خانه در مصر

[ویکی فقه] مصر یکی از کشور های عربی شمال افریقا است که در این مقاله به بررسی خانه های آن در طول این سال ها می پردازیم.
مصر، طویل ترین رود جهان نیل را که از اعماق قاره افریقا سرچشمه می گیرد، باعث رشد کشاورزی و سکونت در این منطقه شده است. به سبب نوع اعتقاد مصریان به زندگی پس از مرگ، سکونت گاه ها با مصالحی کم دوام تر از مصالح مقابر و معابد ساخته شد. مصر از روزگاران کهن به دو منطقه علیا و سفلا تقسیم شده بود. مصر علیا، خشک و ناهموار با فرهنگ روستایی و مصر سفلا، پرنعمت و شهری و پرجمعیت بود.
وحدت مصر علیا و سفلی
شرایط اقلیمی سواحل نیل، مردم صحراها و مناطق دوردست را به سوی خود می کشاند و کوچندگان در این زمین های حاصل خیز اسکان می یافتند و به کشاورزی و سپس شهرنشینی روی می آوردند. این اسکان در کناره های نیل به ویژه منطقه دلتا و محل های انشعاب رود بیش تر بود. ساخت خانه و اقامت گاه های گروهی در کناره های رود نیل، از اواخر دوره نوسنگی (هزاره پنجم قبل از میلاد) با مصالحی چون نی، جگن (گیاهی شبیه به پاپیروس)، ساقه های گیاهی و گل رس آغاز شد. با کاربرد گل بر روی دسته های نی (به منزله ستون های باربر) و صفحات حصیر های ساخته شده از جگن (به عنوان دیوار جداکننده و سقف)، خشت و سپس آجر به کار رفت و این تحول هم زمان با وحدت مصر علیا و سفلا بود.
خانه های مرفهین
در دوره یکجانشینی در مصر، جامعه به دو قشرِ مالکان، با خانه های بزرگ چند اتاقی و انبار و کلبه مخصوص خدمه که روی زمین های بلند ساخته می شد، و زارعان تقسیم شد. مصریان با سکونت در دهکده های دائمی، خانه های خود را یک طبقه و با خشت های ساخته شده از گِلِ نیل و کاه بنا می کردند. گل برای خانه های روستایی و خشت برای ساخت خانه های اشخاص مرفه تر به کار می رفت.
حاکمیت فراعنه
...