حکم تبذیر

[ویکی فقه] حکم تبذیر (قرآن). آیاتی از قرآن بیانگر حکم تبزیر است که تبذیر (مصرف بیجا و ریخت و پاش) را حرام دانسته است.
... ولا تبذر تبذیرا• ان المبذرین کانوا اخون الشیـطین.. " و حق نزدیکان را بپرداز، و (همچنین حق) مستمند و وامانده در راه را! و هرگز اسراف و تبذیر مکن، "• "چرا که تبذیرکنندگان، برادران شیاطینند "توجه به این نکته نیز لازم است که نهی از تبذیر بعد از دستور به ادای حق خویشاوندان و مستمند و ابن سبیل اشاره به این است که مبادا تحت تاثیر عواطف خویشاوندی و یا عاطفه نوع دوستی در مقابل مسکین و ابن السبیل قرار بگیرید و بیش از حد استحقاقشان به آنها انفاق کنید و راه اسراف را بپوئید که اسراف و تبذیر در همه جا نکوهیده است.
تبذیر کنندگان برادران شیطان
آیه بعد به منزله استدلال و تاکیدی بر نهی از تبذیر است، می فرماید: " تبذیر کنندگان برادران شیاطین هستند" (ان المبذرین کانوا اخوان الشیاطین). " و شیطان، کفران نعمتهای پروردگار کرد" (و کان الشیطان لربه کفورا). اما اینکه شیطان، کفران نعمتهای پروردگار را کرد روشن است، زیرا خداوند نیرو و توان و هوش و استعداد فوق العاده ای به او داده بود، و او اینهمه نیروها را در غیر موردش یعنی در طریق اغوا و گمراهی مردم صرف کرد. و اما اینکه تبذیر کنندگان برادران شیاطینند، به خاطر آنست که آنها نیز نعمتهای خداداد را کفران می کنند و در غیر مورد قابل استفاده صرف می نمایند. تعبیر به" اخوان" (برادران) یا به خاطر این است که اعمالشان همردیف و هماهنگ اعمال شیاطین است، همچون برادرانی که یکسان عمل می کنند، و یا به خاطر آنست که قرین و همنشین شیطان در دوزخند، همانگونه که در آیه ۳۹ از سوره زخرف بعد از آنکه قرین بودن شیطان را با انسان های آلوده بطور کلی بیان می کند می فرماید: و لن ینفعکم الیوم اذ ظلمتم انکم فی العذاب مشترکون