حکم ارث

[ویکی فقه] حکم ارث (قرآن). ارث از ریشه «ورث» به معنای آثار باقی مانده از شیء و انتقال اموال یا امور معنوی از انسان به دیگری است و در اصطلاح فقها عبارت از انتقال دارایی و ترکه میت به نزدیکان او در نسب و سبب می باشد.
وجوب پرداخت سهم الارث هر یک از ورثه، از ترکه میت واجب است.«ولکل جعلنا مولی مما ترک الولدان والاقربون والذین عقدت ایمـنکم فـاتوهم نصیبهم..؛ برای هر کسی، وارثانی قرار دادیم، که از میراث پدر و مادر و نزدیکان ارث ببرند و (نیز) کسانی که با آنها پیمان بسته اید، نصیبشان را بپردازید! خداوند بر هر چیز، شاهد و ناظر است.»
← تقسیم ارث طبق طبقات
به حساب آوردن زن بابا به عنوان ماترک میت حرام است.«یـایها الذین ءامنوا لا یحل لکم ان ترثوا النساء کرهـا...؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! برای شما حلال نیست که از زنان، از روی اکراه (و ایجاد ناراحتی برای آنها،) ارث ببرید! و آنان را تحت فشار قرار ندهید که قسمتی از آنچه را به آنها داده اید (از مهر)، تملک کنید! مگر اینکه آنها عمل زشت آشکاری انجام دهند. و با آنان، بطور شایسته رفتار کنید! و اگر از آنها، (بجهتی) کراهت داشتید، (فورا تصمیم به جدایی نگیرید! ) چه بسا چیزی خوشایند شما نباشد، و خداوند خیر فراوانی در آن قرار می دهد.»(آیه یاد شده دلالت بر حرمت ارث بردن زن بابا دارد، چون ناظر به سنت جاهلیت است که بعد از مرگ پدر، زن بابا از جمله ماترک میت حساب می شد و فرزندان آن یا اولیا و خویشاوندانش آن را به ارث می بردند و به دلخواه با وی رفتار می کردند.)
← رسم دوران جاهلیت
تصرف در ارث یتیمان حرام است.«کلا بل لا تکرمون الیتیم• وتاکلون التراث اکلا لما. چنان نیست که شما می پندارید شما یتیمان را گرامی نمی دارید، • .... • و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می خورید.»(بنا بر قولی، مقصود از «تراث» سهم الارث یتیم است.)
← خودن مال یتیم
...