حلال زاده

[ویکی فقه] حلال زاده به زاده شده از راه مشروع یا در حکم مشروع گفته می شود.
فرزندی که از راه آمیزش مشروع، مانند ازدواجِ صحیح یا در حکم مشروع، مانند آمیزش به شبهه زاده شده است، حلال زاده نامیده می شود
کاربرد حلال زاده در فقه
از آن در بابهای اجتهاد و تقلید، صلات، نکاح، قضاء و شهادات سخن گفته اند.فقدان صفت حلال زادگی موجب سلب صلاحیت و اهلیت داشتن برای امور زیر است: مرجعیت تقلید، امامت جمعه و جماعت، قضاوت و گواهی دادن (شهادت) نزد قاضی.
حکم کسی که حلال زاده بودنش مشکوک است
کسی که حلال زاده بودنش مشکوک است، با داشتن پدر و مادری مشخص، محکوم به حلال زادگی است و اگر نداشته باشد، مانند کودکی که در سرزمین اسلام یا کفر پیدا شده، آیا محکوم به حلال زادگی است یا نه؟ ظاهر کلمات فقیهان قول نخست است. هرچند برخی آن را خالی از اشکال ندانسته اند. کودک زاده شده از آمیزش حرام به حرمت عرضی ، مانند آمیزش در حال حیض، حلال زاده است.