[ویکی اهل البیت] حضرت هود علیه السلام یکی از پیامبران مرسل و صالح و از اولین کسانی بود که به ابراهیم علیه السلام ایمان آورد. او در برابر قوم سرکش و شهوت پرستی قرار داشت و آنها را به آیین ابراهیم فرامی خواند ولی آنها از اطاعت دستورهای او سرپیچی می کردند، تا جایی که طغیانگری ملکه آنان شد و کلمه عذاب الهی در حقشان محقق گردید. هنگام طلوع فجر، صیحه آن قوم را فراگرفت و خدای عزوجل سنگی از گل نشاندار بر آنان ببارید و شهرهایشان را زیر و رو کرد.
لوط اشتقاقش از - لاط الشیء بقلبی یلوط لوطا ولیطا - است یعنی وابستگی به دل و جان . و عمل زشت لواط منسوب به قوم لوط شد و کلمه لوط و لوطی و الواط و کلمات مشابه آن در زبان فارسی رایج شد.
لوط در زبان عبری به معنی پوشش و در فارسی به معنی غلام باره، لواط کار و با تاء منقوطه به معنی برهنه و عریان و پسر ساده و امرد و طعام لذیذ می باشد. لوط به جهت آن که مجذوب و محبوب قلب حضرت ابراهیم علیه السلام و لاصق به او بود در اتباع ملت و سیره او و ابراهیم علیه السلام محبت شدیدی به او داشت لوط نامیده شد.
نسب آن حضرت: لوط پسر هاران، پسر تارخ، پسر برادر ابراهیم خلیل علیه السلام بود. گفته شده که او پسر خاله ابراهیم علیه السلام بوده و ساره زوجه ابراهیم خواهر لوط بوده است.
در قرآن 27 بار نام حضرت لوط علیه السلام در: سوره انعام، سوره اعراف، سوره هود، سوره حجر، سوره انبیاء، سوره حج، سوره شعراء، سوره نمل، سوره عنکبوت، سوره صافات، سوره ص، سوره ق، سوره قمر، سوره تحریم آمده است و او را به عنوان یکی از پیامبران مرسل و صالح خوانده که در برابر قوم سرکش و شهوت پرستی قرار داشت و آنها را به آیین حضرت ابراهیم علیه السلام فرامی خواند ولی آنها از اطاعت دستورهای او سرپیچی می کردند.
لوط علیه السلام از کلدانیان بود که در سرزمین بابل زندگی می کردند و آن جناب از اولین کسانی بود که در ایمان آوردن به ابراهیم علیه السلام گوی سبقت را ربوده بود، او به ابراهیم ایمان آورد و گفت: «إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی». (سوره عنکبوت، آیه 26) در نتیجه خدای تعالی او را با ابراهیم نجات داده به سرزمین فلسطین، "ارض مقدس" روانه کرد: «وَ نَجَّیْناهُ وَ لُوطاً إِلَی الْأَرْضِ الَّتِی بارَکْنا فِیها لِلْعالَمِینَ» (سوره انبیاء، آیه 71) پس لوط در بعضی از بلاد آن سرزمین منزل کرد، (که بنا به بعضی از روایات و بنا به گفته تاریخ و تورات آن شهر سدوم بوده).
مردم این شهر و آبادی ها و شهرهای اطراف آن که خدای تعالی آن ها را در سوره توبه آیه 70 مؤتفکات خوانده، بت می پرستیدند و به عمل فاحشه لواط مرتکب می شدند و این قوم اولین قوم از اقوام و نژادهای بشر بودند که این عمل در بینشان شایع گشت، (سوره اعراف، آیه 80) و شیوع آن به حدی رسیده بود که در مجالس عمومی شان آن را مرتکب می شدند (سوره عنکبوت، آیه 29) تا آن که رفته رفته عمل فاحشه سنت قومی آنان شد و عام البلوی گردید و همه بدان مبتلا گشته، زنان به کلی متروک شدند و راه تناسل را بستند. (سوره عنکبوت، آیه 29)
لذا خدای تعالی لوط را به سوی ایشان گسیل داشت. (سوره شعراء، آیه 162) و آن جناب ایشان را به ترس از خدا و ترک فحشاء و برگشتن به طریق فطرت دعوت کرد و انذار و تهدیدشان نمود ولی جز بیشتر شدن سرکشی و طغیان آنان ثمره ای حاصل نگشت و جز این پاسخش ندادند که این قدر ما را تهدید مکن اگر راست می گویی عذاب خدا را بیاور، و به این هم اکتفاء ننموده تهدیدش کردند که:
لوط اشتقاقش از - لاط الشیء بقلبی یلوط لوطا ولیطا - است یعنی وابستگی به دل و جان . و عمل زشت لواط منسوب به قوم لوط شد و کلمه لوط و لوطی و الواط و کلمات مشابه آن در زبان فارسی رایج شد.
