حوضچه تبخیر نمک

حوضچه های تبخیر نمک، حوضچه های کم عمقی هستند که توسط انسان برای استخراج نمک از آب دریا ساخته و طراحی شده اند. [ ۱] آب دریا یا آبی که حاوی نمک است به داخل این حوضچه ها ریخته می شود و با استفاده از عمل تبخیر به طور معمول نمک به عنوان محصول به دست می آید. همچنین این حوضچه ها سبب به وجود آمدن موجودات آبزی ای می شوند که به عنوان غذای اصلی پرندگان دریایی به حساب می آیند. این حوضچه ها به طور معمول با استفاده از خاکریزها از یکدیگر جدا می شوند. با توجه به میزان غلظت به وجود آمدن جلبک ها رنگ این حوضچه ها از سبز کمرنگ تا قرمز روشن متغیر است، همچنین تغییر رنگ در این حوضچه ها نشان دهندهٔ مقدار غلظت نمک به وجود آمده می باشد.
در حوضچه هایی با غلظت نمک کم جلبک های سبز و موجودات میکروسکپی از خود رنگ سبز تولید می کنند، در حوضچه هایی با غلظت نمک بالاتر جانوران ذره بینی به نام ( Dunaliella salina ) که به جلبک صورتی معروف هستند رنگ حوضچه را به صورت مایل به قرمز در می آورند. همچنین موجوادت ذره بینی دیگری از جمله آرتمیا باعث به وجود آمدن رنگ نارنجی در بعضی از حوضچه ها می شوند.
از جملهٔ مهم ترین این حوضچه ها: حوضچه ای در خلیج سانفرانسیسکو در آمریکا، حوضچه ای در دریای مرده در نزدیکی اسرائیل و اردن و حوضچه ای در نزدیکی غرب استرالیا[ ۲]
از دیگر روش های تولید نمک ایجاد «تشت های نمک» است که در این روش حوضچه هایی ساخته شده اند و در درون آن ها از آب شور استفاده می شود این حوضچه ها معمولاً در نزدیکی منبع نمک ساخته می شوند و برای سریع تر کردن تولید نمک در این مناطق از گرمای اضافی استفاده می شود این کار به وسیله ایجاد آتش در زیر حوضچه ها و گرم کردن آب شور درون آن ها انجام می شود.
تا پیش از جنگ جهانی دوم مصری ها در اسکندریه روش ویژهٔ خود را برای استخراج نمک داشتند. آن ها ستونی در وسط حوضچه ها ساخته بودند و پس از پر کردن آن ها از آب دریا، حوضچه ها را به حال خود رها می کردند تا خشک شوند و آنگاه نمک را که بر دیوارهٔ ستون باقی مانده بود به آسانی جمع آوری می کردند.