قصه راز حلیمه گویمت
تا زداید داستان او غمت.
مولوی.
حلیمه سعدیه
لغت نامه دهخدا
قصه راز حلیمه گویمت
تا زداید داستان او غمت.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] سیره نویسان در کتب خود، حلیمه سعدیه را جزء مادران رضاعی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و در شمار بانوانی قرار داده اند که به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) شیر داده است.
متأسفانه از او و چندوچون زندگی اش، خبر چندانی در دست نداریم؛ بیش ترین اطلاعاتی که از او در تاریخ ثبت و ضبط شده است، متوجه ایام طفولیت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) است که البته برخی از موارد آن با اوهام و افسانه های عجیبی نیز توام گردیده است.حلیمه دختر عبدالله بن حارث معروف به ابوذؤیب بوده، سلسله نسبش به قیس بن عیلان بن مضر می رسید. بدین ترتیب نسب او، با نسب رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در «مضر» که جد هفدهم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز به شمار می رود، مشترک می گردد. سلسله نسب کامل او به این شرح است:حلیمه بنت ابی ذؤیب عبدالله بن حارث بن شجنة بن ناصرة بن فصیة بن سعد بن بکر بن هوازن بن منصور بن عکرمة بن خصفة بن عیلان بن مضر. پدر حلیمه، ابوذُؤَیْب عبدالله بن حارث بن شِجْنَه سَعدی، از قبیله سعد بن بکر بن هَوازِن بود.
همسر
همسر حلیمه، حارث بن عبدالعُزّی بن رفاعه نام داشت و کنیه اش ابوکبشه بود. ظاهراً یکی از دلایلی که قریش پیامبر را ابن ابی کبشه می خواندند، همین بوده است.
فرزندان
عبدالله، انیسه و حذاقه (جذامه ـ حذافه) که به شیما معروف بود، فرزندان حلیمه به شمار می آمدند.
دایگی حلیمه برای محمد
...
متأسفانه از او و چندوچون زندگی اش، خبر چندانی در دست نداریم؛ بیش ترین اطلاعاتی که از او در تاریخ ثبت و ضبط شده است، متوجه ایام طفولیت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) است که البته برخی از موارد آن با اوهام و افسانه های عجیبی نیز توام گردیده است.حلیمه دختر عبدالله بن حارث معروف به ابوذؤیب بوده، سلسله نسبش به قیس بن عیلان بن مضر می رسید. بدین ترتیب نسب او، با نسب رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در «مضر» که جد هفدهم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز به شمار می رود، مشترک می گردد. سلسله نسب کامل او به این شرح است:حلیمه بنت ابی ذؤیب عبدالله بن حارث بن شجنة بن ناصرة بن فصیة بن سعد بن بکر بن هوازن بن منصور بن عکرمة بن خصفة بن عیلان بن مضر. پدر حلیمه، ابوذُؤَیْب عبدالله بن حارث بن شِجْنَه سَعدی، از قبیله سعد بن بکر بن هَوازِن بود.
همسر
همسر حلیمه، حارث بن عبدالعُزّی بن رفاعه نام داشت و کنیه اش ابوکبشه بود. ظاهراً یکی از دلایلی که قریش پیامبر را ابن ابی کبشه می خواندند، همین بوده است.
فرزندان
عبدالله، انیسه و حذاقه (جذامه ـ حذافه) که به شیما معروف بود، فرزندان حلیمه به شمار می آمدند.
دایگی حلیمه برای محمد
...
wikifeqh: حلیمه_سعدیه
[ویکی شیعه] حلیمه سعدیه، مادر رضاعی پیامبر(ص)، که پس از ثُوَیبه، شیردادن به حضرت رسول(ص) را برعهده گرفت، حلیمه پس از برعهده گرفتن شیردهی به پیامبر(ص) آثار خیر و برکت را در زندگی اش مشاهده کرد.
پیامبر اکرم(ص) تا ۴ یا ۵ سالگی در قبیله بنی سعد ماند. سیره نگاران واقعه ساختگی شق البطن یا شق الصدر را مربوط به این دوران می دانند. رسول خدا(ص) به حلیمه به دیده احترام می نگریست و در موارد مختلف نسبت به وی بذل و بخشش کریمانه داشت.
