حکومت حضرت داوود

[ویکی فقه] یکی از پیامبران بزرگی که علاوه بر قدرت معنوی و نبوت، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بود، حضرت داوود (علیه السلام) است که نام مبارکش شانزده بار در قرآن آمده است.
از ویژگی های حضرت داوود (علیه السلام) و پسرش سلیمان (علیه السلام) آن است که خداوند مقام رهبری و حکومت داری را به آنها داد.و این موضوع بیانگر آن است که: دین از سیاست جدا نیست، دین منهای سیاست، به معنی انسان بی بازو است؛ زیرا سیاست بازوی اجرایی دین است و سیاست بدون دین نیز عامل مخرب و ویرانگر است.پیامبران هرگاه زمینه را فراهم می دیدند، به تشکیل حکومت اقدام می نمودند.حضرت داوود (علیه السلام)، سپس پسرش سلیمان (علیه السلام) شرایط و زمینه را برای تشکیل حکومت فراهم دیدند، خداوند آنها را حاکم مردم نمود.بر همین اساس خداوند می فرماید: «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَةً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَینَ النَّاسِ بِالْحَقِّ؛ ای داوود! ما تو را خلیفه (و نمایندة) خود در زمین قرار دادیم، پس در میان مردم به حق داوری کن». نیز می فرماید: «وَ شَدَدْنا مُلْکَهُ وَ آتَیناهُ الْحِکْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ؛ و حکومت داوود (علیه السلام) را استحکام بخشیدیم و به او دانش و شیوة داوری عادلانه عطا کردیم». حضرت سلیمان (علیه السلام) پس از داوود (علیه السلام) وارث حکومت پدر شد و آن را به طور وسیع تر در اختیار گرفت (که در داستان های زندگی او خاطر نشان خواهد شد).
عمر طولانی برای جوان
عمر طولانی برای جوان به خاطر داوود (علیه السلام):
← بیان یک روایت
هم نشینی بانوی صبور با داوود (علیه السلام) در بهشت:
← بیان یک روایت
...