حضرت محمد بن عبدالله

1. �یس�: این کلمه مرکب از �یا� ( حرف ندا ) و �سین�؛ یعنى شخص پیامبر اسلام است، و به این ترتیب پیامبر ( ص ) را براى بیان مطالب بعد مخاطب می سازد. [1]
در احادیث مختلفى نیز آمده است که این کلمه یکى از نام هاى پیغمبر اسلام است؛ زیرا در این آیات روى سخن تنها به پیامبر ( ص ) است؛ لذا در روایتى امام صادق ( ع ) می فرماید: �یس، نام رسول خدا ( ص ) است و دلیلش این است که بعد از آن می فرماید: تو از مرسلین و بر صراط مستقیم هستى�. [2]
محمد حنفیه گفته است: معنای �یس�، �یا محمد� است. بعضى دیگر گفته اند: معنایش �یا سید الاوّلین و الآخرین� است. [3]
2. �طه�: امام صادق ( ع ) می فرماید: �طه، از اسامى پیامبر است و معناى آن "یا طالب الحقّ، الهادى الیه" ( اى کسى که طالب حقى، و هدایت کننده به سوى آنى ) است�. [4]
�طه�، مرکب از دو حرف رمزى است؛ �طا� اشاره به �طالب الحقّ� و �ها� اشاره به �هادى الیه� می باشد. این کلمه مانند �یس� بر اثر گذشت زمان، تدریجاً به صورت �اسم خاص� براى پیامبر اسلام ( ص ) در آمده است، تا آن جا که آل پیامبر ( ص ) را نیز �آل طه� می گویند، و از حضرت مهدى ( عج ) در دعاى ندبه �یابن طه� تعبیر شده است.

[1]. مکارم شیرازى ناصر، تفسیر نمونه، ج 18، ص 315، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
[2]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج ‏2، ص 211، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق.
[3]. طبرسى فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج 8، ص 650، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.
[4]. شیخ صدوق، معانی الاخبار، قم، ص 22، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق.

3. �رَؤُفٌ رَحیم�. [3]
4. �مُنذِر�. [4]
5. �نَجم�: از امام صادق ( ع ) درباره آیه �وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُون‏�، [5] پرسیده شد و آن حضرت فرمود: �ستاره، رسول خدا ( ص ) است و علامات ائمه ( ع ) می باشند�. ‏[6]
۶. �امین�؛[7] یعنی کسی که در امانت خیانت نکرده و مورد اطمینان و اعتماد مردم است. [8]
۷. �بَشیر� ( بشارت دهنده ) ؛ در روایتی می خوانیم وقتی از پیامبر اکرم ( ص ) علت لقب �بشیر� پرسیده شد، آن حضرت فرمود: �[برای این که] کسی که از خدا اطاعت کند، به او بهشت را بشارت می دهم�. [9]
۸. �سید المرسلین�؛[10] امام سجاد ( ع ) در دعایی با ذکر این لقب بر پیامبر ( ص ) درود می فرستد: �اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ سَیِّدِ الْمُرْسَلِین�. [11]‏
القاب و صفات دیگری نیز برای پیامبر اسلام ( ص ) ذکر شده است؛[12] مانند این که در روایتی رسول خدا ( ص ) نام ها و القاب خود را این گونه بیان می فرماید: �محمد�، �احمد�، �ماحى� که خداوند به وسیله من کفر را محو می فرماید، [13] �حاشر� که پروردگار [در قیامت] مردم را مقابل من جمع خواهد کرد، �عاقب� که پس از من رسول و پیغمبرى نخواهد بود�. [14]

[1]. مانند: اعراف، 158؛ توبه 120؛ احزاب، 21 و 40.
[2]. احزاب، 40.
[3]. توبه، 128.
[4]. رعد، 7. ر. ک: طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏1، ص 47 – 48، قم، مؤسسه آل البیت ( ع ) ‏، چاپ اول، 1417ق.
[5]. �و [نیز] علاماتى قرار داد و [شب هنگام] به وسیله ستارگان هدایت مى‏شوند�؛ نحل، 16.
[6]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ‏1، ص 206، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[7]. قطب الدین راوندی، سعید بن عبدالله، الخرائج و الجرائح، ج ‏1، ص 126، قم، مؤسسه امام مهدی ( عج ) ، قم، چاپ اول، 1409ق؛ بیهقی، ابو بکر احمد بن حسین، دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة، ج ‏1، ص 90، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1405ق.
[8]. ر. ک: �محمد امین�، سؤال 12721.
[9]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج ‏2، ص 365، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق.
[10]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ( ع ) ، ج ‏1، ص 152، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.
[11]. علی بن الحسین ( ع ) ، الصحیفة السجادیة، ص 88، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، 1376ش.
[12]. ر. ک: �نام پیامبر در آسمان ها�، سؤال 15241؛ �نام حضرت محمد ( ص ) در قرآن�، سؤال 3092؛ ابن سید الناس‏، عیون الاثر، ج ‏2، ص 382، بیروت، دار القلم‏، چاپ اول، 1414ق؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج ‏16، ص 82، � باب 6 أسمائه ( ص ) ‏�، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1363ش.
[13]. معنای دیگری نیز برای �ماحی� بیان شده است؛ یعنی: خداوند گناهان پیروان او را به وسیله آن حضرت محو خواهد کرد. إعلام الورى بأعلام الهدى، ج ‏1، ص 49.
[14]. إعلام الورى بأعلام الهدى، ج ‏1، ص 49؛ دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة، ج ‏1، ص 152.