[ویکی فقه] خاندان حکیم، از خاندان های علمی و سیاسی شیعی معروف در عراق معاصر است و نسب خاندان حکیم به حسن مثنی، پسر امام حسن (علیه السلام)، می رسد.
در قرن یازدهم هجری، جد بزرگ این خاندان به نام سیدعلی حکیم، پسر سید مراد بن سیدشاه اسداللّه، طبیب ویژه شاه عباس اول صفوی (متوفی ۱۰۳۸) بود.سیدعلی به سبب دانش و فضیلتش مورد احترام همگان بود.کتاب المجرّبات الطبیة اثر اوست. در ۱۰۳۳، سیدعلی به همراه شاه عباس صفوی برای زیارت مرقد امیرمؤمنان(علیه السلام) به نجف رفت و با اصرار مردم آن جا برای طبابت در نجف سکونت گزید.از این زمان به سیدعلی حکیم شهرت یافت و فرزندانش نیز به همین نام مشهور شدند.
سیدمهدی حکیم
بنابر منابع شرح حال در پنجمین نسل از خاندان سیدعلی حکیم، عالم بزرگی به نام سیدمهدی حکیم ظهور کرد که از عالمان بزرگ نجف بود.سیدمهدی حکیم تحصیلات حوزوی را در محضر استادانی مانند ملاعلی خویی، محمدکاظم خراسانی، شیخ محمدحسین کاظمی، میرزا حسن شیرازی، ملاحسینقلی همدانی و شیخ محمدطه نجف به اتمام رساند و به درجه اجتهاد رسید .
← مرجعیت
فرزند بزرگ سیدمهدی به نام سیدمحمود در ۱۲۹۸ در نجف به دنیا آمد.وی تحصیلات حوزوی خود را در این شهر زیرنظر علمایی مانند شیخ محمد طه نجف، حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی، آخوند خراسانی، محمدسعید حبوبی، شیخ عبدالهادی شلیله، سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی و شیخ احمد آل کاشف الغطاء به پایان رساند و از استادان معروف فقه و اصول در حوزه نجف اشرف شد.
← آثار
...
در قرن یازدهم هجری، جد بزرگ این خاندان به نام سیدعلی حکیم، پسر سید مراد بن سیدشاه اسداللّه، طبیب ویژه شاه عباس اول صفوی (متوفی ۱۰۳۸) بود.سیدعلی به سبب دانش و فضیلتش مورد احترام همگان بود.کتاب المجرّبات الطبیة اثر اوست. در ۱۰۳۳، سیدعلی به همراه شاه عباس صفوی برای زیارت مرقد امیرمؤمنان(علیه السلام) به نجف رفت و با اصرار مردم آن جا برای طبابت در نجف سکونت گزید.از این زمان به سیدعلی حکیم شهرت یافت و فرزندانش نیز به همین نام مشهور شدند.
سیدمهدی حکیم
بنابر منابع شرح حال در پنجمین نسل از خاندان سیدعلی حکیم، عالم بزرگی به نام سیدمهدی حکیم ظهور کرد که از عالمان بزرگ نجف بود.سیدمهدی حکیم تحصیلات حوزوی را در محضر استادانی مانند ملاعلی خویی، محمدکاظم خراسانی، شیخ محمدحسین کاظمی، میرزا حسن شیرازی، ملاحسینقلی همدانی و شیخ محمدطه نجف به اتمام رساند و به درجه اجتهاد رسید .
← مرجعیت
فرزند بزرگ سیدمهدی به نام سیدمحمود در ۱۲۹۸ در نجف به دنیا آمد.وی تحصیلات حوزوی خود را در این شهر زیرنظر علمایی مانند شیخ محمد طه نجف، حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی، آخوند خراسانی، محمدسعید حبوبی، شیخ عبدالهادی شلیله، سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی و شیخ احمد آل کاشف الغطاء به پایان رساند و از استادان معروف فقه و اصول در حوزه نجف اشرف شد.
