر آذر تا اواسط اسفندماه بطول می انجامد.
بادهای اصلی منطقه در تابستان بیشتر از شرق به طرف غرب می وزد که به باد شمال معروف است و در زمستان از طرف غرب به شرق از بادهای مدیترانه ای که بنام سیاه باد معروف است. میانگین بارش سالانه در این منطقه ۱۷۴ میلی متر می باشد که بارش به صورت برف و باران می باشد.
آب شرب شهر از طریق دو حلقه چاه عمیق تأمین می شود. آب کشاورزی منطقه نیز از طریق چاه های عمیق موجود تأمین می شود در سال های پرباران رودخانه های اصلی معروف به دهنه که از کوه های جنوب و جنوب غربی سرچشمه می گیرد و همچنین سیل بندهای احداث شده در بالا دست دشت قسمتی از آب کشاورزی منطقه را تأمین می کنند.
شیوه معیشت مردم این منطقه از گذشته مبتنی بر کشاورزی و دامداری بوده است. دشت خضری برای کشاورزی بسیار مناسب بوده و دارای آب و خاک مناسب می باشد محصولات عمده این منطقه گندم، جو، چغندر قند، زعفران و محصولات باغی می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخضری و دشت بیاض دارای تاریخی کهن و مربوط به پیش از اسلام هستند. آنچه قطعی است، در روایت داستان تدفین امامزاده عبدالله کارشک که در سال ۲۴۷ هجری ( ۲۴۰ شمسی ) درگذشت، سخن از خضری و دشت بیاض به میان آمده است.
در دوره جدید، خضری و دشت بیاض دو روستای نزدیک به یکدیگر بودند که در سال ۱۳۶۲ با تجمیع جمعیت دو روستا، به شهر تبدیل شدند.
شهر خضری دشت بیاض از شمال با شهرستان گناباد، از جنوب با بخش مرکزی شهرستان قائنات، از شرق با شهرستان زیرکوه و از غرب با شهرستان فردوس و شهرستان سرایان همجوار می باشد. فاصله آن تا قاین ۵۵ کیلومتر، تا بیرجند ۱۶۰ کیلومتر، تا فردوس ۹۵ کیلومتر، تا گناباد ۴۵ کیلومتر و تا مشهد ۳۲۰ کیلومتر است.
خضری دشت بیاض در غرب دشتی قرار گرفته که توسط کوه های زیر احاطه شده است:
• کوه آینه ( کوه علی پلنگ ) در جنوب غرب خضری
• کوه خان ( مردان شاه ) در جنوب خضری
• کوه سیاه کوه در غرب خضری
• رشته کوه های عباس آباد در شرق خضری
آب و هوای منطقه به طور معمول گرم و خشک است. گرمترین ماه های سال در این منطقه تیر و مرداد و سردترین آن ها دی و بهمن می باشد و ماه های یخبندان از اواخر آذر تا اواسط اسفندماه بطول می انجامد.
بادهای اصلی منطقه در تابستان بیشتر از شرق به طرف غرب می وزد که به باد شمال معروف است و در زمستان از طرف غرب به شرق از بادهای مدیترانه ای که بنام سیاه باد معروف است. میانگین بارش سالانه در این منطقه ۱۷۴ میلی متر می باشد که بارش به صورت برف و باران می باشد.
آب شرب شهر از طریق دو حلقه چاه عمیق تأمین می شود. آب کشاورزی منطقه نیز از طریق چاه های عمیق موجود تأمین می شود در سال های پرباران رودخانه های اصلی معروف به دهنه که از کوه های جنوب و جنوب غربی سرچشمه می گیرد و همچنین سیل بندهای احداث شده در بالا دست دشت قسمتی از آب کشاورزی منطقه را تأمین می کنند.
شیوه معیشت مردم این منطقه از گذشته مبتنی بر کشاورزی و دامداری بوده است. دشت خضری برای کشاورزی بسیار مناسب بوده و دارای آب و خاک مناسب می باشد محصولات عمده این منطقه گندم، جو، چغندر قند، زعفران و محصولات باغی می باشد.
wiki: خضری دشت بیاض