حسین دودی اصفهانی

[ویکی فقه] حسین دودی اصفهانی، شاعر درویش مسلک و رند بی پروا در اواخر دوره قاجاریه در اصفهان می باشد.
حسین دودی، شاعر درویش مسلک و رند بی پروا در اواخر دوره قاجاریه است. طبعش به هزل و مطایبه مایل بوده و او را با شیخ محمّدتقی آقانجفی مجتهد شوخ طبع و صاحب نفوذ اصفهان ماجراها بوده که در لوح سینه بسیاری از مردم اصفهان تا امروز حفظ شده و نقل محافل و مجالس بوده است. در شعر طبعی روان داشته و به شغل تریاک مالی و تریاک فروشی امرار معاش می کرده است. اشعاری که از او به جا مانده بسیار اندک است که آن هم سینه به سینه تا به امروز رسیده و به یادگار مانده است. سال وفاتش معلوم نیست ولی قطعاً بعد از سال ۱۳۲۸ق بوده و جسدش در قبرستان آب بخشان اصفهان دفن شد. بعد از آنکه فلکه پهلوی و خیابان چهارباغ پایین را احداث می کردند این قبرستان خراب شده و قبر او هم از بین رفت. این شعر از اوست: جامه نو بدهم من به مِی کهنه گرو ••••• که مرا آن می کهنه به از این جامه نوبر گنهکاری من عیب مگیر ای زاهد ••••• کِشته ما و تو معلوم شود وقت درو
جناب، میرسیدعلی، الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص۲۰۰-۱۹۸.
۱. ↑ جناب، میرسیدعلی، الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص۲۰۰-۱۹۸.۲. ↑ نوربخش، حسین، اصفهانی های شوخ طبع و حاضر جواب، ص۱۳۱-۱۳۲.۳. ↑ میرعظیمی ، نعمت الله ، اصفهان زادگاه جمال و کمال، ص۵۶۰-۵۵۶.۴. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای استان اصفهان (ویرایش دوّم)، ص۲۷۸.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۹۴-۷۹۵.
...