حق الناس

[ویکی فقه] حق الناس، به حق ثابت برای دیگری می باشد.
حق الناس، مقابل حق اللَّه عبارت است از متعلقالزامشرعی که به لحاظ مصلحت غیر، تشریع شده است، مانند وجوبادایامانت به صاحبش و حرمتتصرف در مال دیگری بدون اذن او.
منبع
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج ۳،ص ۳۴۱
...

[ویکی شیعه] حَق ُّالناس حقوق مردم بر ذمه انسان است؛ که در برابر حق الله (حقوق خدا بر ذمه بندگان) قرار دارد. حق‎الناس به حقوق مالی اختصاص ندارد و جان و آبروی افراد را نیز دربرمی گیرد. برخی از حقوق مردم عبارت است از: سرقت، قَذْف، غیبت و سخن چینی. حق الناس با توبه و شهادت در راه خدا که با آن همه گناهان پاک می شود، بخشیده نمی شود. حق الناس باید جبران شود یا صاحب حق آن را ببخشد.
در احکام قضایی دین اسلام، میان حق‎الناس و حق الله تفاوت هایی وجود دارد؛ مثلا اجرای حکم در حق الناس به درخواست صاحب حق نیاز دارد؛ ولی در حق اللّه مشروط به مطالبه کسی نیست.
در دین اسلام حقوق به حق الناس و حق الله تقسیم می شوند. مراد از حق الناس، حقوق مردم بر ذمه انسان است که در مقابلِ حقوق خدا بر ذمه انسان قرار می گیرد. حق الناس ها به نوعی حق الله محسوب می شوند؛ ولی هنگامی که این اصطلاح در برابر حق الله به کار می رود، منظور از آن تنها دسته ای از حقوق است که به حق مردم بر انسان اشاره دارد.

[ویکی اهل البیت] حق النّاس، اصطلاح مشهور در فقه و حقوق به معنای حقوق مردم بر یکدیگر است؛ حقوقی که برای حفظ مصالح خاص دنیوی اشخاص و برای تثبیت حقی برای آنان وضع شده است.
حقوقی که از احکام شرعی ناشی می شود، گاه متضمن حق مالی یا غیرمالی به سود یک شخص بر عهده شخصی دیگر است مانند دیون و حق قصاص، که آن را حق الناس می نامند.
در احادیث و منابع فقهی، گاه به جای حق الناس از تعابیری چون حق عبد، حق عباد، حق آدمی، حق آدمیین و حقوق مسلمین استفاده شده است.

حقُّ الناس
رجوع شود به:حق الله