[ویکی فقه] تاریخ سکونت در لبنان به دوره پارینه سنگی در هزاره هشتم قبل از میلاد در سواحل بیروت می رسد. آثار این دوره در غارهای عدلون بین صیدا و صور و مناطق دیگر نیز به دست آمده است.
مناطق مَراجِل، برکه راما، عَین آبِل، نهرالکلب، نهرالزهرانی و به ویژه جبیل در چهل کیلومتری شمال بیروت از مناطق سکونت در دوره نوسنگی بوده است. در جُبَیل، خانه های مستطیل شکل با پی سنگی و کف پوشیده شده با ملاط کشف شده است. در همین منطقه، در دوره مس و سنگ (۴۰۰۰ تا ۳۰۰۰ ق م)، نمونه هایی از نخستین خانه های سنگی ساخته شد. پس از ورود یونانی ها به این سرزمین (هزاره اول پیش از میلاد)، خانه ها به صورت منظم و احتمالا دو طبقه ساخته شدند. دیوارهای خانه های ثروتمندان یونانی با سنگ مرمر و گچ ساخته و با نقاشی تزیین می شدند که این روش تا قرن دوم میلادی در سواحل مدیترانه معمول بود. خانه های مکشوفه از دوره روم شرقی اتاق های بزرگی با کفپوش های موزاییکی داشتند.
ساختار بناها در گذشته
به نوشته ابن حوقل ، در بعلبک قصرها و خانه های سنگی بزرگی وجود داشت. همزمان با جنگهای صلیبی (بین سده های پنجم و هفتم)، مسیحیان در بیروت قصرهایی ساختند که در اتاق هایشان با موزاییک مناظری از طبیعت تصویر شده بود. دیوارهای این بناها با قطعات سنگ رخام و با گنبدی به رنگ آبی آسمانی ساخته می شد و در وسط اتاقها، حوضی از سنگ رخام صیقلی و رنگین قرار داشت. در همین دوره و هم زمان با مملوک ها، خانه ها با سنگ های تراش خورده ساخته می شدند و در بالای دیوارها، شرفه هایی برای پرتاب تیر تعبیه می گردید.
ساختار خانه روستایی
در روستاهای کوهستانی، منازل با سنگ ساخته می شدند. پنجره های این خانه ها معمولا کوچک با لنگه های چوبی و بدون شیشه بود. سقف اتاق ها نیز مسطح بود. در بعضی روستاها، خانه ها گلی و دارای چند اتاق بودند و سقف آن ها با گِل و شاخ و برگ درختان پوشیده می شد. در خانه های روستاییِ نزدیک صیدا، در طبقه پایین اصطبل قرار داشت. پلکان ورودی خانه به سوی تالار باز می شد. در کنار تالار، اتاق دیگری مخصوص سکونت افراد خانواده قرار داشت که دودکش نداشت و دود حاصل از سوخت آتش از پنجره یا درِ اتاق بیرون می رفت. آتشدان مکان معینی نداشت و در گوشه ای از اتاق حفره ای به این منظور در زمین کنده می شد. در بعضی اتاق ها نیز، قفسه های گِلی برای پرورش کرم ابریشم و ظروفی چوبی برای نگهداری حبوبات ساخته می شد. در دیگر روستاها نیز، خانه ها کم و بیش مشابه بودند.
خانه های شهری در دوره عثمانیان
...
مناطق مَراجِل، برکه راما، عَین آبِل، نهرالکلب، نهرالزهرانی و به ویژه جبیل در چهل کیلومتری شمال بیروت از مناطق سکونت در دوره نوسنگی بوده است. در جُبَیل، خانه های مستطیل شکل با پی سنگی و کف پوشیده شده با ملاط کشف شده است. در همین منطقه، در دوره مس و سنگ (۴۰۰۰ تا ۳۰۰۰ ق م)، نمونه هایی از نخستین خانه های سنگی ساخته شد. پس از ورود یونانی ها به این سرزمین (هزاره اول پیش از میلاد)، خانه ها به صورت منظم و احتمالا دو طبقه ساخته شدند. دیوارهای خانه های ثروتمندان یونانی با سنگ مرمر و گچ ساخته و با نقاشی تزیین می شدند که این روش تا قرن دوم میلادی در سواحل مدیترانه معمول بود. خانه های مکشوفه از دوره روم شرقی اتاق های بزرگی با کفپوش های موزاییکی داشتند.
ساختار بناها در گذشته
به نوشته ابن حوقل ، در بعلبک قصرها و خانه های سنگی بزرگی وجود داشت. همزمان با جنگهای صلیبی (بین سده های پنجم و هفتم)، مسیحیان در بیروت قصرهایی ساختند که در اتاق هایشان با موزاییک مناظری از طبیعت تصویر شده بود. دیوارهای این بناها با قطعات سنگ رخام و با گنبدی به رنگ آبی آسمانی ساخته می شد و در وسط اتاقها، حوضی از سنگ رخام صیقلی و رنگین قرار داشت. در همین دوره و هم زمان با مملوک ها، خانه ها با سنگ های تراش خورده ساخته می شدند و در بالای دیوارها، شرفه هایی برای پرتاب تیر تعبیه می گردید.
ساختار خانه روستایی
در روستاهای کوهستانی، منازل با سنگ ساخته می شدند. پنجره های این خانه ها معمولا کوچک با لنگه های چوبی و بدون شیشه بود. سقف اتاق ها نیز مسطح بود. در بعضی روستاها، خانه ها گلی و دارای چند اتاق بودند و سقف آن ها با گِل و شاخ و برگ درختان پوشیده می شد. در خانه های روستاییِ نزدیک صیدا، در طبقه پایین اصطبل قرار داشت. پلکان ورودی خانه به سوی تالار باز می شد. در کنار تالار، اتاق دیگری مخصوص سکونت افراد خانواده قرار داشت که دودکش نداشت و دود حاصل از سوخت آتش از پنجره یا درِ اتاق بیرون می رفت. آتشدان مکان معینی نداشت و در گوشه ای از اتاق حفره ای به این منظور در زمین کنده می شد. در بعضی اتاق ها نیز، قفسه های گِلی برای پرورش کرم ابریشم و ظروفی چوبی برای نگهداری حبوبات ساخته می شد. در دیگر روستاها نیز، خانه ها کم و بیش مشابه بودند.
خانه های شهری در دوره عثمانیان
...
wikifeqh: خانه_در_لبنان