[ویکی فقه] خصوصیات انعام (قرآن). یکی از خصوصیاتی که انسان را از انعام جدا می کند قوه تعقل انسان است.
بهره وری و خوردن، از ویژگی های بارز انعام است:ان الله یدخل... والذین کفروا یتمتعون ویاکلون کما تاکل الانعـم والنار مثوی لهم.خداوند کسانی را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغ هایی از بهشت می کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است در حالی که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می گیرند و همچون چهارپایان می خورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست!
عدم تعقل
عدم تعقل از ویژگی های شاخص انعام می باشد: ام تحسب ان اکثرهم یسمعون او یعقلون ان هم الا کالانعـم بل هم اضل سبیلا.آیا گمان می بری بیشتر آنان می شنوند یا می فهمند؟! آنان فقط همچون چهارپایانند، بلکه گمراهترند! در آیات فوق برای منعکس کردن اهمیت مطلب، نخست می فرماید: آنها که معبودشان هوای نفس شان است همچون چهارپایانند، بعد از آن ترقی کرده و اضافه می کند: بلکه از آنها گمراهترند! شبیه این تعبیر در آیه ۱۷۲ سوره اعراف نیز آمده است که درباره دوزخیانی که به حکم استفاده نکردن از گوش و چشم و عقل خود، به چنان سرنوشتی گرفتار می شوند، می فرماید: اولئک کالانعام بل هم اضل: آنها همچون چهارپایانند بلکه گمراهتر! گرچه گمراهتر بودن آنها اجمالا روشن است، ولی مفسران بحث های جالبی روی این مساله کرده اند که با تحلیل و اضافاتی می توان چنین گفت:۱- اگر چهارپایان، چیزی نمی فهمند و گوش شنوا و چشم بینایی ندارند، دلیلش عدم استعداد آنها است، اما از آنها بیچاره تر انسانی است که خمیره همه سعادت ها در وجود او نهفته است و آن قدر خدا به او استعداد داده که می تواند نماینده و خلیفه الله در زمین گردد، ولی کارش به جایی می رسد که تا سر حد یک چهارپا سقوط می کند، تمام شایستگی های خود را به هدر داده، و از اوج مسجود بودن فرشتگان به حضیض نکبت بار شیاطین سقوط می کند، این راستی دردناک است و گمراهی آشکار.۲- چهارپایان تقریبا حساب و کتابی ندارند و مشمول مجازات های الهی نیستند در حالی که آدمیان گمراه باید بار تمام اعمال خود را بر دوش کشند و کیفر اعمال خویش را بی کم و کاست ببینند.۳- چهارپایان برای انسان ها خدمات زیادی دارند و کارهای مختلفی انجام می دهند، اما انسان های طاغی و یاغی خدمتی که نمی کنند هیچ، هزاران بلا و مصیبت نیز می آفرینند.۴- چهارپایان خطری برای کسی ندارند و اگر هم داشته باشند، خطرشان محدود است اما ای وای از انسان بی ایمان مستکبر هوی پرست که گاه آتش جنگی را روشن می کند که میلیون ها نفر در آن خاکستر می شوند.۵- چهارپایان اگر قانون و برنامه ای ندارند، ولی مسیری که آفرینش را در شکل غرائز برای آنان تعیین کرده است پیروی می کنند و در همان خط حرکت می نمایند، اما انسان قلدر سرکش، نه قوانین تکوین را به رسمیت می شناسد و نه قوانین تشریع را و هوی و هوس های خود را حاکم بر همه چیز می شمرد.۶- چهارپایان هرگز برای کارهای خود توجیه گری ندارند، اگر خلافی کنند خلاف است و اگر راه خود را بروند، که می روند، همانست که هست اما یک انسان خود خواه خونخوار هوی پرست بسیار می شود که تمام جنایات خود را آن چنان توجیه می کند که گویی دارد وظائف الهی و انسانی خویش را انجام می دهد! و به این ترتیب هیچ موجودی خطرناکتر و زیانبارتر از یک انسان هوی پرست بی ایمان و سرکش نیست، و به همین دلیل در آیه ۲۲ سوره انفال عنوان شر الدواب (بدترین جنبندگان) به او داده شده است، و چه عنوان مناسبی؟
بردن به چراگاه
بردن دام ها در صبح گاهان به چرا و باز گرداندن آنان در پایان روز، دارای منظره ای زیبا و بهجت انگیز است:ولکم فیها جمال حین تریحون وحین تسرحون.و در آنها برای شما زینت و شکوه است به هنگامی که آنها را به استراحتگاه شان باز می گردانید، و هنگامی که (صبحگاهان) به صحرا می فرستید.
