حضرت اسحاق علیه السلام

[ویکی اهل البیت] اسحاق علیه السلام از پیامبران بزرگ الهی است که بر قوم بنی اسرائیل مبعوث شده است. اسحاق فرزند دوم ابراهیم پس از حضرت اسماعیل می باشد که از ساره به دنیا آمده و در قرآن اسوه صالحان معرفی شده است.
مشهور لغویان اسحاق را واژه ای عبری می دانند که از «یصحاق» به معنای «می خندد» گرفته شده است، زیرا که به واسطه تولد یافتن وی در زمان غیرمنتظر و غیرمترقب و کبر سن والدین، بدین اسم موسوم گشت و ساره پیش از تولد او گفته است خدا مرا خندان و مسرور ساخت.
پس از تولد او خداوند به حضرت ابراهیم فرمود که او را اسحاق بنامد. در قرآن نیز مضمونی نزدیک به بیان تورات آمده است «فضحکت فبشرناها باسحاق: پس ساره خندید، پس آنگاه او را به اسحاق بشارت دادیم». اگرچه برخی آن را عربی و مشتق از «س ـ ح ـ ق» دانسته اند.
اسحاق بن ابراهیم بن تارخ بن ناحور بن اشوع بن ارعوس بن فالغ بن عابر - و هو هود النبی - بن شانح بن ارفخشد بن سام بن نوح بن لمک بن متوشلخ بن اختوخ - و هو ادریس - بن ارد بن قینان بن انوش بن شیث بن آدم علیه السلام.
نام این پیامبر 17 بار در قرآن کریم « 133، 136، 140 سوره بقره و 84 سوره انعام 6 و 84 سوره آل عمران و 163 سوره نساء و 71 سوره هود و 38 سوره یوسف و 39 سوره ابراهیم و 49 سوره مریم و 72 سوره انبیاء و 27 سوره عنکبوت و 112 ـ 113 سوره صافات و 45 سوره ص» ذکر شده است. و او را به عنوان عبد صالح خدا، پیامبر شایسته، دارای روش ارجمند یاد کرده است، اسحاق علیه السلام از پیامبران بزرگ الهی است که بر قوم بنی اسرائیل مبعوث شده است. اسحاق فرزند دوم ابراهیم پس از حضرت اسماعیل است که از ساره به دنیا آمده است.
با توجه به آیات معدودی که از صفات و شخصیت این پیامبر الهی حکایت می کند و دوبار وی را به صلاح و یک بار به هدایت مدح می نماید، مقام والا و اسوه بودن او از دیدگاه قرآن قطعی و مسلم است، هر چند شیوه های دعوتش تبیین نشده است. بنابراین می توان او را، از نظر قرآن اسوه صالحان دانست و در صلاح و سداد به او اقتدا نمود.
یک اختلافی که هست این است که: ذبیح ابراهیم علیه السلام، اسماعیل علیه السلام بوده است یا اسحاق علیه السلام؟
تورات، ذبیح حضرت ابراهیم علیه السلام را اسحاق دانسته در حالی که ذبیح نامبرده اسماعیل علیه السلام بوده نه اسحاق. مساله نقل دادن هاجر به سرزمین تهامه که همان سرزمین مکه است، و بنا کردن خانه کعبه در آن جا و تشریع احکام حج که همه آن و مخصوصا طواف، سعی و قربانی آن حاکی از گرفتاری ها و محنت های هاجر و فرزندش در راه خدا است، همه مؤید آنند که ذبیح نامبرده اسماعیل بوده نه اسحاق.