حنان

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
حنّان از اسمای خدا و به معنای رحیم است و آن از «حَنَان» به معنای رحمت است.
این اسم الهی از آیه 13 سوره مریم (19) «وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا» انتزاع شده است.

[ویکی فقه] حنان (قرآن). حنان از اسمای خدا و به معنای رحیم است و آن از «حنان» به معنای رحمت است.
این اسم الهی از آیه ۱۳ سوره مریم «و حنانا من لدنا» انتزاع شده است.حنان به معنای عاطفه به خرج دادن و شفقت کردن است، راغب گفته: از آنجایی که اشفاق جدای از رحمت فرض ندارد، لذا خدای تعالی از رحمت به" حنان" تعبیر کرده، و فرموده: " و حنانا من لدنا" و از همین باب است" حنان منان" و کلمه: " حنانیک" به معنای اشفاق بعد از اشفاق است.و در آیه شریفه" حنان" به رحمت تفسیر شده و شاید مراد به آن نبوت و یا ولایت باشد نظیر قول نوح (علیه السّلام) که فرمود: " و آتانی رحمة من عنده" و قول صالح که فرمود:" و آتانی منه رحمة" که در هر دو جا مقصود از رحمت نبوت است.بعضی دیگر" حنان" را به محبت تفسیر کرده اند، و شاید منظور از آن محبت مردم نسبت به او است هم چنان که درباره موسی فرموده که ما محبت تو را در دل ها انداختیم: " و القیت علیک محبة منی" که خواسته باشد در باره یحیی (علیه السّلام) هم بفرماید او را چنان کردیم که هر کس دیدارش کند دوستش بدارد.بعضی دیگر حنان را به تعطف و رحمت و رقت و دلسوزی نسبت به مردم تفسیر کرده اند، یعنی یحیی (علیه السّلام) نسبت به مردم رؤوف و خیرخواه بود، به سوی خدا هدایتشان می کرد، و به توبه وادارشان می نمود، و به همین جهت در عهد جدید او را" یوحنای معتمد" نامیده.و بعضی دیگر آن را تفسیر کرده اند به اینکه مورد حنان خدا بوده، یعنی خدا نسبت به او محبت داشته، چون به طوری که در روایات آمده هر وقت خدا را ندا می داده خدای تعالی جوابش را می داده و چون کلمه مورد بحث نکره یعنی بدون الف و لام آمده دلالت می کند بر اینکه خدای تعالی حنان مخصوصی به او داشته است.
دیدگاه علامه طباطبایی
و لیکن آنچه از سیاق بر می آید مخصوصا از نظر اینکه" حنان" را مقید به قید" من لدنا" نموده و با در نظر گرفتن اینکه این کلمه جز در مواردی که اسباب طبیعی و عادی یا مؤثر نیست و یا در نظر گرفته نشده آورده نمی شود این است که مراد از" حنان" یک نوع عطف الهی و انجذاب مخصوصی است بین یحیی و بین پروردگارش، که در غیر او سابقه و مانند ندارد، و بنا بر این تفسیر دوم و سوم از اعتبار ساقط می شود.

حنان (کاهن). حنان ( یونانی کوینه: Ἅννας؛ عبری: חָנָן ؛ زاده ۲۲ یا ۲۳ پیش از میلاد – زمان مرگ نامعلوم ) یا آناس ( انگلیسی: Annas ) که با نام های آنانوس[ ۱] و آنانیاس[ ۲] هم شناخته می شود، نخستین کاهن اعظم یهودیه در سال ۶ پس از میلاد بود که به دستور آریستوکرات رومی کیرینیوس به این مقام منصوب شد.
نام حنان در انجیل و ذکر مصائب عیسی و به ویژه در نمایش های مصائب آمده است که عیسی را پیش از بردن نزد پونتیوس پیلاطس و محاکمه اش، ابتدا نزد او می آوردند. حنان، پدرزن قیافا بود و نقش مهمی در به قدرت رسیدن او پس از خود داشت. مطابق روایت انجیل یوحنا ( ۱۲:۱۰ ) خانوادهٔ حنان در توطئهٔ قتل ایلعازر دست داشتند. مابین سال های ۱۸ تا ۳۶ پس از میلاد، شهرسالار و حاکم منطقه - والریوس گراتوس - قیافا را به سِـمَت کاهنی اعظم گماشت[ ۳] و او به مدت ۱۸ سال در این منصب ماند که نشانگر رابطهٔ خوبش با مقامات روم بود، به نحوی که پونتیوس پیلاطس جانشین والریوس گراتوس هم او را در این منصب حفظ کرد. [ ۴] اگر چه در جریان محاکمه عیسی قیافا کاهن اعظم بود، اما حنان که پدرشوهرش و دارندهٔ سابق این منصب بود، بدون شک قدرت زیادی در این حوزه داشت. [ ۵] مطابق انجیل یوحنا، عیسی را نخست نزد حنان آوردند که کاخِ محل زندگی اش نزدیک تر بود. [ ۶] مطابق نسخه شاه جیمز کتاب مقدس، پس از عید پنجاهه، حنان ریاست مجلس و دادگاه سنهدرین را بر عهده داشت که پطرس و یوحنا دو حواری عیسی را به آنجا آوردند.
حنان رسماً به مدت ده سال ( ۶ تا ۱۵ پس از میلاد ) به عنوان کاهن اعظم خدمت کرد تا آن که در سن ۳۶ سالگی توسط حاکم وقت والریوس گراتوس خلع شد. با این وجود، با آنکه او به طور رسمی مقامی نداشت، حنان همچنان به عنوان یکی از تأثیرگذارترین افراد سیاسی و اجتماعی کشور باقی ماند، که بخشی از این قدرت مربوط به این واقعیت بود که پنج پسر و دامادش قیافا همگی به عنوان کاهنان اعظم خدمت کردند. [ ۷]
تاریخ دقیق مرگ او نامعلوم است. پسرش «حنان کوچک»، همچنین به نام «حنان پسر حنان» هم شناخته می شود، در سال ۶۶ پس از میلاد به دلیل طرفداری از برقراری صلح با روم ترور شد. [ ۲]

حَنّان (Annas)
یهودی ثروتمندی از فرقه صدّوقی که کوئیرینوس۱، والی رومی سوریه، در ۶م به کهانت اعظم گماشت و والریوس گراتوس۲ در ۱۵م برکنارش کرد. پنج پسر او و نیز دامادش بر همین کرسی تکیه زدند. به استناد آیاتی از لوقا۳ (۲:۳) و یوحنا۴ (۱۳:۱۸ـ۲۴) او رئیس جلسۀ بازجویی از عیسی مسیح پس از دستگیری اش بود و به سبب پافشاری بر محاکمه و اعدام عیسی متهم به عدول از احکام شرع یهود است.
QuiriniusValerius GratusLukeJohn