لوط در زبان عبری به معنی پوشش و در فارسی به معنی غلام باره، لواط کار و با تاء منقوطه به معنی برهنه و عریان و پسر ساده و امرد و طعام لذیذ می باشد. لوط به جهت آن که مجذوب و محبوب قلب حضرت ابراهیم علیه السلام و لاصق به او بود در اتباع ملت و سیره او و ابراهیم علیه السلام محبت شدیدی به او داشت لوط نامیده شد.
نسب آن حضرت: لوط پسر هاران، پسر تارخ، پسر برادر ابراهیم خلیل علیه السلام بود. گفته شده که او پسر خاله ابراهیم علیه السلام بوده و ساره زوجه ابراهیم خواهر لوط بوده است.
در قرآن 27 بار نام حضرت لوط علیه السلام در: سوره انعام، سوره اعراف، سوره هود، سوره حجر، سوره انبیاء، سوره حج، سوره شعراء، سوره نمل، سوره عنکبوت، سوره صافات، سوره ص، سوره ق، سوره قمر، سوره تحریم آمده است و او را به عنوان یکی از پیامبران مرسل و صالح خوانده که در برابر قوم سرکش و شهوت پرستی قرار داشت و آنها را به آیین حضرت ابراهیم علیه السلام فرامی خواند ولی آنها از اطاعت دستورهای او سرپیچی می کردند.
لوط علیه السلام از کلدانیان بود که در سرزمین بابل زندگی می کردند و آن جناب از اولین کسانی بود که در ایمان آوردن به ابراهیم علیه السلام گوی سبقت را ربوده بود، او به ابراهیم ایمان آورد و گفت: «إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی». (سوره عنکبوت، آیه 26) در نتیجه خدای تعالی او را با ابراهیم نجات داده به سرزمین فلسطین، "ارض مقدس" روانه کرد: «وَ نَجَّیْناهُ وَ لُوطاً إِلَی الْأَرْضِ الَّتِی بارَکْنا فِیها لِلْعالَمِینَ» (سوره انبیاء، آیه 71) پس لوط در بعضی از بلاد آن سرزمین منزل کرد، (که بنا به بعضی از روایات و بنا به گفته تاریخ و تورات آن شهر سدوم بوده).
مردم این شهر و آبادی ها و شهرهای اطراف آن که خدای تعالی آن ها را در سوره توبه آیه 70 مؤتفکات خوانده، بت می پرستیدند و به عمل فاحشه لواط مرتکب می شدند و این قوم اولین قوم از اقوام و نژادهای بشر بودند که این عمل در بینشان شایع گشت، (سوره اعراف، آیه 80) و شیوع آن به حدی رسیده بود که در مجالس عمومی شان آن را مرتکب می شدند (سوره عنکبوت، آیه 29) تا آن که رفته رفته عمل فاحشه سنت قومی آنان شد و عام البلوی گردید و همه بدان مبتلا گشته، زنان به کلی متروک شدند و راه تناسل را بستند. (سوره عنکبوت، آیه 29)
لذا خدای تعالی لوط را به سوی ایشان گسیل داشت. (سوره شعراء، آیه 162) و آن جناب ایشان را به ترس از خدا و ترک فحشاء و برگشتن به طریق فطرت دعوت کرد و انذار و تهدیدشان نمود ولی جز بیشتر شدن سرکشی و طغیان آنان ثمره ای حاصل نگشت و جز این پاسخش ندادند که این قدر ما را تهدید مکن اگر راست می گویی عذاب خدا را بیاور، و به این هم اکتفاء ننموده تهدیدش کردند که:
wikiahlb: حضرت_لوط_علیه_السلام