محرومیت از فهم حقایق
...
بهره وری و خوردن، از ویژگی های بارز انعام است:ان الله یدخل... والذین کفروا یتمتعون ویاکلون کما تاکل الانعـم والنار مثوی لهم.خداوند کسانی را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغ هایی از بهشت می کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است در حالی که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می گیرند و همچون چهارپایان می خورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست!
عدم تعقل
عدم تعقل از ویژگی های شاخص انعام می باشد: ام تحسب ان اکثرهم یسمعون او یعقلون ان هم الا کالانعـم بل هم اضل سبیلا.آیا گمان می بری بیشتر آنان می شنوند یا می فهمند؟! آنان فقط همچون چهارپایانند، بلکه گمراهترند! در آیات فوق برای منعکس کردن اهمیت مطلب، نخست می فرماید: آنها که معبودشان هوای نفس شان است همچون چهارپایانند، بعد از آن ترقی کرده و اضافه می کند: بلکه از آنها گمراهترند! شبیه این تعبیر در آیه ۱۷۲ سوره اعراف نیز آمده است که درباره دوزخیانی که به حکم استفاده نکردن از گوش و چشم و عقل خود، به چنان سرنوشتی گرفتار می شوند، می فرماید: اولئک کالانعام بل هم اضل: آنها همچون چهارپایانند بلکه گمراهتر! گرچه گمراهتر بودن آنها اجمالا روشن است، ولی مفسران بحث های جالبی روی این مساله کرده اند که با تحلیل و اضافاتی می توان چنین گفت:۱- اگر چهارپایان، چیزی نمی فهمند و گوش شنوا و چشم بینایی ندارند، دلیلش عدم استعداد آنها است، اما از آنها بیچاره تر انسانی است که خمیره همه سعادت ها در وجود او نهفته است و آن قدر خدا به او استعداد داده که می تواند نماینده و خلیفه الله در زمین گردد، ولی کارش به جایی می رسد که تا سر حد یک چهارپا سقوط می کند، تمام شایستگی های خود را به هدر داده، و از اوج مسجود بودن فرشتگان به حضیض نکبت بار شیاطین سقوط می کند، این راستی دردناک است و گمراهی آشکار.۲- چهارپایان تقریبا حساب و کتابی ندارند و مشمول مجازات های الهی نیستند در حالی که آدمیان گمراه باید بار تمام اعمال خود را بر دوش کشند و کیفر اعمال خویش را بی کم و کاست ببینند.۳- چهارپایان برای انسان ها خدمات زیادی دارند و کارهای مختلفی انجام می دهند، اما انسان های طاغی و یاغی خدمتی که نمی کنند هیچ، هزاران بلا و مصیبت نیز می آفرینند.۴- چهارپایان خطری برای کسی ندارند و اگر هم داشته باشند، خطرشان محدود است اما ای وای از انسان بی ایمان مستکبر هوی پرست که گاه آتش جنگی را روشن می کند که میلیون ها نفر در آن خاکستر می شوند.۵- چهارپایان اگر قانون و برنامه ای ندارند، ولی مسیری که آفرینش را در شکل غرائز برای آنان تعیین کرده است پیروی می کنند و در همان خط حرکت می نمایند، اما انسان قلدر سرکش، نه قوانین تکوین را به رسمیت می شناسد و نه قوانین تشریع را و هوی و هوس های خود را حاکم بر همه چیز می شمرد.۶- چهارپایان هرگز برای کارهای خود توجیه گری ندارند، اگر خلافی کنند خلاف است و اگر راه خود را بروند، که می روند، همانست که هست اما یک انسان خود خواه خونخوار هوی پرست بسیار می شود که تمام جنایات خود را آن چنان توجیه می کند که گویی دارد وظائف الهی و انسانی خویش را انجام می دهد! و به این ترتیب هیچ موجودی خطرناکتر و زیانبارتر از یک انسان هوی پرست بی ایمان و سرکش نیست، و به همین دلیل در آیه ۲۲ سوره انفال عنوان شر الدواب (بدترین جنبندگان) به او داده شده است، و چه عنوان مناسبی؟
بردن به چراگاه
بردن دام ها در صبح گاهان به چرا و باز گرداندن آنان در پایان روز، دارای منظره ای زیبا و بهجت انگیز است:ولکم فیها جمال حین تریحون وحین تسرحون.و در آنها برای شما زینت و شکوه است به هنگامی که آنها را به استراحتگاه شان باز می گردانید، و هنگامی که (صبحگاهان) به صحرا می فرستید.
محرومیت از فهم حقایق
...
wikifeqh: خصوصیات_انعام_(قرآن)