حکومت انبیا

[ویکی فقه] حکومت انبیا (قرآن). حکومت، حق الهی خداوند خالق، مربی و مالک جهان هستی و از جمله انسان است. حکومت و مدیریت بر انسان مطلقاً از آن خداوند است. هیچ کس حق حکومت بر انسان ها را ندارد، مگر آنکه خداوند این حق را به پیامبران و اولیای الهی (علیهم السلام) تفویض و واگذار کند. شـﺄن خلیفـﺓاللهی انسان و جانشینی خداوند در زمین هم چنین چیزی را اقتضا دارد.
انبیا (علیهم السلام) دارای حق حکومت و داوری بین مردم از جانب خداوند متعال هستند: «کان الناس امة وحدة فبعث الله النبیین مبشرین ومنذرین وانزل معهم الکتـب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه ومااختلف فیه...»؛ «مردم (در آغاز) یک دسته بودند (و تضادی در میان آنها وجود نداشت. به تدریج جوامع و طبقات پدید آمد و اختلافات و تضادهایی در میان آنها پیدا شد، در این حال) خداوند، پیامبران را برانگیخت تا مردم را بشارت و بیم دهند و کتاب آسمانی، که به سوی حق دعوت می کرد، با آنها نازل نمود تا در میان مردم، در آنچه اختلاف داشتند، داوری کند. (افراد باایمان، در آن اختلاف نکردند) تنها (گروهی از) کسانی که کتاب را دریافت داشته بودند، و نشانه های روشن به آنها رسیده بود، به خاطر انحراف از حق و ستمگری، در آن اختلاف کردند. خداوند، آنهایی را که ایمان آورده بودند، به حقیقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش، رهبری نمود. (اما افراد بی ایمان، هم چنان در گمراهی و اختلاف، باقی ماندند.) و خدا، هر کس را بخواهد، به راه راست هدایت می کند». «ما کان لبشر ان یؤتیه الله الکتـب والحکم والنبوة ثم یقول للناس کونوا عبادا لی من دون الله...»؛ «برای هیچ بشری سزاوار نیست که خداوند، کتاب آسمانی و حکم و نبوت به او دهد. سپس او به مردم بگوید: «غیر از خدا، مرا پرستش کنید!»؛ بلکه (سزاوار مقام او، این است که بگوید:) مردمی الهی باشید؛ آن گونه که کتاب خدا را می آموختید و درس می خواندید! (و غیر از خدا را پرستش نکنید!)».
← تفسیر آیه
۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۱۳.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکومت انبیا».
...