پدر حلیمه، ابو ذُؤَیب عبداللّه بن حارث بن شِجْنَه سَعدی، از قبیله سعد بن بکر بن هَوازِن بود.
پیامبر اکرم(ص) تا ۴ یا ۵ سالگی در قبیله بنی سعد ماند. سیره نگاران واقعه ساختگی شق البطن یا شق الصدر را مربوط به این دوران می دانند. رسول خدا(ص) به حلیمه به دیده احترام می نگریست و در موارد مختلف نسبت به وی بذل و بخشش کریمانه داشت.
پدر حلیمه، ابو ذُؤَیب عبداللّه بن حارث بن شِجْنَه سَعدی، از قبیله سعد بن بکر بن هَوازِن بود.
wikishia: حلیمه_سعدیه
[ویکی اهل البیت] حلیمه دختر ابوذؤیب «عبدالله بن حارث» و از قبیله بنی سعد و دایه ی پیامبر گرامی اسلام است.
نسب حلیمه به قبائل هوازن می رسد، چنانچه شوهرش حارث بن عبدالعزی (که پدر رضاعی رسول خدا صلی الله علیه و آله است) از همان قبیله است و نسبش به «هوازن» می رسد.
و فرزندان حلیمه نیز از شوهرش حارث بن عبدالله سه فرزند بود یک پسر به نام «عبدالله» که در هنگام شیرخوارگی همین عبدالله بود که حلیمه به مکه آمد و رسول خدا صلی الله علیه و آله را بدو سپردند و او از شیر فرزندش عبدالله، آن حضرت را شیر داد. و دو دختر به نام های «انیسه» و «حذافة» که این حذافة نام دیگری هم داشت و آن «شیماء» بود و به همان نام دوم معروف شد، و همین «شیماء» بود که در جنگ حنین، یا پس از آن، هنگام محاصره طائف بدست مسلمانان اسیر شد و چون خود را معرفی کرد، او را به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند و آن حضرت او را آزاد کرده و مورد اکرام خویش قرار داد به شرحی که در جای خود مذکور است.
و این حلیمه عموزاده رسول خدا (یعنی ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب) را نیز شیر داده بود، و او نیز برادر رضاعی آن حضرت بود. و چنانچه از مقریزی در کتاب «امتاع الاسماع» نقل شده که حمزة بن عبدالمطلب نیز در همین قبیله «بنی سعد» شیرخورده و بزرگ شده، و زنی که حمزه را شیر داده بود روزی به نزد حلیمه رفت و رسول خدا را نزد وی دید و به آن حضرت شیر داد، و از این رو حمزه از دو سوی برادر رضاعی رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، یکی از سوی «ثویبه» و دیگری از سوی زن شیرده قبیله سعدیه.
بزرگان قریش و اشراف مکه معمولا بچه های نوزاد خود را برای شیردادن و بزرگ کردن به زنان قبایل بادیه نشین می سپردند، و برای این عمل آن ها علل و جهاتی ذکر کرده اند و از آن جمله این بود که:
1- هوای آزاد و محیط بی سر و صدای صحرا موجب محکم شدن استخوان و رشد و تربیت سالم جسم و جان بچه می شد، و افرادی که در آن هوای آزاد تربیت می شدند روح شان نیز همانند هوای آزاد بیابان پرورش می یافت.
2- زنانی که بچه های خود را به صحرا برده و به زنان بادیه نشین می سپردند فرصت بیشتر و بهتری برای خانه داری و جلب رضایت شوهر پیدا می کردند و این مسئله در زندگی داخلی و محیط خانه آنان بسیار مؤثر بود.
3- اعراب صحرا عموما زبان شان فصیح تر از شهرنشینان بود و این یا به خاطر آن بود که زبان مردم شهر در اثر رفت و آمد کاروانیان مختلف و اختلاط و آمیزش با افراد گوناگون اصالت خود را از دست می داد و لهجه صحرانشینان که آمیزشی با کسی نداشتند به اصالت و فصاحت خود باقی بود، یا هوای آزاد بیابان در این جریان مؤثر بود و شاید جهات دیگری نیز بوده که در این فصاحت لهجه تأثیر داشته است.