← آثار
...
wikifeqh: سادات_حکیم
[ویکی شیعه] خاندان حکیم، از خاندان های علمی و سیاسی شیعی در عراق. شاخص ترین فرد این خاندان سید محسن حکیم مرجع تقلید شیعیان است. وی در مقام مرجع تقلید شیعیان، به سیاست توجه ویژه ای داشت و در بسیاری از مسائل سیاسی روزگار خویش دخالت می کرد و فتوا می داد. فرزندان و نوادگان وی نیز در صحنه سیاسی عراق اثرگذار بوده اند. برخورد خشونت آمیز و همراه با قتل فرزندان افراد این خاندان در تاریخ سیاسی عراق بی سابقه است.
نسب خاندان حکیم به حسن مثنی، پسر امام حسن(ع) می رسد. در قرن یازدهم هجری، جد بزرگ این خاندان به نام سیدعلی حکیم، پسر سید مرادبن سیدشاه اسداللّه، طبیب ویژه شاه عباس اول صفوی (متوفی ۱۰۳۸) بود. سیدعلی به سبب دانش و فضیلتش مورد احترام همگان بود. کتاب المجرّبات الطبیة اثر اوست. در ۱۰۳۳، سیدعلی به همراه شاه عباس صفوی برای زیارت مرقد امیرمؤمنان(ع) به نجف رفت و با اصرار مردم آنجا برای طبابت در نجف سکونت گزید. از این زمان به سیدعلی حکیم شهرت یافت و فرزندانش نیز به همین نام مشهور شدند.
بنابر منابع شرح حال در پنجمین نسل از خاندان سیدعلی حکیم، عالم بزرگی به نام سیدمهدی حکیم ظهور کرد که از عالمان بزرگ نجف بود. سیدمهدی حکیم تحصیلات حوزوی را در محضر استادانی مانند ملا علی خویی، محمد کاظم خراسانی، شیخ محمدحسین کاظمی، میرزا حسن شیرازی، ملا حسینقلی همدانی و شیخ محمد طه نجف به اتمام رساند و به درجه اجتهاد رسید. زمانی که شیخ موسی شراره عاملی، مرجع شیعیان در بنت جبیل لبنان، فوت کرد، اهالی آنجا به طور مکرر از آیت اللّه محمدحسین کاظمی تقاضا کردند تا سیدمهدی حکیم به دیار آنان عزیمت کند، از این رو سیدمهدی به عنوان عالم دین، عازم آن دیار شد. او در ۸ صفر ۱۳۱۲ درگذشت و در بنت جبیل به خاک سپرده شد. مهم ترین آثار به جامانده از او عبارت اند از:
نسب خاندان حکیم به حسن مثنی، پسر امام حسن(ع) می رسد. در قرن یازدهم هجری، جد بزرگ این خاندان به نام سیدعلی حکیم، پسر سید مرادبن سیدشاه اسداللّه، طبیب ویژه شاه عباس اول صفوی (متوفی ۱۰۳۸) بود. سیدعلی به سبب دانش و فضیلتش مورد احترام همگان بود. کتاب المجرّبات الطبیة اثر اوست. در ۱۰۳۳، سیدعلی به همراه شاه عباس صفوی برای زیارت مرقد امیرمؤمنان(ع) به نجف رفت و با اصرار مردم آنجا برای طبابت در نجف سکونت گزید. از این زمان به سیدعلی حکیم شهرت یافت و فرزندانش نیز به همین نام مشهور شدند.
بنابر منابع شرح حال در پنجمین نسل از خاندان سیدعلی حکیم، عالم بزرگی به نام سیدمهدی حکیم ظهور کرد که از عالمان بزرگ نجف بود. سیدمهدی حکیم تحصیلات حوزوی را در محضر استادانی مانند ملا علی خویی، محمد کاظم خراسانی، شیخ محمدحسین کاظمی، میرزا حسن شیرازی، ملا حسینقلی همدانی و شیخ محمد طه نجف به اتمام رساند و به درجه اجتهاد رسید. زمانی که شیخ موسی شراره عاملی، مرجع شیعیان در بنت جبیل لبنان، فوت کرد، اهالی آنجا به طور مکرر از آیت اللّه محمدحسین کاظمی تقاضا کردند تا سیدمهدی حکیم به دیار آنان عزیمت کند، از این رو سیدمهدی به عنوان عالم دین، عازم آن دیار شد. او در ۸ صفر ۱۳۱۲ درگذشت و در بنت جبیل به خاک سپرده شد. مهم ترین آثار به جامانده از او عبارت اند از:
wikishia: خاندان_حکیم