نسب حلیمه به قبائل هوازن می رسد، چنانچه شوهرش حارث بن عبدالعزی (که پدر رضاعی رسول خدا صلی الله علیه و آله است) از همان قبیله است و نسبش به «هوازن» می رسد.
و فرزندان حلیمه نیز از شوهرش حارث بن عبدالله سه فرزند بود یک پسر به نام «عبدالله» که در هنگام شیرخوارگی همین عبدالله بود که حلیمه به مکه آمد و رسول خدا صلی الله علیه و آله را بدو سپردند و او از شیر فرزندش عبدالله، آن حضرت را شیر داد. و دو دختر به نام های «انیسه» و «حذافة» که این حذافة نام دیگری هم داشت و آن «شیماء» بود و به همان نام دوم معروف شد، و همین «شیماء» بود که در جنگ حنین، یا پس از آن، هنگام محاصره طائف بدست مسلمانان اسیر شد و چون خود را معرفی کرد، او را به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند و آن حضرت او را آزاد کرده و مورد اکرام خویش قرار داد به شرحی که در جای خود مذکور است.
و این حلیمه عموزاده رسول خدا (یعنی ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب) را نیز شیر داده بود، و او نیز برادر رضاعی آن حضرت بود. و چنانچه از مقریزی در کتاب «امتاع الاسماع» نقل شده که حمزة بن عبدالمطلب نیز در همین قبیله «بنی سعد» شیرخورده و بزرگ شده، و زنی که حمزه را شیر داده بود روزی به نزد حلیمه رفت و رسول خدا را نزد وی دید و به آن حضرت شیر داد، و از این رو حمزه از دو سوی برادر رضاعی رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، یکی از سوی «ثویبه» و دیگری از سوی زن شیرده قبیله سعدیه.
بزرگان قریش و اشراف مکه معمولا بچه های نوزاد خود را برای شیردادن و بزرگ کردن به زنان قبایل بادیه نشین می سپردند، و برای این عمل آن ها علل و جهاتی ذکر کرده اند و از آن جمله این بود که:
1- هوای آزاد و محیط بی سر و صدای صحرا موجب محکم شدن استخوان و رشد و تربیت سالم جسم و جان بچه می شد، و افرادی که در آن هوای آزاد تربیت می شدند روح شان نیز همانند هوای آزاد بیابان پرورش می یافت.
2- زنانی که بچه های خود را به صحرا برده و به زنان بادیه نشین می سپردند فرصت بیشتر و بهتری برای خانه داری و جلب رضایت شوهر پیدا می کردند و این مسئله در زندگی داخلی و محیط خانه آنان بسیار مؤثر بود.
3- اعراب صحرا عموما زبان شان فصیح تر از شهرنشینان بود و این یا به خاطر آن بود که زبان مردم شهر در اثر رفت و آمد کاروانیان مختلف و اختلاط و آمیزش با افراد گوناگون اصالت خود را از دست می داد و لهجه صحرانشینان که آمیزشی با کسی نداشتند به اصالت و فصاحت خود باقی بود، یا هوای آزاد بیابان در این جریان مؤثر بود و شاید جهات دیگری نیز بوده که در این فصاحت لهجه تأثیر داشته است.
wikiahlb: حلیمه_سعدیه
دانشنامه آزاد فارسی
حَلیمۀ سَعدیّه
بانویی از قبیلۀ بنی سعد، که پیامبر (ص) را شیر داد و مدتی آن حضرت را در بادیه پرورش داد و پرستاری کرد و کرامت ها از آن حضرت دید. بعد از بعثت همراه شوهرش نزد پیامبر آمد و هر دو مسلمان شدند. پیامبر (ص) او را گرامی می داشت.
بانویی از قبیلۀ بنی سعد، که پیامبر (ص) را شیر داد و مدتی آن حضرت را در بادیه پرورش داد و پرستاری کرد و کرامت ها از آن حضرت دید. بعد از بعثت همراه شوهرش نزد پیامبر آمد و هر دو مسلمان شدند. پیامبر (ص) او را گرامی می داشت.
wikijoo: حلیمه_سعدیه
پیشنهاد کاربران
حَلیمِه بِنتِ ذُؤَیْب مشهور به حَلیمهٔ سَعدیّه دومین دایه محمد پیامبر اسلام، پس از ثُوَیبه و مادر رضاعی وی بود.
پدر حلیمه، ابو ذُؤَیب عبداللّه بن حارث بن شِجْنَه سَعدی، از قبیلهٔ سعد بن بکر بن هوازن بود.
... [مشاهده متن کامل]
همسر وی حارث بن العبدالعزی بود. فرزندان وی و حارث، پسری به نام عبدالله بن حارث و دو دختر به نام های انیسه بنت حارث و حذافه بنت حارث بودند.
کنیه همسر حلیمه ابوکبشه بود، ظاهراً یکی از دلایلی که قریش پیامبر را ابن ابی کبشه می خواندند، همین بوده است.
حلیمه در سالی که قحطی بزرگی میان قبیله بنی سعد افتاده بود، همراه با نُه تن از زنان قبیله، برای امرار معاش از طریق شیردهی به کودکان قبایل ثروتمند مکه، عازم این شهر شد، اما چون مرکب او از شدت تنگدستی و قحطی ناتوان و لاغر بود، از دیگران عقب افتاد و دیر به مکه رسید. در نتیجه، فقط نوه عبدالمطلب مانده بود که به دلیل یتیم بودنش، کسی حاضر نشده بود به او شیر بدهد، زیرا می ترسیدند دستمزد مناسبی دریافت نکنند. حلیمه دایگی محمد را بر عهده گرفت.
حلیمه پس از ثُوَیبه، کنیز ابولهب که چند روزی به پیامبر شیر داد، شیردادن به محمد را برعهده گرفت.
پس از ظهور اسلام ، حلیمه و شوهرش نزد پیامبر و خدیجه رفتند و اسلام آوردند و با پیامبر بیعت کردند.
بنا به برخی روایت ها حلیمه قبل از فتح مکه ( رمضان سال ۸ قمری ) درگذشت. مقبره او در قسمت شمال شرقی قبرستان بقیع قرار دارد.
پدر حلیمه، ابو ذُؤَیب عبداللّه بن حارث بن شِجْنَه سَعدی، از قبیلهٔ سعد بن بکر بن هوازن بود.
... [مشاهده متن کامل]
همسر وی حارث بن العبدالعزی بود. فرزندان وی و حارث، پسری به نام عبدالله بن حارث و دو دختر به نام های انیسه بنت حارث و حذافه بنت حارث بودند.
کنیه همسر حلیمه ابوکبشه بود، ظاهراً یکی از دلایلی که قریش پیامبر را ابن ابی کبشه می خواندند، همین بوده است.
حلیمه در سالی که قحطی بزرگی میان قبیله بنی سعد افتاده بود، همراه با نُه تن از زنان قبیله، برای امرار معاش از طریق شیردهی به کودکان قبایل ثروتمند مکه، عازم این شهر شد، اما چون مرکب او از شدت تنگدستی و قحطی ناتوان و لاغر بود، از دیگران عقب افتاد و دیر به مکه رسید. در نتیجه، فقط نوه عبدالمطلب مانده بود که به دلیل یتیم بودنش، کسی حاضر نشده بود به او شیر بدهد، زیرا می ترسیدند دستمزد مناسبی دریافت نکنند. حلیمه دایگی محمد را بر عهده گرفت.
حلیمه پس از ثُوَیبه، کنیز ابولهب که چند روزی به پیامبر شیر داد، شیردادن به محمد را برعهده گرفت.
پس از ظهور اسلام ، حلیمه و شوهرش نزد پیامبر و خدیجه رفتند و اسلام آوردند و با پیامبر بیعت کردند.
بنا به برخی روایت ها حلیمه قبل از فتح مکه ( رمضان سال ۸ قمری ) درگذشت. مقبره او در قسمت شمال شرقی قبرستان بقیع قرار دارد.
